สวัสดีค่ะ นี่ไม่ใช่กระทู้เรานะเรายืมน้องมาปรึกษาเพื่อนๆค่ะ กระทู้แรกผิดพลาดอย่างไงขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 8 ปีที่แล้วเราได้หย่ากับสามีเรามีลูกกับสามีคนนี้คนนึง แล้วตอนนั้นเราทำงานรับจ้างทั่วไปทั้งหนี้ท่วมหัวไม่มีเงินส่งลูกเรียนหนังสือ แล้วช่วงนั้นมีผู้ชายคนนึงมาจีบเราด้วยความที่เราไม่มีใครแล้วไม่มีตังค์ส่งลูกเรียนทั้งหนี้ท่วมหัวทางบ้านก็ไม่มีเงินเหมือนกันทางบ้านก็เป็นแค่ชาวไร้ชาวนาเราเลยตกลงที่จะคบเขา หลังจากนั้นเราก็แต่งงานกัน (แต่ไม่ได้มีลูกใหม่ด้วยกันนะ) เขาดีกับเรามากดีกับครอบครัวเรามาก ใช้หนีให้เราจนหมด ใช้หนีให้ทางบ้านเรา ให้พ่อแม่เราเลิกทำนาเพราะท่านก็พากันแก่แล้ว ส้รางบ้านให้พ่อแม่เราใหม่ ส่งเงินให้พ่อแม่เราใช้เดือนละ 3 หมื่น ส่งลูกเราไปเรียนต่างประเทศ เราอยากได้ไรซื้อให้หมด ไม่ว่าจะเป็นรถเพชรทองคือรวมๆเค้าให้ได้หมด เอาเงินเข้าบัญชีไว้ให้เราปีนึงก็ 6 ล้านได้ทุกๆปีจนตอนนี้เข้าปีที่ 8 คือเรามีครบทุกอย่างเขาทำดีขนาดนี้แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกรักเขาเลยสักนิด แล้วมีช่วงนึงที่เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศ เราเลยพูดเรื่องหย่ากับเขาคือเขาก็เข้าใจเลยยอมหย่า แต่หย่านี้คือยังอยู่ด้วยกันนะคะ ทำไรเหมือนเดิมหมด แค่หย่ากันเฉยๆ เรื่องหย่านี้อยู่ในช่วงปีที่ 4 ที่คบกันมาค่ะ พอเขาไปทำงานต่างประเทศ เราก็ได้เข้าแอปนึง กะว่าจะเข้าไปเล่นๆเฉยๆไม่ได้คิดอะไรมากแค่เหงา เราได้เจอกับคนคนนึงในแอปนั้น ตอนแรกก็กะจะคุยด้วยเล่นๆ เรานัดเจอกันค่ะ แต่เราไม่ได้บอกเขาว่าเรามีแฟน คือเราหลอกเขาว่าเราโสดเพราะตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะจริงจังอยู่แล้วแต่เราก็บอกว่าเรามีลูกแล้ว เขาก็รับได้ จากนั้นเขาก็จีบเรา เราเลยตกลงคบอย่างที่บอกไม่คิดว่าจะจริงจังอะไรคบเล่นๆแต่เอาเข้าจริงๆเรากลับตกหลุมรักเขา ผู้ชายคนนี้ก็แทคแคร์ดีเอาใจใส่ อยากได้อะไรซื้อให้เหมือนกันตามใจ แต่ให้ไม่ได้เท่าแฟนคนนั้นเรา เราแอบคบกับคนๆนี้มาได้ 4 ปี ถ้ารวมกับแฟนเราเราคบมาได้ 8 ปี แต่เรารู้สึกรักผู้ชายคนนี้มากแต่กลับไม่รักแฟนเลยสักนิด แต่เราก็เลือกแฟนเรานะค่ะ เราอยากหยุด เราควรจะคิดได้นานแล้วแหละ ควรไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกเลยด้วยซํ้าแต่เรื่องผ่านมาแล้วเราก็ต้องพูด เราบอกความจริงกับผู้ชายคนนี้หมด เราคิดมาแล้วว่าถ้าเขารู้ความจริงเขาคงหยุด เขาคงไม่ต้องการเราแล้ว แต่กลับไม่ใช่เขารู้ความจริงแล้วเขาเอาเฟสเขาส่งรูปคู่เรากับเขาที่ไปเที่ยวต่างประเทศให้แฟนเราดูส่งให้ครอบครัวแฟนเราดูจนครอบครัวเขาเกลียดเราเราก็ขอโทษ แฟนเราเขาก็ให้อภัยขอให้เราอยู่ต่อ เราเลยถามผู้ชายคนนั้นบอกส่งไปให้แฟนเราดูทำไม เขาเลยตอบว่าที่ส่งไปแค่ต้องการให้เขาโกรธคุณเกลียดคุณไม่ให้อภัยคุนแล้วปล่อยคุณไปแล้วเราจะได้มาอยู่ด้วยกัน แต่เราเลือกที่จะอยู่กับแฟนเราต่อค่ะ เวลาพ่อแม่เขามาหาก็มองเราด้วยสายตาดูถูก ผู้ชายคนนั้นก็บอกว่าถ้าคุณมาเริ่มต้นใหม่กับผมคุณจะเริ่มแบบดีนะเพราะคนทางครอบครัวเขาไม่รู้แล้วและฉันจะลืมเรื่องทั้งหมด คือเราอยู่กับแฟนเรามีทุกอย่างได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องสบายใจ แต่ถ้าเราอยู่กับผู้ชายคนนี้ถึงไม่ได้ทุกอย่างที่ต้องการแต่อยู่แล้วสบายใจเราควรเลือกอันไหนค่ะ คือเราเข้าใจเราผิดเราไม่ดีเองเราควรจะปล่อยเขาไปทั้ง 2 คน แต่ไม่ได้เพราะเรามีลูกต้องเลี้ยง เราคุยกับแฟนแฟนก็ร้องไห้รอให้อยู่ตลอดเลยกราบเท้าเราด้วยเราก็ร้องไห้ ทางผู้ชายคนนั้นก็ร้องไห้บอกไม่อยากเสียเราไปคือเรารู้สึกผิดมากแต่เราก็ไม่รู้ว่าเราควรเลือกสิ่งที่ถูกต้องแต่ไม่สบายใจหรือสิ่งที่สบายใจในวันอนาคตเพราะถ้าเราเลือกสิ่งที่ถูกต้องครอบครัวเขารู้ครอบครัวเขาไม่มีวันลืมหรอกแล้วจะอยู่แบบไม่เป็นสุข ให้นำแนะนำด้วยนะคะ คำแนะนำไม่ใช่คำด่าเพราะเรารู้เราเป็นคนผิดเอง
เราควรเลือกสิ่งที่ถูกต้องหรือสิ่งที่ดีต่อใจ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ 8 ปีที่แล้วเราได้หย่ากับสามีเรามีลูกกับสามีคนนี้คนนึง แล้วตอนนั้นเราทำงานรับจ้างทั่วไปทั้งหนี้ท่วมหัวไม่มีเงินส่งลูกเรียนหนังสือ แล้วช่วงนั้นมีผู้ชายคนนึงมาจีบเราด้วยความที่เราไม่มีใครแล้วไม่มีตังค์ส่งลูกเรียนทั้งหนี้ท่วมหัวทางบ้านก็ไม่มีเงินเหมือนกันทางบ้านก็เป็นแค่ชาวไร้ชาวนาเราเลยตกลงที่จะคบเขา หลังจากนั้นเราก็แต่งงานกัน (แต่ไม่ได้มีลูกใหม่ด้วยกันนะ) เขาดีกับเรามากดีกับครอบครัวเรามาก ใช้หนีให้เราจนหมด ใช้หนีให้ทางบ้านเรา ให้พ่อแม่เราเลิกทำนาเพราะท่านก็พากันแก่แล้ว ส้รางบ้านให้พ่อแม่เราใหม่ ส่งเงินให้พ่อแม่เราใช้เดือนละ 3 หมื่น ส่งลูกเราไปเรียนต่างประเทศ เราอยากได้ไรซื้อให้หมด ไม่ว่าจะเป็นรถเพชรทองคือรวมๆเค้าให้ได้หมด เอาเงินเข้าบัญชีไว้ให้เราปีนึงก็ 6 ล้านได้ทุกๆปีจนตอนนี้เข้าปีที่ 8 คือเรามีครบทุกอย่างเขาทำดีขนาดนี้แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกรักเขาเลยสักนิด แล้วมีช่วงนึงที่เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศ เราเลยพูดเรื่องหย่ากับเขาคือเขาก็เข้าใจเลยยอมหย่า แต่หย่านี้คือยังอยู่ด้วยกันนะคะ ทำไรเหมือนเดิมหมด แค่หย่ากันเฉยๆ เรื่องหย่านี้อยู่ในช่วงปีที่ 4 ที่คบกันมาค่ะ พอเขาไปทำงานต่างประเทศ เราก็ได้เข้าแอปนึง กะว่าจะเข้าไปเล่นๆเฉยๆไม่ได้คิดอะไรมากแค่เหงา เราได้เจอกับคนคนนึงในแอปนั้น ตอนแรกก็กะจะคุยด้วยเล่นๆ เรานัดเจอกันค่ะ แต่เราไม่ได้บอกเขาว่าเรามีแฟน คือเราหลอกเขาว่าเราโสดเพราะตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะจริงจังอยู่แล้วแต่เราก็บอกว่าเรามีลูกแล้ว เขาก็รับได้ จากนั้นเขาก็จีบเรา เราเลยตกลงคบอย่างที่บอกไม่คิดว่าจะจริงจังอะไรคบเล่นๆแต่เอาเข้าจริงๆเรากลับตกหลุมรักเขา ผู้ชายคนนี้ก็แทคแคร์ดีเอาใจใส่ อยากได้อะไรซื้อให้เหมือนกันตามใจ แต่ให้ไม่ได้เท่าแฟนคนนั้นเรา เราแอบคบกับคนๆนี้มาได้ 4 ปี ถ้ารวมกับแฟนเราเราคบมาได้ 8 ปี แต่เรารู้สึกรักผู้ชายคนนี้มากแต่กลับไม่รักแฟนเลยสักนิด แต่เราก็เลือกแฟนเรานะค่ะ เราอยากหยุด เราควรจะคิดได้นานแล้วแหละ ควรไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกเลยด้วยซํ้าแต่เรื่องผ่านมาแล้วเราก็ต้องพูด เราบอกความจริงกับผู้ชายคนนี้หมด เราคิดมาแล้วว่าถ้าเขารู้ความจริงเขาคงหยุด เขาคงไม่ต้องการเราแล้ว แต่กลับไม่ใช่เขารู้ความจริงแล้วเขาเอาเฟสเขาส่งรูปคู่เรากับเขาที่ไปเที่ยวต่างประเทศให้แฟนเราดูส่งให้ครอบครัวแฟนเราดูจนครอบครัวเขาเกลียดเราเราก็ขอโทษ แฟนเราเขาก็ให้อภัยขอให้เราอยู่ต่อ เราเลยถามผู้ชายคนนั้นบอกส่งไปให้แฟนเราดูทำไม เขาเลยตอบว่าที่ส่งไปแค่ต้องการให้เขาโกรธคุณเกลียดคุณไม่ให้อภัยคุนแล้วปล่อยคุณไปแล้วเราจะได้มาอยู่ด้วยกัน แต่เราเลือกที่จะอยู่กับแฟนเราต่อค่ะ เวลาพ่อแม่เขามาหาก็มองเราด้วยสายตาดูถูก ผู้ชายคนนั้นก็บอกว่าถ้าคุณมาเริ่มต้นใหม่กับผมคุณจะเริ่มแบบดีนะเพราะคนทางครอบครัวเขาไม่รู้แล้วและฉันจะลืมเรื่องทั้งหมด คือเราอยู่กับแฟนเรามีทุกอย่างได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องสบายใจ แต่ถ้าเราอยู่กับผู้ชายคนนี้ถึงไม่ได้ทุกอย่างที่ต้องการแต่อยู่แล้วสบายใจเราควรเลือกอันไหนค่ะ คือเราเข้าใจเราผิดเราไม่ดีเองเราควรจะปล่อยเขาไปทั้ง 2 คน แต่ไม่ได้เพราะเรามีลูกต้องเลี้ยง เราคุยกับแฟนแฟนก็ร้องไห้รอให้อยู่ตลอดเลยกราบเท้าเราด้วยเราก็ร้องไห้ ทางผู้ชายคนนั้นก็ร้องไห้บอกไม่อยากเสียเราไปคือเรารู้สึกผิดมากแต่เราก็ไม่รู้ว่าเราควรเลือกสิ่งที่ถูกต้องแต่ไม่สบายใจหรือสิ่งที่สบายใจในวันอนาคตเพราะถ้าเราเลือกสิ่งที่ถูกต้องครอบครัวเขารู้ครอบครัวเขาไม่มีวันลืมหรอกแล้วจะอยู่แบบไม่เป็นสุข ให้นำแนะนำด้วยนะคะ คำแนะนำไม่ใช่คำด่าเพราะเรารู้เราเป็นคนผิดเอง