สืบเนื่องจากกระทู้ที่เราเคยตั้งไปเมื่อครึ่งปีก่อนเห็นจะได้
https://pantip.com/topic/35742713/comment1
จากเรื่องราวในกระทู้นั้นจนถึงตอนนี้ ชีวิตในฐานะซิงเกิ้ลมัมของเราดีขึ้นมา เหมือนพลิกจากนรกเป็นสวรรค์เลยค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกกับซิงเกิ้ลมัมทุกคน รวมถึงคุณแม่ที่กำลังกังวลเรื่องการเป็นซิงเกิ้ลมัมนะคะ ว่ามันลำบากจริงค่ะ เหนื่อยมากจริงๆค่ะ แต่...มีความสุขเป็นเท่าตัว เราไม่ได้มองโลกในแง่ดีหรือว่าโลกสวยและอาศัยอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ แต่ทุกครั้งที่มีคนรู้ว่าเราเป็นซิงเกิ้ลมัมนะ ชีวิตเราเจออะไรมาบ้าง และเราต้องหาเลี้ยงลูกคนเดียว คำชมเชยและให้กำลังใจจากคนเหล่านั้นทำให้เราคิดว่าเราเลือกถูกแล้ว เราใช้สองมือ หนึ่งสมองของเราในการหาเลี้ยงลูก ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเติบโตมาเป็นเด็กที่ดีและได้รับโอกาสในทุกเรื่องของชีวิตไม่ต่างจากเด็กที่มีครอบครัวแสนอบอุ่น
อย่างแรกเรายอมรับว่าเรายังพอมีโชคดีเหลืออยู่บ้าง คือครอบครัวทางฝั่งพ่อของเรา ( พ่อกับแม่เราเลิกกันมายี่สิบกว่าปีแล้วค่ะ เราไม่เคยเจอกับพ่อหรือญาติฝั่งพ่อเลยจนกระทั่งเกิดเรื่องต้องเลิกกับแฟนเก่า เฟซบุ๊คทำให้เราได้เจอกับครอบครัวฝั่งพ่ออีกครั้งและตัดสินใจมาขอพึ่งใบบุญทางนี้ค่ะ ) หลังจากที่เรามาอยู่กทม. แรกๆนั้น แน่นอนว่าเราขัดสนเรื่องเงินรวมถึงยังไม่มีงานทำ มีอุปสรรคมากมายทำให้เราต้องออกจากงานที่เพิ่งทำได้เพียงแค่สามวันและย้ายมาอยู่บ้านของป้า ( พี่สาวพ่อ ) แทน ป้าให้งานและที่อยู่กับเรา เป็นงานที่ต้องออกตจว.ด้วย ไปทุกภาคเกือบทุกจังหวัด ( ขออนุญาตไม่บอกถึงเนื้องานที่ทำว่าเป็นงานอะไรนะคะ ) แรกๆเราต้องเอาลูกไปทำงานด้วยทุกที่ ไปจังหวัดไหนลูกก็จะไปด้วยเพราะยังไม่เข้าอนุบาล และเราก็ยังไม่มีเงินพอจะจ้างใครเลี้ยง ซึ่งโชคดีที่งานนี้เป็นงานที่มีแต่คนในครอบครัวทำ ทุกคนจึงโอเคที่เราพาลูกไปด้วย และญาติๆฝั่งพ่อเราก็ใจดีมาก ทุกคนรักและช่วยดูแลลูกของเราทำให้เราสบายใจว่าเราตัดสินใจถูกแล้ว
ช่วงกลางวันเราทำงานกับป้า พอตกกลางคืนเราก็ต้องดูลูกในวัยกำลังซนขั้นสุดยอดไปด้วยและทำงานเสริมไปด้วย ( เรามีงานเสริมอีกอย่างที่ทำทุกวันเพื่อเป็นการหาเงินอีกหนึ่งช่องทางค่ะ ) โดยงานเสริมนี้เราจะทำในช่วงวัยหยุดและหลังเงินงานกลับมาถึงที่พัก บางครั้งไม่ได้นอน บางคืนก็ไปนอนเอาตี่สี่ หกโมงกว่าๆก็ต้องตื่นเตรียมไปทำงาน เป็นแบบนี้ทุกวันเพื่อหาเงินมาเลี้ยงลูก เนื่องจากเราไม่อยากรบกวนเงินของญาติพี่น้องคนไหน อยากจะเลี้ยงลูกด้วยกำลังของตัวเองจริงๆ เพราะแค่ที่เขาช่วยเหลือให้งานให้ที่อยู่เราก็ขอบคุณมากแล้ว เราทำอย่างนี้มาตลอดครึ่งปีที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เหนื่อยมากและบางวันก็ไม่ได้นอน เพราะเราอยากจะมีเงินส่งให้แม่ ส่งให้ตาให้ยายที่เลี้ยงดูเรามาด้วย กับทางครอบครัวของพ่อก็มีลูกอีกสองคนรวมถึงแฟนใหม่พ่อ เราเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวมากนัก เพราะตัวเราเองโตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆที่จะมานั่งอ้อนพ่ออยู่ ในทุกๆวันคิดแต่ว่าต้องยืนหยัดให้ได้ด้วยตัวเอง เราทำงานเก็บเงินเพื่อหาค่าเทอมแรกเข้าอนุบาลให้ลูกประมาณ 10k ส่งให้แม่ ตา ยาย ทุกๆเดือน เพราะป้าที่เรามาอยู่ด้วยสอนเสมอว่าความกตัญญูจะทำให้เราไม่มีวันอดตาย
เราเลยอยากจะบอกกับซิงเกิ้ลมัมทุกคนที่ไม่ว่าจะมีโอกาสได้เจอญาติพี่น้องดีๆแบบเรา หรือว่าไม่มีก็ตาม อย่าเพิ่งท้อนะคะ เราเองแม้ว่าญาติพี่น้องจะยินดพร้อมช่วยเหลือ แต่เราก็มีขอบเขตในการขอความช่วยเหลือเช่นกัน เราอยากทำทุกอย่าง หาทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากจะเคยชินกับการได้รับความช่วยเหลือมากจนเกินไป วันหนึ่งมี 24 ชม. เราได้พักผ่อนจริงๆไม่ถึง 5 ชม. เสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมทุกวันนี้เราถึงยังมีความสุขได้ เพราะเราท่องอยู่ในใจเสมอค่ะว่า "ลูกมีแค่เรา มีแค่เราเท่านั้นที่จะปกป้องเขาได้" ความคิดแบบนี้เหมือนฆ่าเราก็จริง เพราะเราเอาความสุขทั้งหมดไปผูกไว้กับลูกคนเดียว แต่มันมีความสุขจริงๆนะคะ เวลาได้ศื้อขนมที่ลูกชอบด้วยเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ได้พาลูกไปเที่ยวด้วยเงินที่หามาจากหยาดเหงื่อ เวลาเหนื่อยมากหน่อยก็อ้อนลูก ถึงไม่มีคู่ชีวิต ถึงจะต้องเป็นซิงเกิ้ลมัมตลอดไปเราก็ภูมิใจค่ะ และเราอยากให้ลูกโตมาด้วยความภาคภูมิใจที่มีผู้หญิงอย่างเราเป็นแม่ของเขา
บ่นมาซะยืดยาว แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ในฐานะซิงเกิ้ลมัมเหมือนกันให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ อยากให้ซิงเกิ้ลมัมทุกคนไม่ท้อนะคะ เชื่อในการตัดสินใจของตัวเอง เมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นซิงเกิ้ลมัม ก็อยากให้ทำทุกอย่างด้วยความสุขเพื่อลูกของคุณค่ะ ถ้าคุณทำงานอย่างมีความสุขและมีจุดหมายว่าคุณทำเพื่อใคร ความเหนื่อยที่ได้รับมาจะกลายเป็นแรงผลักดันชั้นเยี่ยมให้คุณสู้ต่อไปเหมือนเราค่ะ ขอย้ำ... เราทำงานเหนื่อยมากจริงๆค่ะ ตากแดด จากลม ตากฝน และบางครั้งยังต้องรองรับอารมณ์ของใครหลายคน เราไม่ได้สบายแน่นอน แต่เราก็มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้มากๆ ยังไงซิงเกิ้ลมัมทุกคนมาแชร์ความคิด แลกเปลี่ยนประสบการณ์ และให้กำลังใจซิงเกิ้ลมัมด้วยกันเองได้ในกระทู้นี้เลยนะคะ มาเป็นกำลังใจให้กัน + ให้เราด้วย 5555+
ซิงเกิ้ลมัมของคุณชาย
ซิงเกิ้ลมัม...มีความสุขกว่าที่คิด
จากเรื่องราวในกระทู้นั้นจนถึงตอนนี้ ชีวิตในฐานะซิงเกิ้ลมัมของเราดีขึ้นมา เหมือนพลิกจากนรกเป็นสวรรค์เลยค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกกับซิงเกิ้ลมัมทุกคน รวมถึงคุณแม่ที่กำลังกังวลเรื่องการเป็นซิงเกิ้ลมัมนะคะ ว่ามันลำบากจริงค่ะ เหนื่อยมากจริงๆค่ะ แต่...มีความสุขเป็นเท่าตัว เราไม่ได้มองโลกในแง่ดีหรือว่าโลกสวยและอาศัยอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ แต่ทุกครั้งที่มีคนรู้ว่าเราเป็นซิงเกิ้ลมัมนะ ชีวิตเราเจออะไรมาบ้าง และเราต้องหาเลี้ยงลูกคนเดียว คำชมเชยและให้กำลังใจจากคนเหล่านั้นทำให้เราคิดว่าเราเลือกถูกแล้ว เราใช้สองมือ หนึ่งสมองของเราในการหาเลี้ยงลูก ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเติบโตมาเป็นเด็กที่ดีและได้รับโอกาสในทุกเรื่องของชีวิตไม่ต่างจากเด็กที่มีครอบครัวแสนอบอุ่น
อย่างแรกเรายอมรับว่าเรายังพอมีโชคดีเหลืออยู่บ้าง คือครอบครัวทางฝั่งพ่อของเรา ( พ่อกับแม่เราเลิกกันมายี่สิบกว่าปีแล้วค่ะ เราไม่เคยเจอกับพ่อหรือญาติฝั่งพ่อเลยจนกระทั่งเกิดเรื่องต้องเลิกกับแฟนเก่า เฟซบุ๊คทำให้เราได้เจอกับครอบครัวฝั่งพ่ออีกครั้งและตัดสินใจมาขอพึ่งใบบุญทางนี้ค่ะ ) หลังจากที่เรามาอยู่กทม. แรกๆนั้น แน่นอนว่าเราขัดสนเรื่องเงินรวมถึงยังไม่มีงานทำ มีอุปสรรคมากมายทำให้เราต้องออกจากงานที่เพิ่งทำได้เพียงแค่สามวันและย้ายมาอยู่บ้านของป้า ( พี่สาวพ่อ ) แทน ป้าให้งานและที่อยู่กับเรา เป็นงานที่ต้องออกตจว.ด้วย ไปทุกภาคเกือบทุกจังหวัด ( ขออนุญาตไม่บอกถึงเนื้องานที่ทำว่าเป็นงานอะไรนะคะ ) แรกๆเราต้องเอาลูกไปทำงานด้วยทุกที่ ไปจังหวัดไหนลูกก็จะไปด้วยเพราะยังไม่เข้าอนุบาล และเราก็ยังไม่มีเงินพอจะจ้างใครเลี้ยง ซึ่งโชคดีที่งานนี้เป็นงานที่มีแต่คนในครอบครัวทำ ทุกคนจึงโอเคที่เราพาลูกไปด้วย และญาติๆฝั่งพ่อเราก็ใจดีมาก ทุกคนรักและช่วยดูแลลูกของเราทำให้เราสบายใจว่าเราตัดสินใจถูกแล้ว
ช่วงกลางวันเราทำงานกับป้า พอตกกลางคืนเราก็ต้องดูลูกในวัยกำลังซนขั้นสุดยอดไปด้วยและทำงานเสริมไปด้วย ( เรามีงานเสริมอีกอย่างที่ทำทุกวันเพื่อเป็นการหาเงินอีกหนึ่งช่องทางค่ะ ) โดยงานเสริมนี้เราจะทำในช่วงวัยหยุดและหลังเงินงานกลับมาถึงที่พัก บางครั้งไม่ได้นอน บางคืนก็ไปนอนเอาตี่สี่ หกโมงกว่าๆก็ต้องตื่นเตรียมไปทำงาน เป็นแบบนี้ทุกวันเพื่อหาเงินมาเลี้ยงลูก เนื่องจากเราไม่อยากรบกวนเงินของญาติพี่น้องคนไหน อยากจะเลี้ยงลูกด้วยกำลังของตัวเองจริงๆ เพราะแค่ที่เขาช่วยเหลือให้งานให้ที่อยู่เราก็ขอบคุณมากแล้ว เราทำอย่างนี้มาตลอดครึ่งปีที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เหนื่อยมากและบางวันก็ไม่ได้นอน เพราะเราอยากจะมีเงินส่งให้แม่ ส่งให้ตาให้ยายที่เลี้ยงดูเรามาด้วย กับทางครอบครัวของพ่อก็มีลูกอีกสองคนรวมถึงแฟนใหม่พ่อ เราเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวมากนัก เพราะตัวเราเองโตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆที่จะมานั่งอ้อนพ่ออยู่ ในทุกๆวันคิดแต่ว่าต้องยืนหยัดให้ได้ด้วยตัวเอง เราทำงานเก็บเงินเพื่อหาค่าเทอมแรกเข้าอนุบาลให้ลูกประมาณ 10k ส่งให้แม่ ตา ยาย ทุกๆเดือน เพราะป้าที่เรามาอยู่ด้วยสอนเสมอว่าความกตัญญูจะทำให้เราไม่มีวันอดตาย
เราเลยอยากจะบอกกับซิงเกิ้ลมัมทุกคนที่ไม่ว่าจะมีโอกาสได้เจอญาติพี่น้องดีๆแบบเรา หรือว่าไม่มีก็ตาม อย่าเพิ่งท้อนะคะ เราเองแม้ว่าญาติพี่น้องจะยินดพร้อมช่วยเหลือ แต่เราก็มีขอบเขตในการขอความช่วยเหลือเช่นกัน เราอยากทำทุกอย่าง หาทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากจะเคยชินกับการได้รับความช่วยเหลือมากจนเกินไป วันหนึ่งมี 24 ชม. เราได้พักผ่อนจริงๆไม่ถึง 5 ชม. เสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมทุกวันนี้เราถึงยังมีความสุขได้ เพราะเราท่องอยู่ในใจเสมอค่ะว่า "ลูกมีแค่เรา มีแค่เราเท่านั้นที่จะปกป้องเขาได้" ความคิดแบบนี้เหมือนฆ่าเราก็จริง เพราะเราเอาความสุขทั้งหมดไปผูกไว้กับลูกคนเดียว แต่มันมีความสุขจริงๆนะคะ เวลาได้ศื้อขนมที่ลูกชอบด้วยเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ได้พาลูกไปเที่ยวด้วยเงินที่หามาจากหยาดเหงื่อ เวลาเหนื่อยมากหน่อยก็อ้อนลูก ถึงไม่มีคู่ชีวิต ถึงจะต้องเป็นซิงเกิ้ลมัมตลอดไปเราก็ภูมิใจค่ะ และเราอยากให้ลูกโตมาด้วยความภาคภูมิใจที่มีผู้หญิงอย่างเราเป็นแม่ของเขา
บ่นมาซะยืดยาว แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ในฐานะซิงเกิ้ลมัมเหมือนกันให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ อยากให้ซิงเกิ้ลมัมทุกคนไม่ท้อนะคะ เชื่อในการตัดสินใจของตัวเอง เมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นซิงเกิ้ลมัม ก็อยากให้ทำทุกอย่างด้วยความสุขเพื่อลูกของคุณค่ะ ถ้าคุณทำงานอย่างมีความสุขและมีจุดหมายว่าคุณทำเพื่อใคร ความเหนื่อยที่ได้รับมาจะกลายเป็นแรงผลักดันชั้นเยี่ยมให้คุณสู้ต่อไปเหมือนเราค่ะ ขอย้ำ... เราทำงานเหนื่อยมากจริงๆค่ะ ตากแดด จากลม ตากฝน และบางครั้งยังต้องรองรับอารมณ์ของใครหลายคน เราไม่ได้สบายแน่นอน แต่เราก็มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้มากๆ ยังไงซิงเกิ้ลมัมทุกคนมาแชร์ความคิด แลกเปลี่ยนประสบการณ์ และให้กำลังใจซิงเกิ้ลมัมด้วยกันเองได้ในกระทู้นี้เลยนะคะ มาเป็นกำลังใจให้กัน + ให้เราด้วย 5555+
ซิงเกิ้ลมัมของคุณชาย