ใครอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุขบ้าง

เราอยู่บ้านกับครอบครัวใหญ่ อยู่กันประมาน6คน เราหลานผู้หญิงคนเดียวอีกคนเป็นน้องชายของเรา เวลาอยู่ที่บ้านเรามีหน้าที่ทำงานบ้านเก็บกวาดเช็ดถู,ทำอาหารเช้ากับเย็น บ้านเราอาชีพทำสวน แต่พ่อแม่ไม่เคยให้ทำสวนเลยให้ทำแต่งานบ้านที่บ้านเราคนโตในบ้านเวลาบอกหรือสอนอะไรเด็กๆอย่างเราเค้าไม่ชอบที่จะพูดดีๆอะเค้าชอบออกแนวแขวะหรือไม่ก็ด่าเราไม่เข้าใจอะว่าพูดดีๆไม่ได้เหรอเวลาเค้าพูดหรือว่าอะไรเราไม่เคยเถียงนะเรานิ่งเงียบอย่างเดียว(แต่ในใจก็คิดอคติอยุ่ในใจตลอดเวลา เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากกกกเวลาโดนด่าหน่อยก็จะคิดฟุ้งซ่านแล้วก็ร้องไห้อยุ่คนเดียว ก่อนหน้าที่เราจะเข้ามาทำกับข้าวในครัวน้าเราทำมาก่อนช่วงนั้นน้าเราป่วยนอน รพ.เป็นอาทิตย์เราเลยต้องรับหน้าที่ทำอาหารให้คนที่บ้านกินมาจนถึงทุกวันนี้ แต่....ถึงเราคิดว่าเราทำดีแค่ไหนมันก้ยังไม่ดีในสายตาน้าเรา น้าเราคอยแขวะจิดกัดเราอยู่ตลอดเวลา ถึงขั้นบอกว่าถ้าเราทำหน้าที่ตรงนี้ไม่ดีพอก้ไปหาที่อยู่ใหม่ซะ" เราร้องไห้หนักและเครียดแต่ก้ยังดีที่มีแม่คอยปลอบโยนเราให้เรารู้สึกดีขึ้น เราไม่ได้เกลียดน้าเรานะแต่แค่เวลาน้าเราไม่อยู่บ้านหลายๆวัน มันทำให้เรารู้สึกดีมีความสุข เราสบายใจ ทุกวันนี้เราอยุ่เหมือนแบบกลัวว่าเค้าจะด่าเรา เราไม่ชอบความรุ้สึกแบบนี้เลย ทั้งๆที่นี่มันก้บ้านเราเราควรมีความสุข ไม่ใช่มาอยู่แบบไม่มีความสุขแบบนี้ เราคิดนะว่าถ้าบ้านนี้ไม่มีน้าคงดีกว่านี้ เราผิดมั้ยที่คิดแบบนี้