สวัสดีคะ เราขอแนะนำตัวคร่าวๆก่อนน่ะค่ะ
ตอนนี้เรา อายุ 23 อาสัยอยู่ที่มาเก๊า
เราเรียนจบถึงแค่ ม4(แต่ก่อนเกเรไม่ยอมเรียน) แล้วออกมาทำงานหาเงิน
ตอนนั้นอายุ 18 ก็รู้จักสามีคนนี้ตกลงเป็นแฟนกัน คบกันได้3ปีก็ท้องเลยแต่งงาน
ตอนนี้ลูก 1ขวบแล้ว แต่ก่อนตอบคบๆกันไม่ค่อยมีเรื่องอะไรทำให้เราเสียใจหรือเครียดเลย
ไม่เคยมีปัญหาแบบที่ต้องปรึกษากันจริงๆจังๆ คือใช้ชีวิตแบบง่ายๆไม่คิดอะไรมากมาย
จนถึงปีนี้หลังจากคลอดลูกเราก็ต้องเริ่มต้องแพลนชีวิตเริ่มต้องคิดว่าจะต้องทำอะไรยังไงดี
ลืมบอกไปตั้งแต่ท้องเราก็ออกจากงานมาดูแลลูกเองถึงตอนนี้ยังไม่ได้มีงานทำ
ต่อคะ เราก็ปรึกษากับสามีว่าควรจะทำงานอะไรดีเพราะเราสองคนอยากมีเวลาดูแลลูกให้มากๆ
ทางบ้านเรากับสามีก็พอมีเงิน ไม่ได้รวยแต่ก็ไม่อดยากมาก สามีเราช่วยงานทางบ้านเค้านิดๆหน่อยๆ
อาทิตย์นึง1-2วันทางบ้านกฟ้จะออกเงินเดือนให้ ที่เหลือคืออยู่บ้านเลี้ยงลูกเล่นเกมส์ ROV
ตลอดเวลาหลังจากคลอดสามีเราติดเกมส์พอสมควร ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง แต่จะนอนเช้าตื่นเย็นตลอด
ตื่นมาก็เล่นเกมส์+ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง บางครั้งเราคุยกับเค้าเรื่องครอบครัวว่า เธอควรออกไปหางานทำน่ะ
เล็กๆน้อยๆก็ควรทำจะได้มีรายได้เสริม มีเงินเก็บเพื่ออนาคต เค้าก็จะบอกว่า อือๆ โอเคๆ
พูดแค่นี้แล้วก็หันไปเล่นเกมส์ต่อ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่สนน่ะคะ เวลาถามเค้าก็จะบอกว่า อาจะทำงานนี้งานนั้น
แต่ไม่เคยแม้แต่จะหาข้อมูลอะไรเลย ไม่เคยออกไปหาด้วยซ้ำ
โอเค พอเราไม่ปล่อยวางเรื่องของเค้า มาวางแผนของตัวเองดีกว่า
เราเป็นคนที่ชอบคิดนู้นคิดนี่แล้วสุดท้ายก็จะเลือกไม่ถูกว่าเอายังไงดี ล่าสุดเราก็คิดเรื่องเรียนคะ
อยากเรียนให้จบ อยากทำเพื่อแม่อยากให้แม่เห็นเราเรียนจบอย่างคนอื่นเค้า
อยาก ทำเพื่อลูกคือตอนลูกโตขึ้นเราจะได้บอกเค้าว่าถึงแม่เคยเกเรเรื่องเรียนแต่สุดท้ายแม่ก็สามารถเรียนจนจบได้
เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก และสุดท้ายทำเพื่อตัวเองคะ คือเราจะได้หางานได้ง่ายขึ้นงานที่เงินเดือนดีกว่า
เราก็เปิดดู รร นู้นนี่ ทั้งเมืองไทยเมืองนอก สรุปเราได้2ขอมูลที่ถูกใจสุดคือ
1. กลับไปเรียน กสน ที่ไทย(เพราะที่มาเก๊าไม่มี) จบแล้วมาเข้ามหาลัยที่นี่ต่อ
- จะต้องมีค่าเทอม ค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับตลอดจนจบ ค่าใช่จ่ายที่ไทยตอนกลับไปเรียน พอจบแล้วก็ต้องมาต่อมหาลัยก็ต้องมีค่าเทอมค่านู้นนี่นั้นอีก
2. อันนี้ได้จากเอเย่นต์ที่นี่คือ สอบข้อสอบเทียบระดับของอังกฤษ สอบเสร็จรับเข้าเรียนมหาลัย เรียนทั้งหมด15-17วิชาจบ ระยะเวลาประมาณ3ปีไม่ต้องบินไปเรียนเอง เรียนทางเน็ตอย่างเดียวจะบินก็ต่อเมื่อตอนรับปริญญาเลย ค่าใช่จ่ายก็แพงกว่าข้อ1มากพอสมควร แต่จะได้ทั้งหมดที่เราต้องการอยู่แล้ว
เราก็ถามสามีเราไปแบบที่เราเขียนข้างบนเลย แต่คำตอบที่ได้มาคือ อือ หรอ แล้วแต่ แล้วก็หันไปเล่นเกมส์เหมือนเดิม
คือเรารู้สึกน้อยใจมาก แบบว่าเห้ยเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วทำไมไม่เคยใส่ใจเรื่องที่เราเอามาปรึกษาเลยละ
ทำไมเรื่องสำคัญของเราเธอไม่สนใจเลยละ ทั้งๆที่เวลาเค้าทีเรื่องถามเรานู้นนี่นั่นเราจะตอบหมดจะให้คำปรึกษาทุกอย่าง(อาจจะไม่ใช่คนฉลาดหรือเก่งอะไรแต่เราก็จะยอมคุยด้วยแบบจริงๆจังๆ)
บางครั้งคือรู้สึกว่าสามีคนนี้เป็นที่พึ่งไม่ได้ ให้คำปรึกษาอะไรไม่ได้ ไม่สามารถแนะนำอะไรให้เราได้
แต่มองความดีของเค้าก็มีอยู่
อยากรู้ว่าเราพึ่งสามีมากเกินไปรึป่าว คาดหวังจาดเค้ามากไปรึป่าวค่ะ? เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหญ่โตรึป่าว?
เขียนมายาวมาก ต้องขออภัยด้วยน่ะค่ะ😅
ปล. พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกต้องขอโทษอีกทีคะ
สามีใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ? ให้คำปรึกษาไม่ได้เลย
ตอนนี้เรา อายุ 23 อาสัยอยู่ที่มาเก๊า
เราเรียนจบถึงแค่ ม4(แต่ก่อนเกเรไม่ยอมเรียน) แล้วออกมาทำงานหาเงิน
ตอนนั้นอายุ 18 ก็รู้จักสามีคนนี้ตกลงเป็นแฟนกัน คบกันได้3ปีก็ท้องเลยแต่งงาน
ตอนนี้ลูก 1ขวบแล้ว แต่ก่อนตอบคบๆกันไม่ค่อยมีเรื่องอะไรทำให้เราเสียใจหรือเครียดเลย
ไม่เคยมีปัญหาแบบที่ต้องปรึกษากันจริงๆจังๆ คือใช้ชีวิตแบบง่ายๆไม่คิดอะไรมากมาย
จนถึงปีนี้หลังจากคลอดลูกเราก็ต้องเริ่มต้องแพลนชีวิตเริ่มต้องคิดว่าจะต้องทำอะไรยังไงดี
ลืมบอกไปตั้งแต่ท้องเราก็ออกจากงานมาดูแลลูกเองถึงตอนนี้ยังไม่ได้มีงานทำ
ต่อคะ เราก็ปรึกษากับสามีว่าควรจะทำงานอะไรดีเพราะเราสองคนอยากมีเวลาดูแลลูกให้มากๆ
ทางบ้านเรากับสามีก็พอมีเงิน ไม่ได้รวยแต่ก็ไม่อดยากมาก สามีเราช่วยงานทางบ้านเค้านิดๆหน่อยๆ
อาทิตย์นึง1-2วันทางบ้านกฟ้จะออกเงินเดือนให้ ที่เหลือคืออยู่บ้านเลี้ยงลูกเล่นเกมส์ ROV
ตลอดเวลาหลังจากคลอดสามีเราติดเกมส์พอสมควร ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง แต่จะนอนเช้าตื่นเย็นตลอด
ตื่นมาก็เล่นเกมส์+ช่วยเลี้ยงลูกบ้าง บางครั้งเราคุยกับเค้าเรื่องครอบครัวว่า เธอควรออกไปหางานทำน่ะ
เล็กๆน้อยๆก็ควรทำจะได้มีรายได้เสริม มีเงินเก็บเพื่ออนาคต เค้าก็จะบอกว่า อือๆ โอเคๆ
พูดแค่นี้แล้วก็หันไปเล่นเกมส์ต่อ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่สนน่ะคะ เวลาถามเค้าก็จะบอกว่า อาจะทำงานนี้งานนั้น
แต่ไม่เคยแม้แต่จะหาข้อมูลอะไรเลย ไม่เคยออกไปหาด้วยซ้ำ
โอเค พอเราไม่ปล่อยวางเรื่องของเค้า มาวางแผนของตัวเองดีกว่า
เราเป็นคนที่ชอบคิดนู้นคิดนี่แล้วสุดท้ายก็จะเลือกไม่ถูกว่าเอายังไงดี ล่าสุดเราก็คิดเรื่องเรียนคะ
อยากเรียนให้จบ อยากทำเพื่อแม่อยากให้แม่เห็นเราเรียนจบอย่างคนอื่นเค้า
อยาก ทำเพื่อลูกคือตอนลูกโตขึ้นเราจะได้บอกเค้าว่าถึงแม่เคยเกเรเรื่องเรียนแต่สุดท้ายแม่ก็สามารถเรียนจนจบได้
เพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก และสุดท้ายทำเพื่อตัวเองคะ คือเราจะได้หางานได้ง่ายขึ้นงานที่เงินเดือนดีกว่า
เราก็เปิดดู รร นู้นนี่ ทั้งเมืองไทยเมืองนอก สรุปเราได้2ขอมูลที่ถูกใจสุดคือ
1. กลับไปเรียน กสน ที่ไทย(เพราะที่มาเก๊าไม่มี) จบแล้วมาเข้ามหาลัยที่นี่ต่อ
- จะต้องมีค่าเทอม ค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับตลอดจนจบ ค่าใช่จ่ายที่ไทยตอนกลับไปเรียน พอจบแล้วก็ต้องมาต่อมหาลัยก็ต้องมีค่าเทอมค่านู้นนี่นั้นอีก
2. อันนี้ได้จากเอเย่นต์ที่นี่คือ สอบข้อสอบเทียบระดับของอังกฤษ สอบเสร็จรับเข้าเรียนมหาลัย เรียนทั้งหมด15-17วิชาจบ ระยะเวลาประมาณ3ปีไม่ต้องบินไปเรียนเอง เรียนทางเน็ตอย่างเดียวจะบินก็ต่อเมื่อตอนรับปริญญาเลย ค่าใช่จ่ายก็แพงกว่าข้อ1มากพอสมควร แต่จะได้ทั้งหมดที่เราต้องการอยู่แล้ว
เราก็ถามสามีเราไปแบบที่เราเขียนข้างบนเลย แต่คำตอบที่ได้มาคือ อือ หรอ แล้วแต่ แล้วก็หันไปเล่นเกมส์เหมือนเดิม
คือเรารู้สึกน้อยใจมาก แบบว่าเห้ยเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วทำไมไม่เคยใส่ใจเรื่องที่เราเอามาปรึกษาเลยละ
ทำไมเรื่องสำคัญของเราเธอไม่สนใจเลยละ ทั้งๆที่เวลาเค้าทีเรื่องถามเรานู้นนี่นั่นเราจะตอบหมดจะให้คำปรึกษาทุกอย่าง(อาจจะไม่ใช่คนฉลาดหรือเก่งอะไรแต่เราก็จะยอมคุยด้วยแบบจริงๆจังๆ)
บางครั้งคือรู้สึกว่าสามีคนนี้เป็นที่พึ่งไม่ได้ ให้คำปรึกษาอะไรไม่ได้ ไม่สามารถแนะนำอะไรให้เราได้
แต่มองความดีของเค้าก็มีอยู่
อยากรู้ว่าเราพึ่งสามีมากเกินไปรึป่าว คาดหวังจาดเค้ามากไปรึป่าวค่ะ? เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหญ่โตรึป่าว?
เขียนมายาวมาก ต้องขออภัยด้วยน่ะค่ะ😅
ปล. พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกต้องขอโทษอีกทีคะ