กระทู้นี้ นับว่าเป็นกระทู้ระบายดีกว่า 5555 เพราะปกติเวลาเรามีเรื่องอะไรเราไม่ค่อยเล่าหรือบอกใคร เพราะคิดว่ามันคือความทุกข์ของเราที่ไม่อยากให้คนรอบข้างต้องมารับรู้ความเครียดด้วย แต่พันทิปคือช่องทางเดียว ที่สามารถระบายได้ โดยที่ไม่ต้องทำให้ใครเครียด 5555+
เริ่มกันดีกว่า " เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนเรามาปีกว่าๆ แต่เราไม่เคยเปิดเผย หรือหวือหวาอะไรเลย จะมีแต่คนสนิทที่รู้ว่าเราคบใครอยู่ คือทางบ้านกับเพื่อนเรา ซึ่งเรากับแฟนก็มักจะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งเรื่องเล็กๆน้อยๆ เวลาทะเลาะกันก็มักจะต่างคนต่างเงียบ และก็จะไม่รู้ว่าต่างคนต่างทำอะไรกันอยู่ (บ้านเรากับแฟนคนละจังหวัดกันค่ะ) บางครั้งเงียบไปเป็นอาทิตย์เพราะต่างคนต่างไม่ยอม แต่ก็จะเคลียร์ใจกันทุกครั้ง ซึ่งเขาจะเป็นคนง้อตลอด (เพราะเขาผิดเองจริงๆทุกครั้งค่ะ) แต่มาช่วงพักหลังๆ เวลามีปัญหากันจะไม่ค่อยเคลียร์กัน เขาจะเงียบไปเลย แปลกกว่าทุกครั้ง และเริ่มถามถึงคนรอบข้างเรามากขึ้น ซึ่งคือเพื่อนสนิทของเรา ว่าเพื่อนเราเป็นคนยังไง นิสัยดีมั้ย ถามแค่คนเดียวนะคะ คนอื่นไม่ถามถึงเลย ชีวิตประจำวันเราที่เขาเคยถามไถ่ประจำ ก็ค่อยๆหายไป กลายเป็นชวนคุยแต่เรื่องของเพื่อนเรา เราก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว พอจะเดาเหตุการณ์ว่าอะไรเป็นอะไร จับทางได้เลยถามไปตรงๆ ว่ามีอะไรหรือเปล่า คิดอะไรกับเพื่อนเราหรือเปล่า เขาก็บอกแค่ว่า ก็อยากรู้จักสังคมรอบข้างเราบ้างแค่นั้น เราก็ อ่ะๆ แค่นั้นก็แค่นั้น แต่ไม่ได้ปักใจเชื่อค่ะ
**ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นไม่มีความเชื่อใจเขาเลย ไม่ไว้ใจ ไม่อะไรเลย เพราะเพื่อนสนิทเรา *ไม่สิ **อดีตเพื่อนค่ะ 5555 เพราะเขาก็ทำตัวแปลกไปเช่นกัน ทำให้เรายิ่งมั่นใจว่ามีอะไรในกอไผ่แน่ๆ จนวันนึงเราแอบไปเข้าพาสเวิร์ด facebook เขาค่ะ (ปกติเราจะไม่ข้ามเขตเรื่องส่วนตัวกันค่ะ แต่ครั้งนี้สุดทนจริงๆ) และแล้วก็เจอเต็มๆเลย แบบที่คิดที่สงสัยไว้เป๊ะ ตอนนั้นทั้งจุก ทั้งอึ้ง ทั้งน้ำตาไหล อารมณ์มันมืดมากค่ะ เราได้แต่เงียบ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จุกกว่านั้นคืออดีตเพื่อนเราก็ยังทักยังคุยกับเราปกติมาก เราก็ยังเฉยค่ะ ทั้งที่ในใจมันพังหมดแล้ว เราแค่อยากรู้ว่าใครจะเป็นคนสารภาพบาปนี้กับเราก่อน ช่วงนั้นเราก็ทำตัวเย็นชาใส่เขาตลอด หวังให้เขารู้ตัวว่าจะสำนึกได้ตอนไหน สุดท้าย สรุปคืออดีตแฟนเราค่ะ ที่เป็นคนสารภาพ
วันนั้นเราไปทานข้าวกัน นั่งเงียบกันสักพัก เขาบอกเราว่า ขอโทษที่ผิดสัญญากับเรา เขาทำเรื่องที่แย่มากกับเรา และเล่าหมดทุกอย่างว่าอะไรเป็นยังไง (คือตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้บอกเขานะคะ ว่าเรารู้แล้ว) เรานี่กลั้นน้ำตาไว้ค่ะ พยายามแข็งใจไว้ให้สุด แล้วเราก็ทำได้ เราไม่ร้องไห้ ได้แต่ยิ้มแบบช้ำๆ พร้อมกับบอกเขาแบบ พูดไปขำไป "ขอบคุณมากๆที่ไม่ทำให้เราโง่นาน เราแกล้งโง่จนเหนื่อยแล้ว ขอโทษที่เราคงไม่ดีพอให้เธอซื่อสัตย์กับเรา" ตอนนั้นขำจริงๆค่ะ ขำทำไมไม่รู้ เราพูดแค่นี้ค่ะ แล้วเราก็โทรหาอดีตเพื่อนเราต่อหน้าเขา และบอกกับอดีตเพื่อนไปว่า "รู้เรื่องหมดแล้วนะ โกรธมากด้วย แต่เราไม่ว่าไรแกหรอก ถือว่าเริ่มจากคนของเรา แค่อยากจะบอกว่า ต่อไปจะยังไงก็ช่าง แกอย่ามายุ่งกับชีวิตของเราอีก" แล้วเราก็วางสายค่ะ เขาคงรู้ตัวเพราะไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย แล้วเราก็หันไปบอกกับอดีตแฟนเราที่นั่งข้างๆว่า ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วเราก็เดินหนีมาเลย เฮิร์ทมากค่ะช่วงนั้น เสียใจแบบบอกไม่ถูก เราเลือกที่จะไม่ตัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เราตัดทุกฝ่ายเพราะถือว่าร่วมกันทำร้ายเราทั้งคู่ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าไม่ได้มีใครแคร์เราเลย เราก็ต้องแคร์ตัวเองค่ะ ผ่านมาแล้วเกือบสองเดือนเราก็ยังคิดถึงวันเก่าๆนะคะ แต่เข็ดแล้ว **แอบบอก คนนี้แฟนคนแรกของเราค่ะ และอาจจะเป็นคนสุดท้าย 5555 เรายังไม่เคยมีไรกันด้วยค่ะ เราพึ่งอายุ 23ค่ะ เข็ดจริงๆ 55555 ตอนนี้เขายังพยายามติดต่อเรานะคะ ทั้งพ่อแม่เขาพยายามคุยกับเราให้ แต่... พอแล้วความรัก กลัวความรักไปเลย 5555 *** ได้ระบายแล้วค่ะ ระบายแบบไม่ต้องมีใครมาทุกข์ใจกับเรา ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องไร้สาระนะคะ
ปล.เดือนกรกฎาคมนี้ เรามีแพลนไปฉลองครบรอบ 2ปี กันที่กระบี่ แต่สุดท้ายก็ไม่ถึงฝั่ง 5555 บอกแล้วว่าขำจริงๆ เพราะร้องไม่ออก 555555+
แฟนตัวเอง แอบคุยกับเพื่อนสนิทตัวเอง ต้องขำระดับไหนดี 55555
เริ่มกันดีกว่า " เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนเรามาปีกว่าๆ แต่เราไม่เคยเปิดเผย หรือหวือหวาอะไรเลย จะมีแต่คนสนิทที่รู้ว่าเราคบใครอยู่ คือทางบ้านกับเพื่อนเรา ซึ่งเรากับแฟนก็มักจะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งเรื่องเล็กๆน้อยๆ เวลาทะเลาะกันก็มักจะต่างคนต่างเงียบ และก็จะไม่รู้ว่าต่างคนต่างทำอะไรกันอยู่ (บ้านเรากับแฟนคนละจังหวัดกันค่ะ) บางครั้งเงียบไปเป็นอาทิตย์เพราะต่างคนต่างไม่ยอม แต่ก็จะเคลียร์ใจกันทุกครั้ง ซึ่งเขาจะเป็นคนง้อตลอด (เพราะเขาผิดเองจริงๆทุกครั้งค่ะ) แต่มาช่วงพักหลังๆ เวลามีปัญหากันจะไม่ค่อยเคลียร์กัน เขาจะเงียบไปเลย แปลกกว่าทุกครั้ง และเริ่มถามถึงคนรอบข้างเรามากขึ้น ซึ่งคือเพื่อนสนิทของเรา ว่าเพื่อนเราเป็นคนยังไง นิสัยดีมั้ย ถามแค่คนเดียวนะคะ คนอื่นไม่ถามถึงเลย ชีวิตประจำวันเราที่เขาเคยถามไถ่ประจำ ก็ค่อยๆหายไป กลายเป็นชวนคุยแต่เรื่องของเพื่อนเรา เราก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว พอจะเดาเหตุการณ์ว่าอะไรเป็นอะไร จับทางได้เลยถามไปตรงๆ ว่ามีอะไรหรือเปล่า คิดอะไรกับเพื่อนเราหรือเปล่า เขาก็บอกแค่ว่า ก็อยากรู้จักสังคมรอบข้างเราบ้างแค่นั้น เราก็ อ่ะๆ แค่นั้นก็แค่นั้น แต่ไม่ได้ปักใจเชื่อค่ะ
**ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นไม่มีความเชื่อใจเขาเลย ไม่ไว้ใจ ไม่อะไรเลย เพราะเพื่อนสนิทเรา *ไม่สิ **อดีตเพื่อนค่ะ 5555 เพราะเขาก็ทำตัวแปลกไปเช่นกัน ทำให้เรายิ่งมั่นใจว่ามีอะไรในกอไผ่แน่ๆ จนวันนึงเราแอบไปเข้าพาสเวิร์ด facebook เขาค่ะ (ปกติเราจะไม่ข้ามเขตเรื่องส่วนตัวกันค่ะ แต่ครั้งนี้สุดทนจริงๆ) และแล้วก็เจอเต็มๆเลย แบบที่คิดที่สงสัยไว้เป๊ะ ตอนนั้นทั้งจุก ทั้งอึ้ง ทั้งน้ำตาไหล อารมณ์มันมืดมากค่ะ เราได้แต่เงียบ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จุกกว่านั้นคืออดีตเพื่อนเราก็ยังทักยังคุยกับเราปกติมาก เราก็ยังเฉยค่ะ ทั้งที่ในใจมันพังหมดแล้ว เราแค่อยากรู้ว่าใครจะเป็นคนสารภาพบาปนี้กับเราก่อน ช่วงนั้นเราก็ทำตัวเย็นชาใส่เขาตลอด หวังให้เขารู้ตัวว่าจะสำนึกได้ตอนไหน สุดท้าย สรุปคืออดีตแฟนเราค่ะ ที่เป็นคนสารภาพ
วันนั้นเราไปทานข้าวกัน นั่งเงียบกันสักพัก เขาบอกเราว่า ขอโทษที่ผิดสัญญากับเรา เขาทำเรื่องที่แย่มากกับเรา และเล่าหมดทุกอย่างว่าอะไรเป็นยังไง (คือตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้บอกเขานะคะ ว่าเรารู้แล้ว) เรานี่กลั้นน้ำตาไว้ค่ะ พยายามแข็งใจไว้ให้สุด แล้วเราก็ทำได้ เราไม่ร้องไห้ ได้แต่ยิ้มแบบช้ำๆ พร้อมกับบอกเขาแบบ พูดไปขำไป "ขอบคุณมากๆที่ไม่ทำให้เราโง่นาน เราแกล้งโง่จนเหนื่อยแล้ว ขอโทษที่เราคงไม่ดีพอให้เธอซื่อสัตย์กับเรา" ตอนนั้นขำจริงๆค่ะ ขำทำไมไม่รู้ เราพูดแค่นี้ค่ะ แล้วเราก็โทรหาอดีตเพื่อนเราต่อหน้าเขา และบอกกับอดีตเพื่อนไปว่า "รู้เรื่องหมดแล้วนะ โกรธมากด้วย แต่เราไม่ว่าไรแกหรอก ถือว่าเริ่มจากคนของเรา แค่อยากจะบอกว่า ต่อไปจะยังไงก็ช่าง แกอย่ามายุ่งกับชีวิตของเราอีก" แล้วเราก็วางสายค่ะ เขาคงรู้ตัวเพราะไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย แล้วเราก็หันไปบอกกับอดีตแฟนเราที่นั่งข้างๆว่า ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วเราก็เดินหนีมาเลย เฮิร์ทมากค่ะช่วงนั้น เสียใจแบบบอกไม่ถูก เราเลือกที่จะไม่ตัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เราตัดทุกฝ่ายเพราะถือว่าร่วมกันทำร้ายเราทั้งคู่ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าไม่ได้มีใครแคร์เราเลย เราก็ต้องแคร์ตัวเองค่ะ ผ่านมาแล้วเกือบสองเดือนเราก็ยังคิดถึงวันเก่าๆนะคะ แต่เข็ดแล้ว **แอบบอก คนนี้แฟนคนแรกของเราค่ะ และอาจจะเป็นคนสุดท้าย 5555 เรายังไม่เคยมีไรกันด้วยค่ะ เราพึ่งอายุ 23ค่ะ เข็ดจริงๆ 55555 ตอนนี้เขายังพยายามติดต่อเรานะคะ ทั้งพ่อแม่เขาพยายามคุยกับเราให้ แต่... พอแล้วความรัก กลัวความรักไปเลย 5555 *** ได้ระบายแล้วค่ะ ระบายแบบไม่ต้องมีใครมาทุกข์ใจกับเรา ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องไร้สาระนะคะ
ปล.เดือนกรกฎาคมนี้ เรามีแพลนไปฉลองครบรอบ 2ปี กันที่กระบี่ แต่สุดท้ายก็ไม่ถึงฝั่ง 5555 บอกแล้วว่าขำจริงๆ เพราะร้องไม่ออก 555555+