ก่อนอื่นหนูต้องแนะนำตัวก่อน ว่าหนูอายุ 20 เป็นผู้หญิง ค่ะ ศาสนาพุทธ เข้าใจแก่นแท้ของศาสนาพุทธได้ดีค่ะ เพราะเป็นคนศึกษาคำสอนและเข้าใจในคำพระพุทธศาสนา ศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคือความเรียบง่ายคือธรรมชาติของสรรพสิ่ง คือการวางใจเป็นกลาง ศาสนา พุทธ มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีความเรียบง่าย มีธรรมคำสอน มีหลักเหตุและผล ทุกอย่างคือเหตุและผล ไม่มีลูกกรอก กุมารทอง เครื่องรางปลุกเสกอะไรทั้งนั้น ถ้าคนได้ศึกษาจริงๆ มีแต่การนั่งสมาธิเพื่อฝึกจิตสวดมนต์ คำสอนของท่านหนูนำมาปฎิบัติได้ดี มากๆเลยคะ แต่อาจจะไม่ได้นั่งสมาธิเพราะยังไม่นิ่งพอได้แต่สวดมนต์ ถือศีล หลุดบ้างไม่หลุดบ้างงด้วยความยัง เด็ก 5555
แต่หนูมีความผูกพันธ์กับศาสนาคริสต์ มากๆค่ะ เพราะตอนเด็กพ่อแม่ส่งให้ไปเรียนโรงเรียนเอกชนคริสต์จ๋าเลยยย สวดมนต์คริส เรียนคัมภีร์ ตั้งแต่อนุบาลอยู่กะบคริสต์มา 12 ปี หนูผูกพันธ์ หนู ได้ทำงานรับใช้ในพิธีศาสนา ร้องเพลงให้ศาสนาคริสต์ ในพิธีหนูเป็นคนร้องเพลงเพราะ เพลงบทสวด วันทามารีอา ฮัลเลลูยา หนู ผูกพันเพราะศาสนานี้ไม่เคยทำให้หนูรู้สึกกลัวเลยค่ะ มีแต่ความรัก หนูเชื่อเรื่องบาปกรรมใครทำอะไรย่อมได้แบบนั้น แต่ทุกครั้งที่หนูได้เข้าใกล้ศาสนาของพระเจ้า หนูมีความสุข หนูได้รับความรักจากมาเซอร์ ความเมตตา การให้อภัย มันเหมือนกับว่าเวลาเรามีเรื่องทุกข์ใจ เรารู้สึกเหมือนพระองค์อยู่กับหนู หนูไม่ได้เดินคนเดียว รู้สึกว่ามีคนรับฟัง เวลาหนูทุกข์ เดินเข้าโบสถ์ ไปพูด เหมือนเราได้ระบายให้ใครสักคนฟัง ในชีวิตของหนูไม่เคยมีที่ปรึกษาหรือใครรับฟังปัญหาชีวิตหนูเลย แม้กระทั่งพ่อแม่ และพ่อแม่ก็เลิกกัน แต่เวลาที่หนูได้พูดกะบพระองค์เหมือนพระองค์กำลังรับฟัง พระองค์ไม่ต้องตอบหนูแม้แต่คำเดียว หนูไม่ต้องการให้ใครมาแนะนำหนู แต่หนูต้องการแค่ใครสักคนมารับฟัง และหนูเชื่อว่าพระองค์รับฟัง มันผูกพันมากคะ ผูกพันมากจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย ตั้งแต่หนูจบม.3 จากรร.เอกชนคริสต์ นั้น หนูไปเข้ารร.รัฐบาล หนูคิดถึงพระองค์มากชีวิตมันไม่สงบ ไม่มีใครเห็นคุณค่าในตัวหนูเลย คุณครูที่รร.รัฐไม่เอ็นดูหนูเหมือนแต่ก่อน อาจเป็นเพราะเราเพิ่งเข้าไป เพราะความคิดถึงรร.เก่าด้วนคิดถึงบรรยากาศสงบๆคิดถึงรูปปั้น คิดถึงเพลงที่เคยร้อง แต่จากกนี้หนูกำลังจะได้เข้าใกล้พระองค์อีกครั้งหนูจะไปเรียนม.เอกชน ที่เอแบค หนูจะได้ใกล้ชิดกับพระองค์ได้เข้าโบสถ์ หนูอาจจะไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์ในบัตรปปช.แต่หนูจะ รักศาสนาคริสต์ ตลอดไป ทั้งสองศาสนา พุทธและคริสต์หนูรักเท่ากันหนูไม่ได้รักพิธีกรรม ไม่ได้รักเพลงที่ได้ร้องให้พระเจ้าฟัง แต่หนูรักในคำสอนของทั้งสองศาสนา หนูรักเพราะมันทำให้โลกนี้มีแต่สิ่งดีงามมทั้งความรักความเมตตาการอภัยหัวใจของศาสนาคริสต์ ทั้งศีล5การดับทุกข์ทางสายกลางของพุทธ หล่อหลอมให้หนูมีความสุขเป็นคนที่ดี หนูว่าพระองค์ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสรรเสริญบูชาท่านหรอกค่ะ ท่านไม่เคย ขออะไรจากเราเลย ไม่ได้ขอให้ต้องสวดมนต์ให้พระองค์ ไม่ได้ขอให้ต้องร้องเพลงหรือทำพิธีใด ท่านขอขอแค่ให้เราเป็นคนดี ทำความดีมีความรัก เพราะแค่เราเป็นคนดี คนดี มีเมตตา ถ้าพระเจ้ามองอยู่บนฟ้า ท่าน คงอยากเห็นมนุษย์ ทำให้โลกที่พระองค์สร้างน่าอยู่ นั่นคือสิ่งที่พระองค์ต้องการ (รร.นั้นก็คือมารดานฤมล)หนูคิดถึงนะคะ
เรารักทั้งพุทธและคริสต์ทำยังไงดีคะ
แต่หนูมีความผูกพันธ์กับศาสนาคริสต์ มากๆค่ะ เพราะตอนเด็กพ่อแม่ส่งให้ไปเรียนโรงเรียนเอกชนคริสต์จ๋าเลยยย สวดมนต์คริส เรียนคัมภีร์ ตั้งแต่อนุบาลอยู่กะบคริสต์มา 12 ปี หนูผูกพันธ์ หนู ได้ทำงานรับใช้ในพิธีศาสนา ร้องเพลงให้ศาสนาคริสต์ ในพิธีหนูเป็นคนร้องเพลงเพราะ เพลงบทสวด วันทามารีอา ฮัลเลลูยา หนู ผูกพันเพราะศาสนานี้ไม่เคยทำให้หนูรู้สึกกลัวเลยค่ะ มีแต่ความรัก หนูเชื่อเรื่องบาปกรรมใครทำอะไรย่อมได้แบบนั้น แต่ทุกครั้งที่หนูได้เข้าใกล้ศาสนาของพระเจ้า หนูมีความสุข หนูได้รับความรักจากมาเซอร์ ความเมตตา การให้อภัย มันเหมือนกับว่าเวลาเรามีเรื่องทุกข์ใจ เรารู้สึกเหมือนพระองค์อยู่กับหนู หนูไม่ได้เดินคนเดียว รู้สึกว่ามีคนรับฟัง เวลาหนูทุกข์ เดินเข้าโบสถ์ ไปพูด เหมือนเราได้ระบายให้ใครสักคนฟัง ในชีวิตของหนูไม่เคยมีที่ปรึกษาหรือใครรับฟังปัญหาชีวิตหนูเลย แม้กระทั่งพ่อแม่ และพ่อแม่ก็เลิกกัน แต่เวลาที่หนูได้พูดกะบพระองค์เหมือนพระองค์กำลังรับฟัง พระองค์ไม่ต้องตอบหนูแม้แต่คำเดียว หนูไม่ต้องการให้ใครมาแนะนำหนู แต่หนูต้องการแค่ใครสักคนมารับฟัง และหนูเชื่อว่าพระองค์รับฟัง มันผูกพันมากคะ ผูกพันมากจริงๆ ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย ตั้งแต่หนูจบม.3 จากรร.เอกชนคริสต์ นั้น หนูไปเข้ารร.รัฐบาล หนูคิดถึงพระองค์มากชีวิตมันไม่สงบ ไม่มีใครเห็นคุณค่าในตัวหนูเลย คุณครูที่รร.รัฐไม่เอ็นดูหนูเหมือนแต่ก่อน อาจเป็นเพราะเราเพิ่งเข้าไป เพราะความคิดถึงรร.เก่าด้วนคิดถึงบรรยากาศสงบๆคิดถึงรูปปั้น คิดถึงเพลงที่เคยร้อง แต่จากกนี้หนูกำลังจะได้เข้าใกล้พระองค์อีกครั้งหนูจะไปเรียนม.เอกชน ที่เอแบค หนูจะได้ใกล้ชิดกับพระองค์ได้เข้าโบสถ์ หนูอาจจะไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์ในบัตรปปช.แต่หนูจะ รักศาสนาคริสต์ ตลอดไป ทั้งสองศาสนา พุทธและคริสต์หนูรักเท่ากันหนูไม่ได้รักพิธีกรรม ไม่ได้รักเพลงที่ได้ร้องให้พระเจ้าฟัง แต่หนูรักในคำสอนของทั้งสองศาสนา หนูรักเพราะมันทำให้โลกนี้มีแต่สิ่งดีงามมทั้งความรักความเมตตาการอภัยหัวใจของศาสนาคริสต์ ทั้งศีล5การดับทุกข์ทางสายกลางของพุทธ หล่อหลอมให้หนูมีความสุขเป็นคนที่ดี หนูว่าพระองค์ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสรรเสริญบูชาท่านหรอกค่ะ ท่านไม่เคย ขออะไรจากเราเลย ไม่ได้ขอให้ต้องสวดมนต์ให้พระองค์ ไม่ได้ขอให้ต้องร้องเพลงหรือทำพิธีใด ท่านขอขอแค่ให้เราเป็นคนดี ทำความดีมีความรัก เพราะแค่เราเป็นคนดี คนดี มีเมตตา ถ้าพระเจ้ามองอยู่บนฟ้า ท่าน คงอยากเห็นมนุษย์ ทำให้โลกที่พระองค์สร้างน่าอยู่ นั่นคือสิ่งที่พระองค์ต้องการ (รร.นั้นก็คือมารดานฤมล)หนูคิดถึงนะคะ