[Review] Moonlight วันที่แสงจันทร์ส่อง วันนั้น ฉันไม่เคยลืม

เพราะไม่มีใครรัก ทำให้รู้สึกอ้างว้าง เพราะโดนกลั่นแกล้งจนชิน จนไม่มีใครเห็นใจ
เพราะเป็นคนไม่สู้คน จึงปล่อยให้ชะตากรรมชักพาไป
เพราะยังเด็กเกินไปที่จะแข็งแรง
แต่ในความรู้สึกเหงา โดดเดี่ยว ไร้หนทาง กลับมีน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจให้อยู่ต่อ คือ มือที่หยิบยื่นจากคนที่เห็นใจเพียง 1 คน แค่ 1 คนก็มีความหมาย ไม่ว่าเค้าจะเป็นอะไรแต่เค้ายอมรับได้ นั่นอาจเพราะเค้าเข้าใจและเคยมีสภาพชีวิตแบบนี้มาก่อน คนที่มีอะไรเหมือนๆกัน มักเข้าใจกันดี
Moonlight ใครว่าเป็นหนังเศร้าดาร์คแต่ผมกลับมองว่ามันซ่อนความ romantic อยู่ไม่น้อย และเมื่อดูจบทำให้หวนรู้สึกถึงอารมณ์ของหนังหว่องกาไว
เพราะความเหงาเป็นพลังขับเคลื่อนหลัก ทำให้คนเราไม่หลุดพ้นจากอดีต
วันที่แสงจันทร์ส่องวันนั้น ที่เกิดขึ้นกับชีวิตบัดซบๆของคนคนนี้ มันมีค่า มีความหมาย
และเหตุการณ์ครั้งนี้หนังเลือกที่จะหยิบมาจบในพาร์ท3ได้ทรงพลังต่อคนอ้างว้างจริงๆ คนที่ไม่มีที่ยืนในสังคม คนที่ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง นับว่ามีความอึดอัดไม่น้อย ถ้าว่าความอึดอัดนี้ มี 1 คนที่เข้าใจ ชีวิตมันก็พอจะสมบูรณ์
เหมาะสมแล้วครับกับรางวัลออสก้าปีนี้
นอกจาก ญวน ที่ได้ออสก้าสาขาชายสมทบแล้ว
ผมยังชื่นชอบการแสดงของBlack ในพาร์ทที่ 3 เอามากๆ แม้รูปกายภายนอกจะเปลี่ยนไปเช่นไร เค้าก็คือ ไชรอนคนเดิม ในจุดนี้ เค้าแสดงให้ผมเชื่อได้จริงๆ
ต้องชมว่า ผกก เลือก นักแสดง3อายุ ได้เหมือนกับเป็นคนเดียวกันจริงๆ
ใครมีอะไรจะแชร์กับเรื่องนี้พูดคุยกันได้นะครับ