คือตอนนี้เราทะเลาะกับแฟนอยู่ค่ะ โดยส่วนตัวเราเป็นคนเงียบๆและไม่อะไรมาก ส่วนใหญ่เราจะชอบเก็บอาการเก็บความรู้สึกซะส่วนใหญ่จึงทำให้มักเสียใจภายหลังเสมอ คือเพื่อนเราเนี่ยมันแกล้งบอกพี่เขาหรือตัวแฟนเราไปประมาณว่า 'เรานั่งข้างๆผู้ชายที่เป็นแฟนเก่า' ซึ่งเรานั่งใกล้ผู้ชายจริงแต่ว่าเขาไม่ใช่แฟนเก่า เขาคือคนที่เราเคยแอบชอบเท่านั้นเองค่ะ เพื่อนเรามันดันเป็นสายให้พี่เขางี้ เราทำไรอยู่ก็ส่งให้พี่เขาดูไรงี้ ซึ่งมันดูไม่ห่วงความรู้สึกเราที่เป็นเพื่อนเลยค่ะ
มันจะห่วงละกลัวพี่เขามากกว่า ซึ่งเราเองบางทีก็คิดนะว่าแบบ ทำไมเราเป็นแฟนกันงี้ไม่เชื่อกันเลยอะ พอเพื่อนมันส่งไปเขามักจะอ่านและตอบไวมากๆ ซึ่งกับเราคือแบบ ออ ดอง ไว้งี้ ถามนะคะคือถ้าโดนบ้างจะชอบไหม ซึ่งก็รู้แหละค่ะว่าไม่มีคนชอบแน่ๆ พอพี่เขารู้เขาก็มาถามเราตรงๆงี้ว่านั่งกับผู้ชายทำไมเราก็บอกเขาไปว่าก็แถวมันมีสองแถวชายแถวหญิงแถวแบบนี้ ซึ่งมันก็จริงค่ะ ถ้าห้องนึงมันมี50กว่าคนนั่งแถวเดียวกันพอเขาพูดอะไรข้างหลังก็จะไม่ได้ยินถูกปะคะ ละทีนี้ผู้ชายที่นั่งข้างเราตามที่บอกไปคือคนที่เคยแอบชอบแหละค่ะ แต่ตอนนี้ไม่คิดอะไรกับเขาแล้วจริงๆ เราก็บอกเขาไปทุกอย่าง ความจริงหมดเลย เป็นแฟนกันงี้มีใครที่จะอยากไปโกหกเขาปะคะ ไม่มีแหละ ก็บอกไปทุกอย่างสรุปเขาไม่เชื่อเราค่ะ เขาเชื่อเพื่อนเรามากกว่าเรา คือตอนนั้นอยู่ที่โรงเรียนเมื่อวานเลยค่ะ นั่งเรียนอยู่แล้วจะร้องไห้มากก คือกลั้นตลอด เรียนไม่รู้เรื่อง พอจะไหลก็แบบบอกตัวเองไปว่า อย่าร้องนะๆ ถ้ามันจะไหลบางทีก็แอบเช็ดบ้างไม่ก็เงยหน้าขึ้น ก้มลงละทำเป็นแบบคันตาอะไรงี้ เราเป็คนนึงที่ไม่ชอบให้ใครมาเห็นตอนร้องไห้มากๆ ละพี่เขาก็บอกว่าถ้าโกหกจะไม่คุยด้วยจริงๆแล้วนะ คือเราก็บอกไปทุกอย่าง พี่เขาไม่เชื่อเราเลย เขาเอาแต่เชื่อเพื่อนเรามากกว่างี้ให้ทำไงคะ เมื่อวานพอกลับมาก็ร้องไห้อยู่ครั้งค่ะ ครั้งนึงตัวเราเองจะร้องไม่ต่ำกว่า10รอบ ก็นอนร้องนั่งร้องไปงั้นแหละค่ะ อาการมันแบบกินไม่ลง อะไรก็ไม่เอาซักอย่างเลยค่ะ คือมันเหนื่อยมากจริงๆ ก็ร้องอยู่1-3ชม.ได้ ละตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆหนึ่งในเพื่อนที่มันแกล้งก็โทรมาถามว่าเขาคุยกับเรา ซึ่งพี่เขาก็ยังไม่ตอบค่ะ มันก็ถามเราอีกว่าร้องไห้เหรอ เราบอกเราไม่ได้ร้อง แต่ตอนนั้นเราเองก้ร้องอยู่จริงๆค่ะ มันก็แบบเออๆออๆไป มันก็คงรู้แหละค่ะว่าเราไม่อยากให้มันรู้มันบอกว่าจะบอกพี่เขาให้ว่ามันแกล้งซึ่งบอกไหมเราเองก็ไม่ร็แต่พี่เขาก็ยังไม่มาคุยกับเราอยู่เหมือนเดิม ตอนเช้าตื่นมาคือหน้าหนูโทรมมากๆ โทรมแบบอดนอนมา2-3วัน ซึ่งพอออกมาจากห้องนอนแม่แกก็เดินมาถามเลยค่ะว่า เมื่อคืนไม่นอนเหรอ เราก็บอกไปว่าเรานอนนะ เรานอนตอน3-4ทุ่มค่ะเป็นปกติ บางวันที่เคยไม่ได้นอนก็ไม่เห็นแม่แกเคยถามนะคะ ที่ถามก็คิดว่าเราคงเป็นหนักจริงๆ ตื่นมาสัก2-3ชม.ก็กลับไปนอนร้องไห้อยู่เหมือนเดิมค่ะ เมื่อวานก็ง้อจนแบบไม่รู้จะง้อไงแล้วล่ะค่ะ วันนี้เองก็ยังไม่ง้อเลย เพราะเมื่อวานพี่เขาเองก็ยังไม่อ่านเราเลย เราเลยแบบรู้สึกท้อมากๆ และโอกาสที่เขาจะกลับมาคุยกับเราเราเองก็คิดว่าน้อยมากจริงๆ
เราเองไปหาพี่เขาไม่ได้ค่ะเพราะพ่อแม่แกหวง
คอลไปพี่เขาก็ไม่รับเลยค่ะ
ทำไงดีค่ะขอวิธีช่วยหน่อยค่ะไม่ไหวแล้วจริงๆ
มีเรื่องปรึกษาหน่อยค่ะ
มันจะห่วงละกลัวพี่เขามากกว่า ซึ่งเราเองบางทีก็คิดนะว่าแบบ ทำไมเราเป็นแฟนกันงี้ไม่เชื่อกันเลยอะ พอเพื่อนมันส่งไปเขามักจะอ่านและตอบไวมากๆ ซึ่งกับเราคือแบบ ออ ดอง ไว้งี้ ถามนะคะคือถ้าโดนบ้างจะชอบไหม ซึ่งก็รู้แหละค่ะว่าไม่มีคนชอบแน่ๆ พอพี่เขารู้เขาก็มาถามเราตรงๆงี้ว่านั่งกับผู้ชายทำไมเราก็บอกเขาไปว่าก็แถวมันมีสองแถวชายแถวหญิงแถวแบบนี้ ซึ่งมันก็จริงค่ะ ถ้าห้องนึงมันมี50กว่าคนนั่งแถวเดียวกันพอเขาพูดอะไรข้างหลังก็จะไม่ได้ยินถูกปะคะ ละทีนี้ผู้ชายที่นั่งข้างเราตามที่บอกไปคือคนที่เคยแอบชอบแหละค่ะ แต่ตอนนี้ไม่คิดอะไรกับเขาแล้วจริงๆ เราก็บอกเขาไปทุกอย่าง ความจริงหมดเลย เป็นแฟนกันงี้มีใครที่จะอยากไปโกหกเขาปะคะ ไม่มีแหละ ก็บอกไปทุกอย่างสรุปเขาไม่เชื่อเราค่ะ เขาเชื่อเพื่อนเรามากกว่าเรา คือตอนนั้นอยู่ที่โรงเรียนเมื่อวานเลยค่ะ นั่งเรียนอยู่แล้วจะร้องไห้มากก คือกลั้นตลอด เรียนไม่รู้เรื่อง พอจะไหลก็แบบบอกตัวเองไปว่า อย่าร้องนะๆ ถ้ามันจะไหลบางทีก็แอบเช็ดบ้างไม่ก็เงยหน้าขึ้น ก้มลงละทำเป็นแบบคันตาอะไรงี้ เราเป็คนนึงที่ไม่ชอบให้ใครมาเห็นตอนร้องไห้มากๆ ละพี่เขาก็บอกว่าถ้าโกหกจะไม่คุยด้วยจริงๆแล้วนะ คือเราก็บอกไปทุกอย่าง พี่เขาไม่เชื่อเราเลย เขาเอาแต่เชื่อเพื่อนเรามากกว่างี้ให้ทำไงคะ เมื่อวานพอกลับมาก็ร้องไห้อยู่ครั้งค่ะ ครั้งนึงตัวเราเองจะร้องไม่ต่ำกว่า10รอบ ก็นอนร้องนั่งร้องไปงั้นแหละค่ะ อาการมันแบบกินไม่ลง อะไรก็ไม่เอาซักอย่างเลยค่ะ คือมันเหนื่อยมากจริงๆ ก็ร้องอยู่1-3ชม.ได้ ละตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆหนึ่งในเพื่อนที่มันแกล้งก็โทรมาถามว่าเขาคุยกับเรา ซึ่งพี่เขาก็ยังไม่ตอบค่ะ มันก็ถามเราอีกว่าร้องไห้เหรอ เราบอกเราไม่ได้ร้อง แต่ตอนนั้นเราเองก้ร้องอยู่จริงๆค่ะ มันก็แบบเออๆออๆไป มันก็คงรู้แหละค่ะว่าเราไม่อยากให้มันรู้มันบอกว่าจะบอกพี่เขาให้ว่ามันแกล้งซึ่งบอกไหมเราเองก็ไม่ร็แต่พี่เขาก็ยังไม่มาคุยกับเราอยู่เหมือนเดิม ตอนเช้าตื่นมาคือหน้าหนูโทรมมากๆ โทรมแบบอดนอนมา2-3วัน ซึ่งพอออกมาจากห้องนอนแม่แกก็เดินมาถามเลยค่ะว่า เมื่อคืนไม่นอนเหรอ เราก็บอกไปว่าเรานอนนะ เรานอนตอน3-4ทุ่มค่ะเป็นปกติ บางวันที่เคยไม่ได้นอนก็ไม่เห็นแม่แกเคยถามนะคะ ที่ถามก็คิดว่าเราคงเป็นหนักจริงๆ ตื่นมาสัก2-3ชม.ก็กลับไปนอนร้องไห้อยู่เหมือนเดิมค่ะ เมื่อวานก็ง้อจนแบบไม่รู้จะง้อไงแล้วล่ะค่ะ วันนี้เองก็ยังไม่ง้อเลย เพราะเมื่อวานพี่เขาเองก็ยังไม่อ่านเราเลย เราเลยแบบรู้สึกท้อมากๆ และโอกาสที่เขาจะกลับมาคุยกับเราเราเองก็คิดว่าน้อยมากจริงๆ
เราเองไปหาพี่เขาไม่ได้ค่ะเพราะพ่อแม่แกหวง
คอลไปพี่เขาก็ไม่รับเลยค่ะ
ทำไงดีค่ะขอวิธีช่วยหน่อยค่ะไม่ไหวแล้วจริงๆ