โลกต่างมิติ

โลกต่างมิติ

ทฤษฎีเอ็มซึ่งเป็นทฤษฎีที่ได้รับการปรับปรุงจากทฤษฎีสตริงกล่าวไว้ว่า การรวมกันของแรงและมวลสารต้องอาศัยอวกาศสิบมิติบวกกับเวลาอีกหนึ่งมิติ ซึ่งนั่นก็คือกาลอวกาศสิบเอ็ดมิติ

คุ้นๆ ว่าเคยได้อ่านประโยคทำนองนี้มาจากที่ไหนสักแห่งหรือจากหนังสืออะไรสักเล่ม ตอนอ่านก็พยายามจินตนาการถึงกาลอวกาศสิบเอ็ดมิติว่ามันจะเป็นอย่างไรหนอ

ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้นในหัวสมอง ในเมื่อไม่มีอะไรยืนยันได้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็แปลว่ามันอาจจะเป็นไปได้

ก็เท่านั้นเอง

ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลนี้ล้วนถือกำเนิด ล้วนมีรากฐาน มาจากสิ่งเริ่มแรกเดียวกัน ความรู้ วิชาการ ทั้งหมดก็ล้วนมาจากแก่นความรู้เดียวกัน ไม่ว่าทั้งหมดทั้งปวงนั้นจะแตกต่างกันขนาดไหน แต่หากลองเจาะให้ลึกลงไปเรื่อยๆ เราก็จะพบว่าเหล่านั้นคือสิ่งเดียวกัน

เปรียบเหมือนกับตอนที่เราล่องเรืออยู่ในทะเล เรามองเห็นระลอกคลื่นลูกแล้วลูกเล่าซัดผ่านมาและผ่านไป แต่เมื่อเราลองกระโดดและดำลงไป คลื่นทั้งหมดก็คือน้ำผืนเดียวกัน

คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยได้ยินใครสักคนพูดประโยคทำนองนี้

ไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเป็นพิเศษ ในเมื่อไม่มีอะไรยืนยันว่าไม่ใช่ ก็หมายความว่ามันอาจจะใช่ก็ได้

ในวันหนึ่งขณะกำลังนั่งสังสรรกับเหล่าบรรดามิตรสหาย บังเอิญสองประโยคด้านบนกลับผุดขึ้นมาพร้อมๆ กันโดยมิได้นัดหมาย ทว่าในครั้งนี้สมองกลับเริ่มประมวลผลและเชื่อมสองประโยคเข้าด้วยกัน

ในเมื่อทุกสิ่งล้วนมาจากสิ่งเดียวกัน ทุกความรู้ก็มาจากแก่นเดียวกัน ลองคิดเล่นๆ ตามประสาคนที่สมองเริ่มถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์รบกวนดูหน่อยเป็นไร

ถ้าอย่างนั้น ลองเอาความรู้อย่างหนึ่งมาอธิบายอะไรอีกอย่างหนึ่งก็น่าจะเป็นสิ่งที่ทำได้สินะ

ภาพโครงสร้างอะตอมที่ประอบด้วยนิวตรอน โปรตอน และอิเล็กตรอน ในสมัยเมื่อครั้งยังอยู่ในวัยศึกษาปรากฏลอยอยู่ในอากาศตรงหน้าทันทีทันใด นิวตรอนและโปรตอนอยู่กึ่งกลางอะตอมโดยมีอิเล็กตรอนวิ่งอยู่ด้านนอกในแต่ละระดับชั้นพลังงาน

ระดับพลังงานที่ใกล้นิวเคลียสมากที่สุด คือ ระดับชั้นพลังงานที่หนึ่ง หรือแทนด้วยสัญลักษณ์ภาษาอังกฤษตัว K ถัดไปเป็นระดับชั้นพลังงานที่สอง สาม และต่อๆ ไป ซึ่งแทนด้วยสัญลักษณ์ L M N ตามลำดับเช่นกัน

ถ้าเปรียบแต่ละระดับชั้นพลังงานเป็นแต่ละมิติล่ะ ก็หมายความว่าแต่ละมิติมีอยู่จริง เพียงแต่อยู่กับคนละระดับชั้นเท่านั้นเอง

แล้วถ้าเปรียบว่าอิเล็กตรอนที่อยู่ในแต่ละระดับชั้นพลังงานเป็นสิ่งมีชีวิตล่ะ ก็หมายความว่าในแต่ละมิติเองก็มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ เพียงแต่อยู่กับคนละระดับชั้นพลังงาน

ไม่เพียงแค่โลกสามมิติเท่านั้นที่มีสิ่งมีชีวิต ทว่าด้วยเงื่อนไขของระดับชั้นพลังงานหรือมิติที่แตกต่างกัน ทำให้เราไม่สามารถรับรู้ถึงสิ่งมีชีวิตในมิติอื่นได้ และนั่นก็ทำให้เราไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตอื่นที่แตกต่างจากที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เลย

ยิ่งคิดก็ยิ่งสนุก ยิ่งเลยเถิดไปไกล

คำถามต่อมาที่ผุดขึ้นมาคือ แล้วสิ่งมีชีวิตในมิติอื่นจะมีรูปลักษณ์เป็นแบบไหน

หากเราเปรียบโลกสองมิติเป็นเหมือนหน้ากระดาษ เมื่อเราวาดรูปคนลงไปบนหน้ากระดาษนั้น คนบนหน้ากระดาษก็จะโลดแล่นได้เพียงในแนวระนาบของหน้ากระดาษเท่านั้น

และหากเป็นอย่างนั้น เมื่อเราวาดลงกลมหนึ่งวงล้อมรอบคนบนหน้ากระดาษคนนั้นไว้ คนบนหน้ากระดาษคนนั้นจะไม่สามารถออกมาจากวงกลมได้อีกเลย

นั่นคือโลกสองมิติ

แต่สำหรับเราที่อยู่ในโลกสามมิติ เมื่อเราถูกล้อมกรอบด้วยกำแพง เราจะยังสามารถปีนกำแพงหรือขุดดินเพื่อหนีออกมาได้

นั่นคือความแตกต่างระหว่างโลกสองมิติและสามมิติ มันแสดงให้เห็นว่าโลกในแบบสามมิติมีมุมมองที่มากกว่า หรืออีกนัยหนึ่งคือ ยังมีมุมมองอื่นๆ ในโลกสามมิติที่โลกสองมิติมองไม่เห็น ยังมีอะไรในโลกสามมิติที่ไม่ว่าคนบนโลกสองมิติจะพยายามจินตนาการอย่างไรก็จินตนาการไม่ออก

ทีนี้ถ้าเป็นโลกที่เหนือขึ้นไปกว่าสามมิติล่ะ

เป็นไปได้ไหมที่ยิ่งมิติสูงขึ้นก็จะยิ่งมีมุมมองใหม่ที่มากขึ้น เป็นมุมมองที่คนบนโลกสามมิติไม่เคยเห็นและจินตนาการอย่างไรก็นึกภาพไม่ออก

เราที่อยู่บนโลกสามมิติมองเห็นโลกสองมิติได้ชัดเจน เราอาจจะจินตนาการถึงโลกสี่มิติหรือสิบเอ็ดมิติได้ แต่เราไม่อาจมองเห็นได้อย่างที่มันเป็นจริง ไม่ต่างกับที่คนบนโลกสองมิติไม่สามารถมองเห็นความเป็นจริงในแบบสามมิติ

โลกมิติที่สี่อาจจะมองทะลุเนื้อหนังเข้าไปเห็นอวัยวะภายในได้ และเมื่อเป็นเช่นนั้นเนื้อหนังจึงไม่ใช่สิ่งจำเป็นที่ต้องเห็นสำหรับโลกมิติที่สี่ ไม่ใช่ว่าเนื้อหนังไม่มีอยู่ เพียงแต่รูปลักษณ์อาจจะไม่เหมือนกับเนื้อหนังในโลกมิติที่สาม

มันอาจเป็นเพียงชั้นอากาศโปร่งใสในความหมายของคนบนโลกสามมิติ

โลกมิติที่ห้าอาจจะมองทะลุเส้นเลือด เห็นการไหลเวียนของเลือด ในมิตินี้เส้นเลือดจึงไม่จำเป็นต้องมีให้เห็นอีกต่อไป

โลกมิติที่เก้าอาจจะเห็นความเป็นไปของเวลา เมื่อนั้นเขาจะรับรู้ได้ถึงกระแสความเปลี่ยนแปลง ทุกความเป็นมาและเป็นไปของห้วงเวลา

โลกในมิติที่สิบอาจจะเห็นเข้าไปได้ถึงจิตใจของผู้อื่น ดังนั้น การคิดดีหรือคิดร้ายสำหรับมิตินี้จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป

โลกในมิติที่สิบเอ็ดอาจจะเป็นโลกที่รู้เท่าทันทุกสิ่ง และเมื่อรู้เท่าทันทุกสิ่งก็จะหลุดพ้นจากทุกสรรพสิ่งด้วยเช่นกัน

รูปลักษณ์ ความเป็นมาเป็นไป เวลา กลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น เป็นมิติที่อยู่เหนือเวลาและสรรพสิ่ง ไม่หลงเหลืออะไรที่เข้ามามีอิทธิพลอีกต่อไป

ทุกสิ่งว่างเปล่าและหยุดนิ่ง ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย เป็นโลกแห่งการรู้แจ้งและหลุดพ้น

จบเรื่องนี้ไว้แค่นั้นดีกว่า

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลองพูดถึงเรื่องชวนขนหัวลุกกันบ้างดีกว่า เรื่องที่ว่าเมื่อคุณกำลังอยู่ที่ไหนสักแห่ง แล้วจู่ๆ คุณก็กลับพบว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ต่อหน้าคุณ และชั่วอึดใจต่อจากนั้น ก่อนที่คุณจะประมวลผลความคิดว่าเขามาปรากฏตัวตรงหน้าได้อย่างไรเขาก็หายไปแล้วราวกับว่าที่ตรงนั้นไม่เคยมีใครปรากฏตัวขึ้นมาก่อน

ว่าแล้วก็ย้อนกลับไปที่โครงสร้างอะตอมกันอีกสักครั้ง

ระดับชั้นพลังงานของอะตอมแต่ละระดับนั้น มีระดับพลังงานย่อยซึ่งแทนด้วยสัญลักษณ์ s p d และ f อยู่

เนื่องจากแรงดึงดูดของนิวเคลียสทำให้ระดับพลังงานชั้นที่อยู่ห่างออกไปมีระยะห่างระหว่างชั้นแคบลงเรื่อยๆ และเพิ่มความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ และนั่นก็ทำให้ตั้งแต่ระดับชั้นพลังงานที่สามเป็นต้นไปเกิดการซ้อนทับเหลื่อมล้ำกับของระดับพลังงานย่อย

ที่ระดับชั้นพลังงานที่มีการซ้อนทับกับเหล่านั้น เราจะพบว่า อิเล็กตรอนสามารถกระโดดข้ามชั้นระดับพลังงานได้เมื่อเราใส่พลังงานที่เหมาะสมลงไป

แล้วถ้าแต่ละมิติมีการซ้อนทับกันแบบนั้นบ้างล่ะ และถ้าหากในมิติใดมิติหนึ่งซึ่งสูงขึ้นไปกว่าโลกสามมิติเกิดมีพลังงานที่เหมาะสมขึ้นล่ะ

บางทีคนๆ หนึ่งจากโลกอื่นที่ระดับพลังงานสูงขึ้นไปก็อาจจะโผล่มาอยู่ตรงหน้า ก่อนที่สมดุลจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับไปเป็นอย่างเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และกว่าที่เราจะตั้งสติได้ทัน เราก็พบว่าคนๆ นั้นที่เพิ่งปรากฏกายให้เห็นหายวับไปแล้ว

สิ่งที่เราเห็นและกลัวอาจจะเป็นคนละอย่างกับสิ่งที่เราคิด

หลังจากฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว ในขณะที่เพื่อนร่วมวงกำลังครื้นเครง ผมก็เลยสรุปรวบยอดความคิดมั่วๆ ของตัวเอง ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปได้สินะที่เราจะสามารถไปยังโลกมิติอื่นๆ

อาจจะไม่ใช่ด้วยการเดินทาง ด้วยยานพาหนะ เหมือนอย่างที่เราๆ ทำกันอยู่ในทุกวันนี้

หากแต่บางทีการฝึกจิตเพื่อเพิ่มระดับพลังงานในจิตใจต่างหากที่เป็นคำตอบ