สวัสดี ค่ะ
คือตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆๆ ไม่รู้จะไปบอกหรือคุยกับใครเท่าไร คือเราเป็นลูกคนเดียว ส่วนใหญ่พอมีเรื่องอะไรก็คุยกับพ่อแม่นะ แล้วตั้งแต่อนุบาลจนถึงม.ปลายเราก็เรียนตามที่พ่อแม่บอกทั้งหมดตอนนี้ที่บ้านอยากให้เรียนครูแต่เราไม่อยากเรียนจริงๆๆ นะ เราอยากเรียนบัญชีบริหาร พอจะไปไหนมาไหนพ่อแม่ก็จะไปส่งตลอด ปิดเทอมไม่เคยจะได้อยู่กับบ้านหรือไปเที่ยวไหนเลยสักวันออกจากบ้านตั้งแต่เช้า เข้าบ้านก็ 3 - 4 ทุ่มแทบจะทุกวัน งานที่ครอบครัวทำเราก็ช่วย พ่อแม่ให้ทำอะไรก็ทำ พอปิดเทอมเราก็ช่วยงานที่บ้าน ทั้งงานข้างนอกบ้านทั้งในบ้าน ทั้งซักผ้าของทุกคนในบ้านบางวันกลับมาดึกๆเราก็ต้องซักผ้าอีก กวาดบ้านถูบ้าน รีดเสื้อผ้า อาบน้ำหมา หนังสือก็ไม่ค่อยได้อ่านเข้าบ้านก็อาบน้ำกินข้าวแล้วก็นอน ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆๆ แบบน้ำตามันไหลออกมาเลยอ่ะ บางที่ก็อยากอยู่เฉยๆๆไม่อยากทำอะไร เลย ใครอ่านแล้วช่วย แสดงความคิดเห็นกับเราบ้างนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
ชีวิตเหมือนอยู่ในกรอบตลอดเวลา โดนพ่อแม่บังคับในแทบจะทุกๆเรื่องในชีวิต
คือตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆๆ ไม่รู้จะไปบอกหรือคุยกับใครเท่าไร คือเราเป็นลูกคนเดียว ส่วนใหญ่พอมีเรื่องอะไรก็คุยกับพ่อแม่นะ แล้วตั้งแต่อนุบาลจนถึงม.ปลายเราก็เรียนตามที่พ่อแม่บอกทั้งหมดตอนนี้ที่บ้านอยากให้เรียนครูแต่เราไม่อยากเรียนจริงๆๆ นะ เราอยากเรียนบัญชีบริหาร พอจะไปไหนมาไหนพ่อแม่ก็จะไปส่งตลอด ปิดเทอมไม่เคยจะได้อยู่กับบ้านหรือไปเที่ยวไหนเลยสักวันออกจากบ้านตั้งแต่เช้า เข้าบ้านก็ 3 - 4 ทุ่มแทบจะทุกวัน งานที่ครอบครัวทำเราก็ช่วย พ่อแม่ให้ทำอะไรก็ทำ พอปิดเทอมเราก็ช่วยงานที่บ้าน ทั้งงานข้างนอกบ้านทั้งในบ้าน ทั้งซักผ้าของทุกคนในบ้านบางวันกลับมาดึกๆเราก็ต้องซักผ้าอีก กวาดบ้านถูบ้าน รีดเสื้อผ้า อาบน้ำหมา หนังสือก็ไม่ค่อยได้อ่านเข้าบ้านก็อาบน้ำกินข้าวแล้วก็นอน ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆๆ แบบน้ำตามันไหลออกมาเลยอ่ะ บางที่ก็อยากอยู่เฉยๆๆไม่อยากทำอะไร เลย ใครอ่านแล้วช่วย แสดงความคิดเห็นกับเราบ้างนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ