อยากมาระบายเฉยๆเกี่ยวกับตัวเองค่ะ

คือว่าเรามีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัว เราเป็นลูกสาวคนแรกและกำลังเรียนตอนนี้อยู่ปี3 ค่ะพึ่งมีแฟนคนแรก ได้มีโอกาสบอกกับพ่อแม่ไปว่ามีแฟนแล้ว โดยพื้นฐานครอบครัวเราค่อยข้างเคร่งเรื่องอะไรแบบนี้ ยังไม่อยากให้เรามี อยากให้โฟกัสกับการเรียนอยากให้เราเรียนจบก่อน แต่แม่ก็ม่ได้ห้าม พ่อเมื่อรู้ว่าเรามีแฟนก็เป็นห่วงมาก เรามีแฟนคนแรก เขานิสัยดี เราคบกันเริ่มมีปัญหากับครอบครัวตั้งแต่เริ่มมีแฟนคบกันได้1 เดือนกว่า ปัญหาตรงที่ว่าเราเริ่มที่จะอยากไปหาแฟน อยากใช้เวลาอยู่กับเเฟน ได้ขอเเม่ว่าอยากไปนอนหอแฟน แต่ไม่ได้บอกพ่อแต่แม่ให้ไปได้ ตอนนั้นพ่อโกรธมากค่ะ และก็โทรคุยกัน พ่อคือเค้าก็เป็นห่วงเราเข้าใจ กลัวเราจะพลาดเหมือนพ่อแม่ พ่อแม่มีเราตอนอายุ16 เค้ากลัวว่าเราจะเป็นแบบนั้น ช่วงแรกเราก้อธิบายให้พ่อฟัง และเราก็ทะเลาะกับพ่อค่ะ แต่เป็นช่วงที่เราติดแฟนเลยไปค้างหลายวัน แม่ก็เริ่มไม่โอเค เพราะเราเป็นผู้หญิงด้วยทำให้แม่ เราไม่ชอบแฟนเราเพราะแม่บอกว่าแฟนเราไม่ให้เกียรติเขา และพ่อก็บอกไปเป็นแฟนควรอยู่ห่างกัน อยากให้โฟกัสการเรียน และแม่ก็บอกว่าแฟนเราไม่ดีนู่นนี่ อยากให้เราหาใหม่ บอกว่าผู้ชายๆไม่ได้มีคนเดียว ทั้งทีแม่เราไม่ได้อยู่กับเราว่าแฟนเรานิสัยยังไงค่ะ แม่เขาไม่มีเหตุผลอยู่ก็บอกว่าแฟนเราเป็นผู้ชายไม่ดี และบอกเราว่าเป็นคนหัวอ่อนตามคนไม่ทันอะไรบลาๆไปเรื่อย มีวันนึงที่เราเข้าโรงบาลแฟนเราเป็นห่วงเรามาก อยู่ตั้งแต่เราเข้าโรงบาล และออกโรงบาล พ่อแม่ก็รีบมาหาเราเหมือนกัน เเละเป็นครังแรกที่พ่อแม่เราเจอแฟนเราค่ะ แต่เค้าก็ไม่ไว้แฟนเรา เราไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ถึงเป็นแบบนี้ เราไปหาแฟนและนอนกับแฟนแค่เสาร์อาทิต หลักจากนั้น เราคบกับแฟนได้ 5 เดือน เราก็เริ่มทำตัวเหมือนเดิมคือไปหาแฟนบ่อยขึ้นและถี่ม่ก จนได้ทะเลาะกับครอบครัวอีกครั้ง เขาไม่อยากให้เราอยู่กับแฟน ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ พ่อถึงกับตั้งกฎไว้ว่า ถ้าทำแบบนี้อีก กลับบ้านไม่ต้องเรียน ให้เลิกกับแฟนเลย เราสงสารแฟนเรามากเขาก็ร้องไห้ว่าไปทำไรให้ทำไมครอบครัวฝ่ายเราถึงไม่ชอบเเฟนเราขนาดนั้น เรานอนร้องไห้กันและกอดกัน ว่าจะทำไงต่อ มันครั้งที่ 2 ที่โดนแบบนี้ แฟนเราเขาก็อยากพิสูจว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้นอย่างที่แม่เรา เราอยู่กับแฟนเรารู้ว่าแฟนเราเป็นคนยังไง มันเศร้ามากเลยค่ะ