สวัสดีครับ ผมชื่อสมาน(นามสมมติ)
ตอน ม.1-ม.2 ผมอยู่ที่โรงเรียนชื่อดังที่เด่นในด้านกีฬาบาสเกตบอลในจังหวัดนนทบุรี
ผมมีความสุขมาก ณ ที่นั่น เพราะเพื่อนๆในห้องเรียนต่างคนต่างไม่รู้จักกัน พอรู้จักก็เป็นเพื่อนกันทุกคน
ช่วงก่อนปีใหม่ 2559
ป้าผมทะเลาะกับลุงเรื่องที่ ป้าไปเที่ยวกับผู้ชายในชมรมลีลาศ และป้าก็หนีไปกับผู้ชายคนนั้น
ตอนนั้นลุงผมกะจะให้ผมย้ายไปอยู่กับแม่ที่สมุทรปราการ แต่ผมก็ขอร้องลุง ขออยู่ต่อ ลุงอนุญาติ
ม.2 ผมแน่นแฟ้นกับเพื่อนมากขึ้น เล่นVanguard เล่น7K กับเพื่อน เฮฮาตามประสาเพื่อน
จนกระทั่งเดือนกันยายน ลุงผมมีโรครุมเร้าหลายโรค จนกระทบไปถึงผม ผมต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ตอน ม.3 ผมดูแลลุงจนสุดความสามารถจนลุงหาย แต่ยังไงผมก็ต้องไปอยู่ดี
ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมาก แต่ผมไม่ได้บอกให้ใครๆฟัง เพราะผมอาย
จนกระทั่งวันที่ 19 มีนาคม 2560 ผมต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่สมุทรปราการ(แถวๆฟาร์มจระเข้)
จากบ้านสู่ห้องเช่า
บางครั้งผมก็กลับไปหาลุงบ้าง ลุงก็มีความสุขดี
เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลยนะครับ
วันเปิดเทอมผมได้ไปอยู่ที่ โรงเรียนๆนึงซึ่งมีรถสองแถวจอดอยู่ฝั่งตรงข้าม
ผมอยู่ห้อง 3/5 คนในห้องก็มีแต่คนที่สูบบุหรี่บ้าง โดดเรียนบ้าง เป็นนักเลงบ้าง ส่วนบางคนก็ไม่มองผมแบบว่าผมไร้ตัวตนในสายตาเขาแม้แต่ครูก็ตาม - -
คนในห้องถามผมว่ารู้จัก "เก่ง - - - เบิก" หรือเปล่า
แล้วจูงผมเข้าแกงค์นักเลง เพราะแค่ขอนั่งกินข้างด้วย อีกทั้งมองผมแปลกๆกัน
ก่อนหน้านั้น เขาให้เลือกโต๊ะ และไม่มีใครนั่งกับผมเลย
หลายๆคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆแตกต่างกันไป
เลิกเรียนผมกลับบ้านพร้อมเพื่อนที่เข้ามาใหม่เหมือนกันแต่เขาอยู่ห้อง3 (น่าจะเป็นกระเทย แต่ผมไม่ถือสา)
ผมลงคนละที่กับเขา พอถึงห้อง ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับคนในห้องนี้ เพราะมีแต่นักเลง มีเด็กเรียนบ้างแต่เขามองผมไม่มีตัวตน
ผมควรทำอย่างไรดีครับ?
ปล.ผมเป็นคนต้องให้คนอื่นมาพูดคุยผมถึงจะคุยกลับ และเป็นคนที่ขี้อายมาก ไม่กล้าสบตาใครเท่าไหร่
ปล2.ผมเกิดที่สมุทรปราการ พอผมอายุ3เดือน ผมย้ายไปอยู่นนทบุรีจนอายุ 14ปีครับ
พึ่งย้ายโรงเรียน ในห้องเจอแต่เพื่อนนักเลง ควรทำอย่าไงดีครับ?
ตอน ม.1-ม.2 ผมอยู่ที่โรงเรียนชื่อดังที่เด่นในด้านกีฬาบาสเกตบอลในจังหวัดนนทบุรี
ผมมีความสุขมาก ณ ที่นั่น เพราะเพื่อนๆในห้องเรียนต่างคนต่างไม่รู้จักกัน พอรู้จักก็เป็นเพื่อนกันทุกคน
ช่วงก่อนปีใหม่ 2559
ป้าผมทะเลาะกับลุงเรื่องที่ ป้าไปเที่ยวกับผู้ชายในชมรมลีลาศ และป้าก็หนีไปกับผู้ชายคนนั้น
ตอนนั้นลุงผมกะจะให้ผมย้ายไปอยู่กับแม่ที่สมุทรปราการ แต่ผมก็ขอร้องลุง ขออยู่ต่อ ลุงอนุญาติ
ม.2 ผมแน่นแฟ้นกับเพื่อนมากขึ้น เล่นVanguard เล่น7K กับเพื่อน เฮฮาตามประสาเพื่อน
จนกระทั่งเดือนกันยายน ลุงผมมีโรครุมเร้าหลายโรค จนกระทบไปถึงผม ผมต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ตอน ม.3 ผมดูแลลุงจนสุดความสามารถจนลุงหาย แต่ยังไงผมก็ต้องไปอยู่ดี
ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมาก แต่ผมไม่ได้บอกให้ใครๆฟัง เพราะผมอาย
จนกระทั่งวันที่ 19 มีนาคม 2560 ผมต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่สมุทรปราการ(แถวๆฟาร์มจระเข้)
จากบ้านสู่ห้องเช่า
บางครั้งผมก็กลับไปหาลุงบ้าง ลุงก็มีความสุขดี
เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลยนะครับ
วันเปิดเทอมผมได้ไปอยู่ที่ โรงเรียนๆนึงซึ่งมีรถสองแถวจอดอยู่ฝั่งตรงข้าม
ผมอยู่ห้อง 3/5 คนในห้องก็มีแต่คนที่สูบบุหรี่บ้าง โดดเรียนบ้าง เป็นนักเลงบ้าง ส่วนบางคนก็ไม่มองผมแบบว่าผมไร้ตัวตนในสายตาเขาแม้แต่ครูก็ตาม - -
คนในห้องถามผมว่ารู้จัก "เก่ง - - - เบิก" หรือเปล่า
แล้วจูงผมเข้าแกงค์นักเลง เพราะแค่ขอนั่งกินข้างด้วย อีกทั้งมองผมแปลกๆกัน
ก่อนหน้านั้น เขาให้เลือกโต๊ะ และไม่มีใครนั่งกับผมเลย
หลายๆคนมองผมด้วยสายตาแปลกๆแตกต่างกันไป
เลิกเรียนผมกลับบ้านพร้อมเพื่อนที่เข้ามาใหม่เหมือนกันแต่เขาอยู่ห้อง3 (น่าจะเป็นกระเทย แต่ผมไม่ถือสา)
ผมลงคนละที่กับเขา พอถึงห้อง ผมก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับคนในห้องนี้ เพราะมีแต่นักเลง มีเด็กเรียนบ้างแต่เขามองผมไม่มีตัวตน
ผมควรทำอย่างไรดีครับ?
ปล.ผมเป็นคนต้องให้คนอื่นมาพูดคุยผมถึงจะคุยกลับ และเป็นคนที่ขี้อายมาก ไม่กล้าสบตาใครเท่าไหร่
ปล2.ผมเกิดที่สมุทรปราการ พอผมอายุ3เดือน ผมย้ายไปอยู่นนทบุรีจนอายุ 14ปีครับ