พ่อกับแม่ผมชอบทะเลาะกันครับ บางครั้งถึงลงไม้ลงมือกันเลยครับ
ผมต้องคอยห้ามตลอด บอกหลายครั้งแล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิม
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราพยายามไม่ทำตัวเป็นปัญหาให้กับที่บ้านแล้ว
ทั้งตั้งใจเรียน จบมหาลัยดีๆ ยอมทำงานใกล้บ้าน เมื่อพ่อแม่ใช้ให้ทำอะไรเราก็ทำ
แต่ทำไมต้องมาเจอปัญหานี้ด้วยตั้งแต่เด็ก ทำไมต้องมาคอยห้ามปรามตั้งแต่เด็กจนโต จนตอนนี้20+แล้ว ก็ต้องมาคอยห้ามปรามอีก
ต้องมาเจอแลปัญหาเรื่อยๆ ต้องมาคอยดูทุกวันว่าวันนี้ดื่มกลับมาจะมาทะเลาะตบตีกันอีกใหม
ต้องค่อยบ่นจนถูกมองว่าเป็นคนเยอะ น่าลำคาญ
พ่อผมเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ประกอบกับแม่ผมชอบกินเหล้าทุกวันแล้วเมาชอบปากร้ายหึงหวง
ทั้งที่ทั้งสองคนก็อายุ50กว่าแล้ว แต่เวลาปกติพ่อจะทำบานหนักมากหาเงินเข้าบ้าน แต่แม่เป็นคนตื่นสาย
9 โมง กว่าจะตื่น ส่วนอาหารเช้าย่าผมเป็นคนทำ แม่จะทำอาหารเย็น
อย่างวันนี้ครับ
พ่อกับแม่ออกไปดื่มด้วยกันข้างนอก เริ่มจะทะเลาะกัน น้าผมจึงโทรให้ผมไปรับแม่กลับมาก่อนเพราะกลัวเขาทะเลาะกัน
ผมจึงไปรับมา แต่แม่ไม่ยอมกลับ ผมเลยกลับมาก่อน
อีกซักแผ๊บ แม่ผมโทรให้ผมไปรับอีก ผมจึงออกไปรับแม่กลับบ้านมาก่อน
พอถึงบ้านแม่ก็โทรไปหาพ่อที่อยู่ดื่มต่อกับเพื่อนๆ
จนเงินในโทรศัพท์แม่หมด
ผมจึงเรียกผม
แม่:ยืมโทรศัพท์หน่อย
ผม:เอาไปทำไม
แม่:จะโทรไปเติมตังโทรศัพท์
ผม:เดี๋ยวโทรให้(รู้ว่าจะต้องโทรไปก่อกวนพ่ออีก)
ผมก็โทรไปแต่คนที่รับเติมเงินมือถือไม่รับสายน่าจะนอนแล้ว
ผม:เขาไม่รับอ่าา น่าจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าออกไปเติมให้
ผม:แล้วจะเอาไปโทรหาใคร พ่อหรอ? ไม่ต้องโทรไปเซ้าซี้เดี๋ยกลับมาทะเลาะกันอีก
แม่:ไม่โทรไปหรอกโทรทำไม
อีกซัก 20 นาที
แม่เรียกผมอีก
ผม:มีอะไรอีก
แม่:ยืมโทรศัพท์หน่อยจะโทรไปเติมตัง
ผม:ก็โทรไปแล้วไงเมื่อกี้ เขานอนแล้ว
แม่:เอามายืมหน่อย
ผม:จะโทรหาใคร
แม่:โทรหาพ่อ
ผม:ก็บอกแล้วไงไม่ต้องโทรไป เดี๋ยวพ่อก็กลับ แม่ขอกลับบ้านก่อนแล้วจะโทรไปเซ้าซี้ทำไมเดี๋ยวพ่อก็กลับ
แม่:เอามา ก็จะโทร จะทำไม ทำไมต้องเรื่องมากด้วย
ผม:ไม่ต้องโทร ทำไมเมาแล้วชอบเป็นอย่างนี้ด้วยแม่ กลับมาก็ทะเลาะกันอีก
แม่:ทำไมถึงเรื่องเยอะเหมื่อนย่าอย่างนี้ ถึงว่าคนอื่นเขาว่ากัน ยังไม่รู้ตัวอีก
ผม
ด้วยความโกรษ) แม่! นี้แม่ว่าแต่คนอื่นนี้อ่า เคยย้อนตัวตัวเองใหม
(ผมยอมรับว่าผมพูดแรงไป แต่ผมไม่ไหวจริงๆครับ เพราะที่ผ่านมาผมต้องคอยรอว่าพ่อกับแม่จะกลับกี่โมง
คอยโทรตามเวลาดึกมากๆ ตี1ตี2 ก็มีครับ ต้องคอยไปรับถ้าแม่โทรหาเพราะขับไม่ไหว)
พอพ่อกลับมาก็ทะเลาะกันอีกจนเกือนลงไม่ลงมือไปห้ามไว้ทันแล้วก็ว่า -พ่อกับแม่ทำไมชอบเมาแล้วเป็นแบบนี้
- ทำไมต้องทะเลาะกัน
แล้วก็หลายๆอย่างนะครับ
แล้วผมก็พูดคำที่ผมไม่อยากพูดไปอีก เพราะทุกคนไม่ยอมฟังผมเลยเอาแต่ด่ากัน ว่า"นี้ถ้าทำตัวอย่างนี้ ระวังแก่มาจะไม่มีคนอยู่ด้วย คนอยู่ด้วยเขาเสียสุขภาพจิต"
และพ่อกอบพูดว่า "เนี้ยอย่างงี้ทีไรพ่อก็ต้องโดนด่าตลอดเลย"
แม่ก็ชอบพูดว่า"ทำไมต้องว่าแต่แม่ นี้แม่เสียงดังตรงใหน"
ผมตอนเด็กๆ พ่อผมเคยพูดว่า"ก็ที่บ้านนี้เป็นอย่างนี้ต้องรับให้ได้ เกิดมาในที่แบบนี้ต้องรับให้ได้"
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องยอมรับ ยอมทน ทั้งที่เราอุตสาตั้บใจเรียน เหล้าไม่กิน ไม่สร้างปัญหาแต่ทำไม คนอื่นไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองเลย
หลายครั้งผมต้องถูกตราหน้าว่าด่าพ่อแม่ ทั้งที่ผมไม่อยากทำเลย แต่เวลาทะเลาะกันทีไรผมก็ต้องคอยห้ามคอยว่าตลอด
ผมจะทำไงดีครับ เหมือนเป็นปัญหาที่ผมพยายามแก้ไขอย่างสุดชีวิตแล้ว
แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะพ่อกับแม่ไม่คิดจะเปลี่ยนเลย
ผมจะแก้ไขปัญหาทะเลาะกันยังไงดี โดยที่คนอื่นไม่คิดจะแก้ไขตัวเอง
ผมต้องคอยห้ามตลอด บอกหลายครั้งแล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิม
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราพยายามไม่ทำตัวเป็นปัญหาให้กับที่บ้านแล้ว
ทั้งตั้งใจเรียน จบมหาลัยดีๆ ยอมทำงานใกล้บ้าน เมื่อพ่อแม่ใช้ให้ทำอะไรเราก็ทำ
แต่ทำไมต้องมาเจอปัญหานี้ด้วยตั้งแต่เด็ก ทำไมต้องมาคอยห้ามปรามตั้งแต่เด็กจนโต จนตอนนี้20+แล้ว ก็ต้องมาคอยห้ามปรามอีก
ต้องมาเจอแลปัญหาเรื่อยๆ ต้องมาคอยดูทุกวันว่าวันนี้ดื่มกลับมาจะมาทะเลาะตบตีกันอีกใหม
ต้องค่อยบ่นจนถูกมองว่าเป็นคนเยอะ น่าลำคาญ
พ่อผมเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ประกอบกับแม่ผมชอบกินเหล้าทุกวันแล้วเมาชอบปากร้ายหึงหวง
ทั้งที่ทั้งสองคนก็อายุ50กว่าแล้ว แต่เวลาปกติพ่อจะทำบานหนักมากหาเงินเข้าบ้าน แต่แม่เป็นคนตื่นสาย
9 โมง กว่าจะตื่น ส่วนอาหารเช้าย่าผมเป็นคนทำ แม่จะทำอาหารเย็น
อย่างวันนี้ครับ
พ่อกับแม่ออกไปดื่มด้วยกันข้างนอก เริ่มจะทะเลาะกัน น้าผมจึงโทรให้ผมไปรับแม่กลับมาก่อนเพราะกลัวเขาทะเลาะกัน
ผมจึงไปรับมา แต่แม่ไม่ยอมกลับ ผมเลยกลับมาก่อน
อีกซักแผ๊บ แม่ผมโทรให้ผมไปรับอีก ผมจึงออกไปรับแม่กลับบ้านมาก่อน
พอถึงบ้านแม่ก็โทรไปหาพ่อที่อยู่ดื่มต่อกับเพื่อนๆ
จนเงินในโทรศัพท์แม่หมด
ผมจึงเรียกผม
แม่:ยืมโทรศัพท์หน่อย
ผม:เอาไปทำไม
แม่:จะโทรไปเติมตังโทรศัพท์
ผม:เดี๋ยวโทรให้(รู้ว่าจะต้องโทรไปก่อกวนพ่ออีก)
ผมก็โทรไปแต่คนที่รับเติมเงินมือถือไม่รับสายน่าจะนอนแล้ว
ผม:เขาไม่รับอ่าา น่าจะนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าออกไปเติมให้
ผม:แล้วจะเอาไปโทรหาใคร พ่อหรอ? ไม่ต้องโทรไปเซ้าซี้เดี๋ยกลับมาทะเลาะกันอีก
แม่:ไม่โทรไปหรอกโทรทำไม
อีกซัก 20 นาที
แม่เรียกผมอีก
ผม:มีอะไรอีก
แม่:ยืมโทรศัพท์หน่อยจะโทรไปเติมตัง
ผม:ก็โทรไปแล้วไงเมื่อกี้ เขานอนแล้ว
แม่:เอามายืมหน่อย
ผม:จะโทรหาใคร
แม่:โทรหาพ่อ
ผม:ก็บอกแล้วไงไม่ต้องโทรไป เดี๋ยวพ่อก็กลับ แม่ขอกลับบ้านก่อนแล้วจะโทรไปเซ้าซี้ทำไมเดี๋ยวพ่อก็กลับ
แม่:เอามา ก็จะโทร จะทำไม ทำไมต้องเรื่องมากด้วย
ผม:ไม่ต้องโทร ทำไมเมาแล้วชอบเป็นอย่างนี้ด้วยแม่ กลับมาก็ทะเลาะกันอีก
แม่:ทำไมถึงเรื่องเยอะเหมื่อนย่าอย่างนี้ ถึงว่าคนอื่นเขาว่ากัน ยังไม่รู้ตัวอีก
ผม
(ผมยอมรับว่าผมพูดแรงไป แต่ผมไม่ไหวจริงๆครับ เพราะที่ผ่านมาผมต้องคอยรอว่าพ่อกับแม่จะกลับกี่โมง
คอยโทรตามเวลาดึกมากๆ ตี1ตี2 ก็มีครับ ต้องคอยไปรับถ้าแม่โทรหาเพราะขับไม่ไหว)
พอพ่อกลับมาก็ทะเลาะกันอีกจนเกือนลงไม่ลงมือไปห้ามไว้ทันแล้วก็ว่า -พ่อกับแม่ทำไมชอบเมาแล้วเป็นแบบนี้
- ทำไมต้องทะเลาะกัน
แล้วก็หลายๆอย่างนะครับ
แล้วผมก็พูดคำที่ผมไม่อยากพูดไปอีก เพราะทุกคนไม่ยอมฟังผมเลยเอาแต่ด่ากัน ว่า"นี้ถ้าทำตัวอย่างนี้ ระวังแก่มาจะไม่มีคนอยู่ด้วย คนอยู่ด้วยเขาเสียสุขภาพจิต"
และพ่อกอบพูดว่า "เนี้ยอย่างงี้ทีไรพ่อก็ต้องโดนด่าตลอดเลย"
แม่ก็ชอบพูดว่า"ทำไมต้องว่าแต่แม่ นี้แม่เสียงดังตรงใหน"
ผมตอนเด็กๆ พ่อผมเคยพูดว่า"ก็ที่บ้านนี้เป็นอย่างนี้ต้องรับให้ได้ เกิดมาในที่แบบนี้ต้องรับให้ได้"
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องยอมรับ ยอมทน ทั้งที่เราอุตสาตั้บใจเรียน เหล้าไม่กิน ไม่สร้างปัญหาแต่ทำไม คนอื่นไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองเลย
หลายครั้งผมต้องถูกตราหน้าว่าด่าพ่อแม่ ทั้งที่ผมไม่อยากทำเลย แต่เวลาทะเลาะกันทีไรผมก็ต้องคอยห้ามคอยว่าตลอด
ผมจะทำไงดีครับ เหมือนเป็นปัญหาที่ผมพยายามแก้ไขอย่างสุดชีวิตแล้ว
แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะพ่อกับแม่ไม่คิดจะเปลี่ยนเลย