ก่อนอื่นต้องเกรินก่อนนะค่ะว่าเรารู้จักกับแฟนเราตอนอยุ่ร้านเหล้า ตอนนั้นต่างคนต่างยังไม่จริงจังกัน
แฟนเราก็ยังจีบคนอื่นหลายคน เราก็มีคนเข้ามาคุยด้วยอยุ่เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราตัดสินใจว่าเราจะคบเขา
เราตัดทุกคนออกไปเเละเราเลิกทำงานร้านเหล้า หันมาเปิดร้านอาหารเพราะแฟนไม่อยากให้ทำร้านเหล้า
เราก็โอเคที่จะเปิด ในช่วงเเรกที่เราเปิดแฟนเรามาช่วยเราทุกวัน ชวนเที่ยวต่างจังหวัดไปไหนมาไหนต้องพาเราไปด้วย
จนวันหนึ่งเรารุ้ว่าเขากับเมียยังไม่หย่ากัน เราเควงมาก เรานอยไปหมด จนเราแอบไปคุยกับไรเดอร์ที่มารับอาหาร
เราคุยกับไรเดอร์คนนี้ก็คุยกันปกติชวนกันเที่ยวร้านเหล้าครั้งเดียวมีเพื่อนไปด้วย และวันนั้นแฟนเราจับได้
เราก็ขอโทดจะไม่ทำอีก จะเลิกเที่ยวร้านเหล้า ในส่วนของแฟนเราเขาก็บอกเขาต้องหาเงินล้านไปให้เมีย
เมียเขาถึงจะยอมหย่า เราก็โอเคเราจะรอ หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตปกติ จนช่วงโควิดระบาด เราไม่สามารถ
เปิดร้านได้ ต้องจ่ายค่าเช่าร้านไปวันๆ จนเราเเบกไม่ไหว แฟนเราเลยชวนไปทำงานด้วยเราก็เลยต้องปิดร้าน
เรามาทำงานกับพี่เขาก็ยังปกติดีทุกอย่าง จนพี่เขาหาเงินได้และหย่าขาดกับเมียเก่า หลังจากนั้นเราเลยคุยกัน
ว่าเราจะเปิดบริษัทนะ ให้เราเป็นคนจดคนดูแลเอกสารเเละทุกอย่าง ส่วนเขาจะเป็นคนหางานเเละเข้าหน้างานเอง
เราทำบริษัทมาด้วยกันจนมีบ้านมีรถ มีทุกอย่างที่ควรมี ระหว่างนี้เราไม่ได้คุยกับใครไม่ได้นอกใจแฟนเลย
มีครั้งหนึ่งเราเล่นเกม(แฟนเราก็รุ้นะคะ)เเล้วเพื่อนในเกมมาจังหวัดที่เราอยุ่ เขามากับน้องกับเเม่ เราก็ด้วยความ
เพื่อนมาเนาะ เราไปเลี้ยงข้าวกลางวันเขากับครอบครัว พอเรากลับมาบ้านตอนบ่าย แฟนเรารุ้ด่าเราโวยวายว่าเรา
ว่านอกใจ เราอธิบายเราให้ดูเเชทเราโทรหาเพื่อนที่มาให้บอกแฟนเราก็ไม่ยอม แถมปาโทรศัพเราทิ้งแตกพัง
เราเลยตกลงว่าเราจะเลิกเล่นเกม จะไม่เล่นเกมอีกต่อไป กลายเป็นตอนนี้เราเหมือนตัดขาดจากทุกคน
เพื่อนและสังคมเราเปลี่ยนไป และหลังจากนั้นแฟนเราก็ออกไปกินเหล้าบ่อยดูดบุกหรี่หนัก(ก่อนหน้านี้เราทั้งคู่เลิกเที่ยวร้านเหล้าแล้ว)
และวันหยุดก็บอกว่าไปทำงาน ตจว บ้าง ไปหาเพื่อนที่ ตจว บ้าง โดยไม่มีการชวนเรา เราก็อยุ่บ้านเลี้ยงสัตว์เฝ้าบ้าน
จนเมื่อต้นปี 68 แฟนเราเอาไอเเพดมาให้เราไว้ดูหนังดูอะไร แต่เขาน่าจะลืมลบข้อความและสลิปโอนเงิน
เเล้ววันนั้นมันมีข้อความระบบเด้งมาเราเปิดไปดู เราเจอข้อความที่ผู้หญิงอีกคนส่งมาขอตัง ขอโอกาสและขอโทษ
ยอมรับว่าตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเราเสียใจมากได้เเต่ถามเขาว่าเราทำไรผิดเราไม่ดีหรอ เราดิ่งถึงกับอยากฆ่าตัวตาย
เราพยายามถามว่าคนนั้นคือใคร เขาก็ไม่บอกสรุปเราก็ให้โอกาสเขาและมีการร่างเอกสารสัญญาไว้โดยพ่อเเม่เขา
พ่อเเม่เราเซ็นรับรุ้ เราคิดมาตลอดว่าเรามีสัญญานี้แฟนเราคงไม่กล้าทำจนเมื่อกลางๆปี แฟนเราบอกเป็นภูมิแพ้ (เราเลี้ยงกระต่ายในห้อง)
ขอย้ายไปนอนบ้านอีกหลัง เราก็โอเค เดียวหายก็กลับมาระหว่างนี้แฟนเราก็ไป ตจว ทุกอาทิด บอกไปทำงานจนวันหนึ่ง
เขาไม่ได้เอาไอเเพดไปแล้วเราคอลไปติดสาย ช่วง3ทุ่ม ติดนานเป็น10นาที เราเอ๊ะใจ เราเลยไปเอาอแพดเขามาดู
เราถึงกับช๊อค ทั้งบอกคิดถึง จะร้องไห้จะเป็นจะตายรุ้สึกผิดกับน้องคนนั้น (น้องคนนันเรารุ้จัก) เราเเคปทุกอย่างไว้
เป็นหลักฐานทั้ฃหมด เราบอกเขาว่าให้มาคุยมาจบดีๆ เราจะไม่เอาเรื่องและไม่หาเรื่องน้องคนนั้น แฟนเราก็ต่อว่าเรา
มาว่าถ้าไม่ดูไอแพดกูก็ไม่เห็นหรอก และบอกกุเมาไม่คุย แต่คุยคอลกับน้องคนนั้นยันตี1 พอวันต่อมาแฟนเรากลับมาถึง
แฟนเราเข้ามานั่งคุยพยายามทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เราไม่อยากเเม้เเต่จะมองหน้า รอบนี้เราบอกเราเลิกเราลดสถานะ
เเละยังเป็นหุ้นส่วนบริษัท แฟนเราก็มาต่อว่าเราหนักว่าเรามีทุกอย่างทุกวันนี้ได้เพราะมัน มันทำผิดอะไรหนักหนา
ถีงไล่มัน เรื่องบริษัทก็คุยกันเหมือนจะลงตัวเเต่ก็ยังไม่มั่นใจ คำพูดเขาตอนนี้ก็อาจจะยอมรับข้อเสนอ เราเลยคิดว่า
เราควรเอาผู้ใหญ่มารับรุ้รับฟังข้อตกลงของกัน เราเลยบอกทั้งทางพ่อเเม่เรา เเละทางน้องสาวเขา ว่าเราจะหาข้อสรุปยังไง
พอเราจะเเบ่งอะไรให้ชัดเจนแฟนเราก็บอกสุดท้ายมันก็เเค่เงิน เราเลยบอกแล้วเงินที่เราหามาได้ก็เอาไปให้อีพวกนั้น
แฟนเราก็บอกมันเเค่เศษเงิน ได้เยอะกว่ามัน กูยอมรับกูผิด กูผิดคนเดียวอย่างไปเอาเรื่องกีบน้องมันไมอยากให้
ครอบครัวผู้หญิงแตก (น้องผู้หญิงคนนี้หมั้นแล้วกำลังจะเเต่งงาน) สรุปเราคุยกันไม่รุ้ว่าจบไหมเขาก็กลับบ้าน ตจว ไป
แต่เราลบทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาหมดใครจะมองว่าเราใจดำก็เอาเลย เราเสียใจมากเสียใจร้องไห้จนน้ำตามันแห้งหมด
เราไม่คิดว่าน้องที่รุ้จักเคยคุยเคยรับปากเราว่าเดียวหนูคอยดูให้ กับแฟนเราจะมาทำอะไรกับเราแบบนี้ ตอนนี้แฟนเรากลับบ้าน
ถึงบ้านก็ยังพิมมาบอกเราว่าถึงแล้ว เราอ่านและไม่ตอบ เราตัดสินใจไปแล้วว่าเลิกคุยได้เเค่เรื่องงาน เราคิดว่าถ้าตกลงกันไม่ได้
เราควรเอาเอกสารที่เซ็นตอนนั้นมาเรียกร้องได้ไหมและปิดบริษัทไป ตอนนี้เหมือนแฟนเราไม่ยอมเลิกเราควรทำยังไง
แฟนนอกใจและเราเคยให้อภัยแล้วแต่ยังทำอีก
แฟนเราก็ยังจีบคนอื่นหลายคน เราก็มีคนเข้ามาคุยด้วยอยุ่เรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราตัดสินใจว่าเราจะคบเขา
เราตัดทุกคนออกไปเเละเราเลิกทำงานร้านเหล้า หันมาเปิดร้านอาหารเพราะแฟนไม่อยากให้ทำร้านเหล้า
เราก็โอเคที่จะเปิด ในช่วงเเรกที่เราเปิดแฟนเรามาช่วยเราทุกวัน ชวนเที่ยวต่างจังหวัดไปไหนมาไหนต้องพาเราไปด้วย
จนวันหนึ่งเรารุ้ว่าเขากับเมียยังไม่หย่ากัน เราเควงมาก เรานอยไปหมด จนเราแอบไปคุยกับไรเดอร์ที่มารับอาหาร
เราคุยกับไรเดอร์คนนี้ก็คุยกันปกติชวนกันเที่ยวร้านเหล้าครั้งเดียวมีเพื่อนไปด้วย และวันนั้นแฟนเราจับได้
เราก็ขอโทดจะไม่ทำอีก จะเลิกเที่ยวร้านเหล้า ในส่วนของแฟนเราเขาก็บอกเขาต้องหาเงินล้านไปให้เมีย
เมียเขาถึงจะยอมหย่า เราก็โอเคเราจะรอ หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตปกติ จนช่วงโควิดระบาด เราไม่สามารถ
เปิดร้านได้ ต้องจ่ายค่าเช่าร้านไปวันๆ จนเราเเบกไม่ไหว แฟนเราเลยชวนไปทำงานด้วยเราก็เลยต้องปิดร้าน
เรามาทำงานกับพี่เขาก็ยังปกติดีทุกอย่าง จนพี่เขาหาเงินได้และหย่าขาดกับเมียเก่า หลังจากนั้นเราเลยคุยกัน
ว่าเราจะเปิดบริษัทนะ ให้เราเป็นคนจดคนดูแลเอกสารเเละทุกอย่าง ส่วนเขาจะเป็นคนหางานเเละเข้าหน้างานเอง
เราทำบริษัทมาด้วยกันจนมีบ้านมีรถ มีทุกอย่างที่ควรมี ระหว่างนี้เราไม่ได้คุยกับใครไม่ได้นอกใจแฟนเลย
มีครั้งหนึ่งเราเล่นเกม(แฟนเราก็รุ้นะคะ)เเล้วเพื่อนในเกมมาจังหวัดที่เราอยุ่ เขามากับน้องกับเเม่ เราก็ด้วยความ
เพื่อนมาเนาะ เราไปเลี้ยงข้าวกลางวันเขากับครอบครัว พอเรากลับมาบ้านตอนบ่าย แฟนเรารุ้ด่าเราโวยวายว่าเรา
ว่านอกใจ เราอธิบายเราให้ดูเเชทเราโทรหาเพื่อนที่มาให้บอกแฟนเราก็ไม่ยอม แถมปาโทรศัพเราทิ้งแตกพัง
เราเลยตกลงว่าเราจะเลิกเล่นเกม จะไม่เล่นเกมอีกต่อไป กลายเป็นตอนนี้เราเหมือนตัดขาดจากทุกคน
เพื่อนและสังคมเราเปลี่ยนไป และหลังจากนั้นแฟนเราก็ออกไปกินเหล้าบ่อยดูดบุกหรี่หนัก(ก่อนหน้านี้เราทั้งคู่เลิกเที่ยวร้านเหล้าแล้ว)
และวันหยุดก็บอกว่าไปทำงาน ตจว บ้าง ไปหาเพื่อนที่ ตจว บ้าง โดยไม่มีการชวนเรา เราก็อยุ่บ้านเลี้ยงสัตว์เฝ้าบ้าน
จนเมื่อต้นปี 68 แฟนเราเอาไอเเพดมาให้เราไว้ดูหนังดูอะไร แต่เขาน่าจะลืมลบข้อความและสลิปโอนเงิน
เเล้ววันนั้นมันมีข้อความระบบเด้งมาเราเปิดไปดู เราเจอข้อความที่ผู้หญิงอีกคนส่งมาขอตัง ขอโอกาสและขอโทษ
ยอมรับว่าตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเราเสียใจมากได้เเต่ถามเขาว่าเราทำไรผิดเราไม่ดีหรอ เราดิ่งถึงกับอยากฆ่าตัวตาย
เราพยายามถามว่าคนนั้นคือใคร เขาก็ไม่บอกสรุปเราก็ให้โอกาสเขาและมีการร่างเอกสารสัญญาไว้โดยพ่อเเม่เขา
พ่อเเม่เราเซ็นรับรุ้ เราคิดมาตลอดว่าเรามีสัญญานี้แฟนเราคงไม่กล้าทำจนเมื่อกลางๆปี แฟนเราบอกเป็นภูมิแพ้ (เราเลี้ยงกระต่ายในห้อง)
ขอย้ายไปนอนบ้านอีกหลัง เราก็โอเค เดียวหายก็กลับมาระหว่างนี้แฟนเราก็ไป ตจว ทุกอาทิด บอกไปทำงานจนวันหนึ่ง
เขาไม่ได้เอาไอเเพดไปแล้วเราคอลไปติดสาย ช่วง3ทุ่ม ติดนานเป็น10นาที เราเอ๊ะใจ เราเลยไปเอาอแพดเขามาดู
เราถึงกับช๊อค ทั้งบอกคิดถึง จะร้องไห้จะเป็นจะตายรุ้สึกผิดกับน้องคนนั้น (น้องคนนันเรารุ้จัก) เราเเคปทุกอย่างไว้
เป็นหลักฐานทั้ฃหมด เราบอกเขาว่าให้มาคุยมาจบดีๆ เราจะไม่เอาเรื่องและไม่หาเรื่องน้องคนนั้น แฟนเราก็ต่อว่าเรา
มาว่าถ้าไม่ดูไอแพดกูก็ไม่เห็นหรอก และบอกกุเมาไม่คุย แต่คุยคอลกับน้องคนนั้นยันตี1 พอวันต่อมาแฟนเรากลับมาถึง
แฟนเราเข้ามานั่งคุยพยายามทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เราไม่อยากเเม้เเต่จะมองหน้า รอบนี้เราบอกเราเลิกเราลดสถานะ
เเละยังเป็นหุ้นส่วนบริษัท แฟนเราก็มาต่อว่าเราหนักว่าเรามีทุกอย่างทุกวันนี้ได้เพราะมัน มันทำผิดอะไรหนักหนา
ถีงไล่มัน เรื่องบริษัทก็คุยกันเหมือนจะลงตัวเเต่ก็ยังไม่มั่นใจ คำพูดเขาตอนนี้ก็อาจจะยอมรับข้อเสนอ เราเลยคิดว่า
เราควรเอาผู้ใหญ่มารับรุ้รับฟังข้อตกลงของกัน เราเลยบอกทั้งทางพ่อเเม่เรา เเละทางน้องสาวเขา ว่าเราจะหาข้อสรุปยังไง
พอเราจะเเบ่งอะไรให้ชัดเจนแฟนเราก็บอกสุดท้ายมันก็เเค่เงิน เราเลยบอกแล้วเงินที่เราหามาได้ก็เอาไปให้อีพวกนั้น
แฟนเราก็บอกมันเเค่เศษเงิน ได้เยอะกว่ามัน กูยอมรับกูผิด กูผิดคนเดียวอย่างไปเอาเรื่องกีบน้องมันไมอยากให้
ครอบครัวผู้หญิงแตก (น้องผู้หญิงคนนี้หมั้นแล้วกำลังจะเเต่งงาน) สรุปเราคุยกันไม่รุ้ว่าจบไหมเขาก็กลับบ้าน ตจว ไป
แต่เราลบทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาหมดใครจะมองว่าเราใจดำก็เอาเลย เราเสียใจมากเสียใจร้องไห้จนน้ำตามันแห้งหมด
เราไม่คิดว่าน้องที่รุ้จักเคยคุยเคยรับปากเราว่าเดียวหนูคอยดูให้ กับแฟนเราจะมาทำอะไรกับเราแบบนี้ ตอนนี้แฟนเรากลับบ้าน
ถึงบ้านก็ยังพิมมาบอกเราว่าถึงแล้ว เราอ่านและไม่ตอบ เราตัดสินใจไปแล้วว่าเลิกคุยได้เเค่เรื่องงาน เราคิดว่าถ้าตกลงกันไม่ได้
เราควรเอาเอกสารที่เซ็นตอนนั้นมาเรียกร้องได้ไหมและปิดบริษัทไป ตอนนี้เหมือนแฟนเราไม่ยอมเลิกเราควรทำยังไง