ทำไมแม่เราไม่เหมือนแม่คนอื่น ?

บ้านเราเป็นครอบครัวเล็กๆ พ่อเรากับเราแยกทางตั้งแต่เด็กๆ บ้านเราค่อนข้างมีฐานะมีหน้ามีตา คนแถวนี้จะรู้จักกันเป็นอย่างดี ตั้งแต่เล็กมาเราโดนแม่ตีมานับไม่ท่วน โดนโขลกหัว ตีจนหูฉีก บางทีเขาโขลกจนเราโขลกเองแล้วเขาหยุดมาห้าม โดนเก้าอี้เล็กฝาด รอยเล็บเต็มตัว เลือดออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่บางมุมแม่เราก็ดีนะ ดีที่ตรงบางทีก็พาไปเที่ยว ใจดีก็ใจดีมากเลยซึ่งส่วนน้อย เราตอนเด็กนี่เกเรมากเพราะช่วงนั้นติดเพื่อน เราเคยขโมยตังค์แม่เรารู้ว่าเราทำผิดนะ แต่บางทีเราไม่ได้สิ่งที่เราอยากได้ เช่น เกมเศรษฐีกระดาษที่เล่นกันทั่วไป เกมกดของเด็กจิ๊กซอร์เกมงู เราไม่เคยได้เลยมีแต่ญาติๆส่งมาให้เล่น นั่นแหละคือต้นเหตุของการขโมยเงินของเรา เวลาเราทำการบ้านเราไม่รู้ข้อไหนเราอยากให้แม่ช่วยเราบ้าง แม่บอกให้ไปถามคนอื่นจนบางทีเราหมกการบ้านไว้การเรียนแย่ และที่เราเรียนไม่เก่งเพราะเราไม่เคยมีใครสอนการบ้านเลยหรืออธิบาย มีแต่ส่งไปเรียนพิเศษ ทุกวันแม่เราจะชวนคนในครอบครัวทะเลาะ เรื่องเล็กเรื่องน้อยเก็บมาคิด แล้วมาพูดจนถึงปัจจุบัน ชอบทะเลาะกับยายซึ่งยายเราไม่ค่อยสบาย เราห้ามตลอด พอเรากับยายอธิบายหาว่าเข้ากันในทุกเรื่อง เรากับยายและก็ตาคุยกันได้ทุกเรื่องถือว่าพ่อแม่เราเลนที่คอยสั่งสอนคอยห้ามแม่เราเวลาแม่เราชวนทะเลาะ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหาว่ายายเข้าเราตลอด เงินเราไม่พอเราไม่สามารถขอแม่ใช้ในส่วนต่างๆได้ แม่เรามีศัตรุไปทั่วชอบไปว่าเขาเพราะเขาติดเงินแม่บ้าง ซึ่งเราห่วงชีวิตแม่เรานะ เราเรียนไม่เก่งแต่เราพยายามนะอ่านหนังสือสอบจนถึงเช้าแต่แม่กลับไม่เห็นในส่วนนี้หาว่าเราไม่เรียน เรียนโง่ ไม่เก่งเหมือนลุกคนอื่นเอามาเปรียบเทียบกับคนที่เก่งๆ หมอ วิศวะ บอกเลยเราทำให้ไม่ได้เพราะเราเรียนไม่เก่งไม่ชอบในเรื่องตรงนี้ เอาแต่ละคนมาเปรียบ เวลาไปเที่ยวก็ทะเลาะกันจนเราชินคิดว่านี่คือเรื่องปกติที่เราเจอ เราเจอทุกวันอ่ะ เอาใาทะเลาะ หาว่าครอบครัวไม่รักบางทีผลักตายบ้างเพราะตายรั้งไม่ให้หนีออกจากบ้านเวลาทะเลาะมันจะเคยตัว เราไม่อยากมีแม่แบบนี้ เราอึดอัดเราเบื่อเราอยากตายถ้าไม่มีตากับยายเราตายดีกว่า เราเหนื่อยมากจริงๆพูดก็หาว่าเถียงคิดเองเออเองตลอดว่าคนนู้นคิดงี้คิดในแง่ลบ เขาไม่เคยฟังใครเลยเรากลับมาเล่าว่าครุสอนไม่ดีเลยเราเรียนไม่รุ้เรื่อง แม่บอกเราว่าเราไม่ตั้งใจเรียนเอง ทุกเรื่องอ่ะ