[SR] [SR] ภาพทรงจำในท้องทะเลของมอแกน #Canon #SELPHYCP1200

แน่นอนว่า ความได้เปรียบของเราคือ เราเกิดและเติบโตในสังคมเมือง การถ่ายภาพ หาร้านล้างภาพ-อัดภาพ มันไม่ใช่เรื่องยาก
ในทางกลับกัน ถ้าเราอยู่ในพื้นที่ห่างไกลที่ไม่มีแม้แต่ไฟฟ้าให้ใช้ล่ะ การเดินทางแต่ละครั้งใช้เวลาไม่ต่ำกว่าครึ่งวัน หรืออาจเป็นวันๆ การถ่ายภาพหรืออยากมีรูปสักใบเก็บไว้ อาจไม่ใช่เรื่องสำคัญพอที่จะคิดถึงเลย 

มีครั้งนึงที่มีโอกาสไปทำงานอาสาเรื่องภัยพิบัติที่หมู่บ้านในหุบเขาที่เนปาล หมู่บ้านที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ น้ำประปาต่อตรงมาจากตาน้ำในภูเขา การเข้าหมู่บ้าน ต้องอาศัยเดินเท้า ผู้ใหญ่บางคนไม่เคยเข้าเมืองเลยด้วยซ้ำ 
จากการไปอยู่คลุกคลีเป็นเดือน เราพบว่า ยังมีคนที่ตื่นเต้นกับสิ่งที่เรียกว่า “กล้องถ่ายรูป” ตื่นเต้นดีใจกับการที่เห็นหน้าตัวเองปรากฏอยู่บนจอภาพ เลยมีความคิดเล็กๆ ในใจว่า น่าเสียดายที่เราไม่สามารถเอาภาพที่ถ่ายเขามอบให้พวกเขาได้ ด้วยสาเหตุจากระยะทางที่ห่างไกลกัน และความลำบากในการเดินทาง
..เหล่านี้เป็นมิตรภาพระยะสั้นที่ค่อนข้างแน่ใจว่า เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก

ความรู้สึกนี้เริ่มเพิ่มขึ้นตอนไปบางที่ที่ไม่คิดว่าเราจะมีโอกาสได้กลับไปอีก หรือบางที่ที่เราอาจมีโอกาสได้ไปแค่ครั้งเดียวในชีวิต
สถานที่บางแห่งเราอยากจะไปมาก แต่แค่ได้ไปสักหนในชีวิตก็พอใจแล้วเนอะ  น้อยคนที่จะกลับมาซ้ำที่เดิม ยิ่งไปลำบากยิ่งยาก ก็มีแต่คนไปถ่ายภาพแล้วกลับไป เอาภาพไปโพสเฟสบุ๊ค อัพโซเชียล แค่นั้นจบ เพื่อบอกว่า…ไปมาแล้วนะ
แต่....ถ้าเจ้าของภาพที่แท้จริงได้ไว้มันคงมีคุณค่ากับเขามากกว่ามันอยู่แค่กับเราเนอะ 

พอทาง Canon ส่ง SELPHY CP1200 มาให้สำหรับทำโปรเจกต์อะไรก็ได้ที่อยากทำ
ซึ่งคุณสมบัติเด่นของเจ้าเครื่องนี้คือ ขนาดเล็ก พกพาได้ และยังสามารถใช้กับแบตเตอรี่แทนการเสียบสายไฟได้ เลยเข้าแก๊ปความคิดที่เคยมีในหัวว่า จะดีแค่ไหนถ้าเราปริ้นภาพออกมาที่ไหน  เมื่อไหร่ก็ได้ โดยไม่ต้องกังวลว่าเราอยู่ที่ไหนหรือไม่มีไฟฟ้า 

เราเลยมานั่งคิดว่าภาพถ่ายนี้จะมีคุณค่ากับใครที่สุดกัน...คิดไปคิดมาก็ได้คำตอบว่า มันน่าจะมีคุณค่ากับคนที่อาจไม่เคยมีภาพถ่ายสักภาพเป็นของตัวเอง คนที่ไม่มีโอกาสได้ถ่ายภาพ หรือคนที่ถูกถ่ายภาพบ่อยๆ แต่ไม่เคยมีภาพของตัวเองเก็บไว้สักใบ

ปีที่แล้ว มีโอกาสได้ไปเที่ยวหมู่บ้านมอแกน  เป็น 1 Day Trip ที่มีเวลาอยู่บนนั้นแค่ 20 นาทีเท่านั้น
เราได้ยินเรื่องของชาวมอแกนมานาน พอมีโอกาสได้มาสัมผัส แน่นอนว่า สิ่งที่เราทำคือ เดินถ่ายภาพให้ทั่วหมู่บ้าน! 
แน่นอนว่าทุกคนเป็นมิตร เพราะคุ้นชินกับการถูกนักท่องเที่ยวถ่ายภาพ เขายังทำกิจวัตรเป็นปกติ เด็กๆ ก็เล่นกันไป ไม่ได้มีใครตื่นเต้นกับการถูกถ่ายหรอก มีแต่เรานี่แหละที่ตื่นเต้นกับการถ่ายภาพชาวมอแกน