เคยรู้สึกเบื่อผู้ที่มีพระคุณต่อเรามั้ยคะ?ทั้งที่รู้สึกผิดแต่ก็ห้ามไม่ได้จริงๆ

คือว่าเรื่องมันเรื่มเกิดขึ้นตอนเรามีอายุมากขึ้นค่ะ
พ่อของเราเริ่มใช่คำว่าเราแรงขึ้นมันทำให้เราน้อยใจมากๆค่ะ ตอนที่ท่านไม่ได้ด่าไม่ได้ว่าเราท่านเป็นพ่อที่ดีมากๆ แต่ตอนนั้น ครั้งแรกที่ท่านเริ่มว่าเราแรงขึ้น
จนมันเกือบจะด่าแล้ว  เราเริ่มรู้สึกว่าทำไมท่านถึงทำเช่นนั้น และท่านก็เริ่มว่าเราแรงขึ้นเรื่อยๆและก็ถี่ขึ้นเรื่อย  ทุกครั้งที่ท่านว่าเราเราจะเก็บฝังใจและเราก็เจ็บใจและน้อยใจมากๆ แรกเริ่มเราก็พยายามเฉย และทนฟังไป แต่พอมันมากขึ้นเรื่อยๆเราเริ่มฝังใจมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้แค่จะเถียงท่านมันก็ไม่กล้าและเราจะรู้สึกจุกที่คอและน้ำตามันจะไหล หลังๆมานี้ทุกครั้งที่ท่านว่าเรา เราจะเสียใจมากและน้ำตามันก็จะไหล แต่เราก็ห้ามร้องไห้ เพราะม่านเป็นคนที่ไม่ชอบคนงี่เง่า โดนว่านิดหน่อยก็ร้อง เราจึงไม่ร้องและพยายามไม่ให้น้ำตาไหลออกมา เพราะมันก็จะทำให้ท่านไม่ชอบไปเสียเปล่า และมันก็ฝังใจค่ะ เราเลยเบื่อท่านทุกครั้งที่ท่านว่าเรา ปกติท่านจะไม่เคยว่าเราแรงแบบนี้และท่านจะเข้ามาทำความเข้าใจกับเราทุกครั้งที่ท่านตำหนิเรา แต่เดี๋ยวนี้ท่านไม่เข้ามาทำความเข้าใจเลย
ท่านว่าเราแรง แค่เพราะเราทำในสิ่งที่เราไม่รู้ ทำในสิ่งที่เราไม่แน่ใจ เราเสียใจมากครั้งและเราไม่ตอบโต้ท่านเพราะทุกๆครั้งที่พยายามน้ำตามันก็จะไหลออกมา  เลยอยากถามเพื่อนๆว่าเคยเป็นแบบนี้มั้ย และแก้ไขอย่างไรดีคะ