ก่อนอื่นขอบ่นก่อนนะคะ
ปกติเราก็เดินทางด้วยเครื่องบินอยู่บ้างแล้ว แต่เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมามันเหลือทนจริง ๆ แบ่งเป็นข้อๆ เลยดีกว่า จะได้อ่านกันง่ายขึ้น
1. กฏที่บอกให้ปิดสวิชอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกประเภท ขณะเครื่องขึ้นและลงจอด เพื่อป้องกันคลื่นแม่เหล็ก หรือสัญญานต่าง ๆ รบกวนการบิน เสาร์-อาทิตย์นี้ เราขึ้น 3 เที่ยว เจอทุกเที่ยว
- เที่ยวแรก เดินทางกลางคืน จากกรุงเทพฯ ไฟในเครื่องจะดับลงหมด ก็เข้าใจนะ ว่า วิวกลางคืนของกรุงเทพฯ ไฟมันสวย พอเครื่องขึ้นได้ไม่ถึง 5 นาที (หัวเครื่องบินกำลังเงยอยู่เลย) ก็มีแสงไฟโทรศัพท์ แสงแฟลช และเสียงชัตเตอร์ดังแชะ ๆ ๆ ๆ ไฟสว่างขึ้นหลายจุดมาก ถ่ายรัวกันซะคิดว่า มีพริตตี้มอร์เตอร์โชว์นั่งอยู่ที่ปีกเครื่อง
- อีกเที่ยว ที่หนักมากคือ ผู้ชายคนที่นั่งข้าง ๆ เรา ก่อนเครื่องขึ้น แอร์เดินมาบอกหลายรอบมากให้ปิดโทรศัพท์ เขาก็เล่นโทรศัพท์ไเรื่อย สักพัก พอแอร์เดินมาอีก เขาก็เอาโทรศัพท์ คว่ำลง รอจนแอร์เดินผ่านไป ก็หยิบขึ้นมาเล่นอีก (ไม่ใช่แค่เล่นเกมส์ด้วย นี่ไม่ได้เปิดเป็นไฟล์โหมด แถมยังเข้าอินเตอร์เน็ตเล่นเฟสบุค สบายใจเฉิบ) ***เราไม่กล้าบอกเขาจริง ๆ เพราะประเมินจากสถานการณ์แล้ว ผู้ชายตัวใหญ่มาก และเราต้องนั่งติดเขาไปอีก 1 ชั่วโมง ถึงจะลงเครื่องได้*** แล้วขณะที่เครื่อง take off นั้น ท้องฟ้าสดใส แต่เครื่องสั่นครื้นๆๆๆๆ ตลอดเวลา เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เครื่องจะมีปัญหาไหม จะมีอุบัติเหตุไหม ตลอดเวลาที่เครื่องขึ้น โคดดดดดดดดดด ไม่สบายใจเลย
เอาจริง ๆ เราขี้กลัวมาก เราเลยเป็นคนที่เตรียมพร้อมไปหมดทุกอย่าง เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่สุดท้ายแล้ว หากเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา มันเกิดจากการขาดความรับผิดชอบของคนอื่น ซึ่งมันไม่แฟร์สำหรับผู้ร่วมเดินทางนะ
2. ปัญหาเรื่องการ Landing แอร์ก็มีการประกาศอยู่ชัดเจน ว่า ควรให้เครื่องจอดสนิทก่อน ถึงจะถอดเข็มขัดนิรภัยได้ นี่เจอทุกเที่ยวบินเลย ล้อแตะรันเวย์ปุ๊บ เสียงถอดเข็มขัดก๊อกๆ แก๊กๆ ดังขึ้นตลอดเวลา หนักสุดคือ พอเครื่องแตะพื้น ยังไม่เข้าจอดที่จุดจอด ก็มีคนลุกขึ้นมางัดเอากระเป๋ากันแล้ว จนแอร์ต้องตะโกนออกมาว่า ให้นั่งอยู่กับที่ก่อน (อันนี้สงสารแอร์เหมือนกันนะ)
......คือแค่จะมาบ่นว่า เราไม่รู้หรอกว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับการเดินทางบ้าง ไม่มีการเดินทางรูปแบบไหน ปลอดภัย 100% หรอก เพราะฉะนั้น อะไรป้องกันได้ ก็ควรป้องกัน ไม่ใช่ต้องให้คนอื่นมารับความเสี่ยงจากความเห็นแก่ตัว ขาดความรับผิดชอบกันแบบนี้......
พอจะมีวิธีจัดการกลุ่มคนประเภทนี้กันบ้างไหมคะ
**หมายเหตุ : เราอาจจะขี้กลัวเกินไปหน่อย เราแค่ห่วงความปลอดภัยของตัวเองค่ะ
[กระทู้บ่น] เมื่อไหร่ผู้โดยสารเครื่องบิน (บางส่วน) จะเห็นความสำคัญของข้อบังคับด้านความปลอดภัยกันซักที - -"
ปกติเราก็เดินทางด้วยเครื่องบินอยู่บ้างแล้ว แต่เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมามันเหลือทนจริง ๆ แบ่งเป็นข้อๆ เลยดีกว่า จะได้อ่านกันง่ายขึ้น
1. กฏที่บอกให้ปิดสวิชอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกประเภท ขณะเครื่องขึ้นและลงจอด เพื่อป้องกันคลื่นแม่เหล็ก หรือสัญญานต่าง ๆ รบกวนการบิน เสาร์-อาทิตย์นี้ เราขึ้น 3 เที่ยว เจอทุกเที่ยว
- เที่ยวแรก เดินทางกลางคืน จากกรุงเทพฯ ไฟในเครื่องจะดับลงหมด ก็เข้าใจนะ ว่า วิวกลางคืนของกรุงเทพฯ ไฟมันสวย พอเครื่องขึ้นได้ไม่ถึง 5 นาที (หัวเครื่องบินกำลังเงยอยู่เลย) ก็มีแสงไฟโทรศัพท์ แสงแฟลช และเสียงชัตเตอร์ดังแชะ ๆ ๆ ๆ ไฟสว่างขึ้นหลายจุดมาก ถ่ายรัวกันซะคิดว่า มีพริตตี้มอร์เตอร์โชว์นั่งอยู่ที่ปีกเครื่อง
- อีกเที่ยว ที่หนักมากคือ ผู้ชายคนที่นั่งข้าง ๆ เรา ก่อนเครื่องขึ้น แอร์เดินมาบอกหลายรอบมากให้ปิดโทรศัพท์ เขาก็เล่นโทรศัพท์ไเรื่อย สักพัก พอแอร์เดินมาอีก เขาก็เอาโทรศัพท์ คว่ำลง รอจนแอร์เดินผ่านไป ก็หยิบขึ้นมาเล่นอีก (ไม่ใช่แค่เล่นเกมส์ด้วย นี่ไม่ได้เปิดเป็นไฟล์โหมด แถมยังเข้าอินเตอร์เน็ตเล่นเฟสบุค สบายใจเฉิบ) ***เราไม่กล้าบอกเขาจริง ๆ เพราะประเมินจากสถานการณ์แล้ว ผู้ชายตัวใหญ่มาก และเราต้องนั่งติดเขาไปอีก 1 ชั่วโมง ถึงจะลงเครื่องได้*** แล้วขณะที่เครื่อง take off นั้น ท้องฟ้าสดใส แต่เครื่องสั่นครื้นๆๆๆๆ ตลอดเวลา เราก็อดคิดไม่ได้ว่า เครื่องจะมีปัญหาไหม จะมีอุบัติเหตุไหม ตลอดเวลาที่เครื่องขึ้น โคดดดดดดดดดด ไม่สบายใจเลย
เอาจริง ๆ เราขี้กลัวมาก เราเลยเป็นคนที่เตรียมพร้อมไปหมดทุกอย่าง เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่สุดท้ายแล้ว หากเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมา มันเกิดจากการขาดความรับผิดชอบของคนอื่น ซึ่งมันไม่แฟร์สำหรับผู้ร่วมเดินทางนะ
2. ปัญหาเรื่องการ Landing แอร์ก็มีการประกาศอยู่ชัดเจน ว่า ควรให้เครื่องจอดสนิทก่อน ถึงจะถอดเข็มขัดนิรภัยได้ นี่เจอทุกเที่ยวบินเลย ล้อแตะรันเวย์ปุ๊บ เสียงถอดเข็มขัดก๊อกๆ แก๊กๆ ดังขึ้นตลอดเวลา หนักสุดคือ พอเครื่องแตะพื้น ยังไม่เข้าจอดที่จุดจอด ก็มีคนลุกขึ้นมางัดเอากระเป๋ากันแล้ว จนแอร์ต้องตะโกนออกมาว่า ให้นั่งอยู่กับที่ก่อน (อันนี้สงสารแอร์เหมือนกันนะ)
......คือแค่จะมาบ่นว่า เราไม่รู้หรอกว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับการเดินทางบ้าง ไม่มีการเดินทางรูปแบบไหน ปลอดภัย 100% หรอก เพราะฉะนั้น อะไรป้องกันได้ ก็ควรป้องกัน ไม่ใช่ต้องให้คนอื่นมารับความเสี่ยงจากความเห็นแก่ตัว ขาดความรับผิดชอบกันแบบนี้......
พอจะมีวิธีจัดการกลุ่มคนประเภทนี้กันบ้างไหมคะ
**หมายเหตุ : เราอาจจะขี้กลัวเกินไปหน่อย เราแค่ห่วงความปลอดภัยของตัวเองค่ะ