ผมเป็นคนที่จริงจังกับเรื่องความรักเอามาก ๆ ครับ ผมเป็นคนที่เลือกคนคุยด้วย เพราะมันมีกำแพงของความผิดหวังครั้งก่อน ๆ อยู่แล้ว
อายุก็ใกล้เลข 3 ขึ้นมาทุกปี ก็เลยคิดว่าถ้าเราจะคบใครสักคน ต้องเป็นคนที่เข้ากับเราได้ อยากคบกันไปนาน ๆ
"อยากได้ชีวิตคู่ครับ"
พอถึงจุดหนึ่งที่เรามั่นใจแล้วว่าคนนี้ใช่ ยอมเปิดใจให้สิ่งที่ได้กลับมามันคือความว่างเปล่า ความเฉยชา ขึ้นมาซะอย่างงั้น
ไม่รู้ว่าเขาเหล่านั้นเห็นผมเป็นแค่ตัวเลือกหนึ่งในชีวิตเขาหรือเปล่า เข้ามาทำให้หวั่นไหวแล้วก็จากไป เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นแทบจะทุกครั้งที่ยอมรับใครซักคนเข้ามาในชีวิต รู้สึกเข็ด และท้อใจจริงๆครับ
ไม่อยากให้กำแพงของหัวใจมันหนาไปกว่านี้แล้ว
ท้อใจ กับการเปิดใจให้กับความรัก
อายุก็ใกล้เลข 3 ขึ้นมาทุกปี ก็เลยคิดว่าถ้าเราจะคบใครสักคน ต้องเป็นคนที่เข้ากับเราได้ อยากคบกันไปนาน ๆ "อยากได้ชีวิตคู่ครับ"
พอถึงจุดหนึ่งที่เรามั่นใจแล้วว่าคนนี้ใช่ ยอมเปิดใจให้สิ่งที่ได้กลับมามันคือความว่างเปล่า ความเฉยชา ขึ้นมาซะอย่างงั้น
ไม่รู้ว่าเขาเหล่านั้นเห็นผมเป็นแค่ตัวเลือกหนึ่งในชีวิตเขาหรือเปล่า เข้ามาทำให้หวั่นไหวแล้วก็จากไป เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นแทบจะทุกครั้งที่ยอมรับใครซักคนเข้ามาในชีวิต รู้สึกเข็ด และท้อใจจริงๆครับ
ไม่อยากให้กำแพงของหัวใจมันหนาไปกว่านี้แล้ว