ทำไมประเทศไทยถึงได้คิดไม่เหมือนกับต่างประเทศ

หลายๆอย่าง ที่สังเกตจะเห็นว่าไทยเราคิดไม่เหมือนกับต่างปรเทศ เช่น
- ทางม้าลาย ไทยเรามีไว้เผื่อจำเป็น ถ้าจะข้ามให้ใช้สะพานลอย หรือถ้าจะข้ามจริง รอไปก่อนให้ถนนโล่ง ไฟข้ามก็ไม่มีผลนะ ต่างประเทศอยากข้ามก็ข้าม รถทุกคันต้องหยุด ไม่มีสะพานลอยให้เห็นมากนัก รวมถึงรอยต่อแต่ละที่ต่างประเทศแทบไม่เห็น เช่นะหว่างทางเท้ากับถนน หรือทางต่างระดับ ไทยเรามีเยอะเลย
- ต่างประเทศเน้นความสำคัญกับบุคคล บุคลากร ความสะดวกสบายของประชาชน ไทยแลนด์เน้นผลกำไร การอยู่รอดทางธุรกิจเป็นสำคัญ
- การทำงานใจไทยเข้าออกไม่เป็นเวลา เช่น เลิกงานเสร็จขอให้อยู่ต่อ เป็นกำลังใจเพื่อนร่วมงานบ้าง เผื่อเพื่อนร่วมงานเรียกใช้บ้าง แต่มีการติดตามงานหลังเวลาเลิกงาน 1ทุ่มบ้าง 2 ทุ่มบ้าง เที่ยงคืนบ้าง/พักผ่อน/วันหยุด ต่างประเทศตรงกันข้าม
- วันหยุดไทยลาได้ไม่เกินกี่วันติดต่อกัน แถมห้ามลาค่อมวันอีก (แต่เรียกลาพักร้อน) ต่างประเทศลาได้เป็นเดือน พักร้อนคือพักร้อนจริงๆ
- เน้นกับสิ่งไร้สาระ เช่น ทรงผม ถุงเท้า เครื่องแต่งกาย แต่กลับไม่เน้นเรื่องระเบียบ วินัย การทำงานเป็นทีม
- ต่างประเทศมีเส้นให้ต่อคิว ไทยเราไม่มี
- street food มีเสน่ห์ แต่ไร้ระเบียบ ต่างประเทศก็มี แต่จัดเป็น zone หรือเป็นร้านค้า
- ทุกๆที่ในไทย ไม่มีทาง wheelchair ต่างประเทศมีให้ ไม่เว้นแม้กระทั่งสะพานลอย
- ไทยบอกให้ทิ้งขยะให้ลงังที่แยกไว้ให้ แต่ไม่มีสัญลักษณ์บอก และถังขยะก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น
- เกม บ้านเราเป็นสิ่งที่ผิดเสมอ ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์ ถ้าคนที่ทำงานเล่นก็จะบอกว่าเล่นเป็นเด็กอยู่ได้ แต่ต่างประเทศเกมคือสิ่งบันเทิงภายในบ้าน เป็นกิจกรรมที่สามารถร่วมกันได้ง่ายๆ
- ละคร/ซีรีย์ บ้านเราฉาย 2000-2200 โดยประมาณ เด็กทำตามถือว่าดี ประสบความสำเร็จ แต่ต่างประเทศเวลานี้คือรายการเด็ก ส่วนละคร/ซีรีย์ก็เป็น 2200 เป็นต้นไป
- ยกย่องเชิดชูแพทย์ พยาบาล และสายสุขภาพ แต่สายอื่นไม่ค่อยยกย่องกัน เห็นได้จาก คน.นี้ติดแพทย์กี่คน, นี่ๆลูกสอบติดคณะไหนหรอ เป็นต้น ต่างประเทศทุกอาชีพสำคัญหมด
- ประเทศไทยเรียนหนัก เน้นไม่คิดวิเคราะห์แยกแยะ แต่ได้คะแนนในระดับโลกต่ำสุด ต่างประเทศเรียนน้อย เน้นใช้ในชีวิตประจำวัน แต่คะแนนท็อปๆระดับโลก
- การเลี้ยงลูก ไทย ห้ามเถียง ห้ามขึ้นเสียง ห้ามตะโกนใส่ เพราะมันบาป(ซึ่งก็ไม่รู้มันบาปจริงหรืออุปโลกขึ้นมาให้เด็กกลัว) ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน ถูกเสมอถึงแม้จะผิดก็ไม่ยอมรับ ผิดเป็นตี ต่างประเทศเถียงได้ ใช้หลักเหตุและผล
- ไทยเน้นระบบเครือญาติเป็นสำคัญ สังคมอื่นเป็นรอง ต่างประเทศบ้านใครบ้านมัน ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน(แต่ก็ไม่ได้หมายถึงไม่ไปมาหากัน)
- ไม่ยอมรับความจริง หนัง/ละคร/ซีรีย์ ทำสะท้อนสังคมก็บอกว่า มันผิดศีลธรรมอันดีงามของไทย บ้านเราเป็นเมืองพุทธ ไม่มีแบบนี้หรอก เป็นต้น ต่างประเทศเขายอมรับความจริงเป็นอันดับแรกแล้วค่อยๆแก้ไป
- ประเทศไทย แก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แก้แบบขอไปที ทำงานไม่เป็นระบบ งานใครงานมัน ต่างประเทศเน้นแก้ที่ตรงจุด อันไหนกระทบก็เรียกมาคุย มาแก้
- ประเทศไทยไม่ให้ความสำคัญกับงานวิจัย แต่ทุ่มงบไปกับอะไรซักอย่างที่คิดว่าได้ประโยชน์กว่า ต่างประเทศเน้นงานวิจัย และนำมาต่อยอดหรือทำได้จริง
- และประเทศไทยต้องการไป 4.0 แต่หลายๆอย่างยังไม่รองรับ ไม่ยอมปรับปรุงเห็นว่าดีแล้ว ทั้งอุปกรณ์ ความรู้ ความสามารถ ทัศนคติ แต่ไม่หาทางแก้กัน
- คนไทยไร้ระเบียบวินัย เน้นความสะดวกสบาย ทั้งทีมันก็สร้างได้ไม่อยาก เช่น ตีเส้นมา 1 เส้น ก็ได้แล้ว
- อันนี้ก็สำคัญ พอเขาขอให้ช่วย ไม่ยอมช่วย แต่พอชนะมารีบมารับ รีบเอาใจเลย ประโคมข่าวเป็นอาทิตย์ แต่ถ้าเกิดแพ้ขึ้นมา มันคือใครตูไม่รู้จัก ต่างประเทศก็มีนะ แต่ถ้าแพ้แล้วถีบส่งอาไม่มีให้เห็น

และมีอื่นๆอีกมากที่ไม่ได้กล่าวถึง