เราไม่รักแม่เรา ตอนเด็กๆแม่เราเลี้ยงเราด้วยอารมณ์ ด่าหยาบคาย ถูกตีรุนแรง พอเราโตขึ้น ทำงานได้ ถึงไม่ค่อยแคร์แม่มากนัก เคยไม่พูดกันปีๆ คงบาปนะที่เราทำแบบนี้ แต่การบาปความบาป จะมีใครเข้าใจมั้ย ที่ลูกต้องแสดงอาการแบบนี้ เพราะเป็นผลพ่วงจากการเลี้ยงตอนเยาว์วัยของแม่ บางทีเราเห็นข่าวที่พ่อแม่โดนทิ้ง เราไม่อยากให้โทษลูกฝ่ายเดียวนะ อยากให้มองย้อนไปอดีต ว่าเด็กถูกเลี้ยงมายังไง เด็กอาจไม่ได้รับความอบอุ่น จนทำลูกไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่มีคำปลอบโยน หรือคำพูดดีดี เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคย เล่าปัญหาให้แม่ฟัง เราแก้ปัญหาด้วยตัวเองมาตลอด เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้เค้า เรียนจบมาก็ให้เงินเดือนทุกเดือนไม่เคยขาด ถึงตอนเด็กๆ เค้าจะให้เงินเรา แบบไม่เต็มใจก็ตาม ให้แล้วทวงคืน แม่ในความหมายของเราไม่จำเป็นต้องรวย แต่แค่มีความเป็นแม่ก็พอ เพราะคำว่าแม่ยิ่งใหญ่ อยากให้คนเป็นแม่ เข้าใจความหมายของคำว่าแม่
ผิดมั้ย และ บาปมากมั้ย กับการที่ไม่รู้สึกรักแม่ และไม่จากคุยกับแม่ เพราะการเลี้ยงดูที่ไม่อบอุ่นจากตอนเด็ก