พ่อเราขี้บ่นและชอบด่าคำแรงๆ

คืออันนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะค่ะถ้าผิดอะไรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ​   คือเราเป็นคนที่ขี้น้อยใจประมาณนึงอ่ะค่ะ​ เรื่องพ่อนี้ประจำเลย​ แค่พ่อดุหรือด่า​ ก็ทำเราเสียใจได้เพราะพ่อชอบพูดคำเเรงขึ้นเรื่อง​ เหมือนเพิ่มระดับริคเตอร์​ พ่อเราเป็นคนใจดี​ และถ้าอารมณ์เสียก็จะ​ ดุด่าแรงมาก​ และเราเป็นคนที่​ เซ็นสะทีบมากเรื่องพ่อ​ เเค่พ่อด่าเเบบสกิจใจเรา​ เราก็ร้องให้ออกมาเอง​ เราเป็นคนที่ชอบเก็บเรื่องนู้นเรื่องนี้มากคิดเวลาอยู่คนเดียวบ้าง​ เเต่ถ้าเราโดนพ่อว่าหรือด่าแรงๆ​ ตอนโดนด่าเราพูดกับตัวเองตลอดว่า​ ห้ามร้องให้พ่อเห็น​ ห้ามร้องๆๆๆๆ​ เราลอกกับตัวเองเสมอ​ แต่พอขึ้นห้องมา​ พอขึ้นห้องแล้วเราก็จะอยู่คนเดียว​ เราก็จะเกิดอาการคิดมากขึ้นมาทันที​ เราก็มักจะโท๋ตัวเองอยู่ตลอดว่าเราเป็นคนที่ผิด​ เเละเราก็จะร้องให้โฮออกมา​ เเละพ่อก็จะเข้ามาเห็นและพ่อก็ดูเหมือนจะไม่พอใจกับการที่เราร้องให้​ เราเป็นคนที่ขอโทษพ่อบ่อยมาก  ส่งไลน์ไปขอโทษบ่อยที่สุด​ แต่พ่อก็มักจะอ่านเเละไม่ตอบ​ เหมือนไม่อยากฟังเราขอโทษ​ เราเคยเอาพวงมาลัยไปขอโทษขอโพยพ่อ​ เราก็น้ำตาไหล​ เพราะอย่างที่บอกเราเซ็นสะทีบมากเรื่องพ่อ​ แต่กับคนในบ้าน​ เราแทบไม่ร้องเลย​ น้อยมากที่จะร้อง​ เเต่พ่อชอบบ่นชอบว่า​ เรื่องเล็กๆน้อยๆ​ และทำให้เป็นเรื่องใหญ่​ และพ่อชอบอารมณ์เสียนอกบ้าน​ แล้วชอบมาลงที่เราบ่อยครั้ง​ และเราก็เป็นแบบเดิม​ คือโทษตัวเอง​ บางครั้งเราเครียดจนทำร้ายตัวเอง​ และเราเป็นคนที่เป็นอะไรไม่ชอบพูดกับคนในบ้านชอบพูดให้เพื่อนฟัง​ ที่ไม่พูดกับคนในบ้านเพราะ​ ถ้าเราพูดไป​ เราจะโดนติ​ โดนว่ามากขึ้น​ เราเลยเลือกที่จะไปบอกเพื่อนดีกว่า​ และพ่อก็รู้ว่าเราเอาเรื่องในบ้านไปบอกเพื่อน​ พ่อก็มาว่าเรา​ และเราก็ไม่บอกเหตุผลว่าเพราะอะไร​ เราเลยเก็บไว้คนเดียวดีกว่า​ เขียนระบายบ้าง​ ระบายกับน้องสาวบ้าง​ จนบางทีก็เก็บไว้กับตัวเองมากเกินจนต้องทำร้ายตัวเองเพราะเครียด​ เครียดมากๆ​ เราเลยต้องทำร้ายตัวเอง​ แต่ว่าพ่อเราไม่รู้ว่าเราทำร้ายตัวเอง​ จนเราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเเล้ว​ เวลาเราอยู่คนเดียว​ เราจะคิดถึงเรื่องเก่าๆ​ เเล้วก็น้ำตาไหลออกมา​บ่อยๆ​ เเต่ในตอนนั้นคือไม่ได้มีอะไรมาทำให้เรารู้สึกว่าแบบ​ เครียด​ หรือ​ เบื่อหน่าย​ แต่ความคิดมันออกมาเอง​ เเละทำให้เราเสียน้ำตาออกมาเอง
เราอยากรู้ความคิดของคนในกระทู้ว่าคิดยังไงบ้างอะค่ะ