ไม่มีอะไนมากค่ะ แค่อยากแชร์ประสบการณ์
และสอบถามเพื่อนๆ ชาวพันทิป ว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้หรือไม่และ ถ้าเจอรู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า
เรื่องของเรื่องคือ เราไปตลาดกับแม่ นานๆจะไปทีนึง เพื่อหาซื้อกับข้าวมาทานมื้อเย็น พอถึงร้านแกงเจ้าประจำ ขณะรอคิว ก็เจอคุณป้าคนนึง เดาว่าแกก็มายืนซื้อแกงเหมือนๆกับเรา
แต่แกคุยออกรส ยกมือไม้ข้ามหม้อแกง ยืนโถมตัวคุย กะแม่ค้าซะจนน้ำลายของแกกระเซ็นลงหม้อแกงหม้อนึงซึ่งเป็นแกงที่เราเล็งอยู่เพราะเราชอบมากกกก ซึ่งน้ำลายเม็ดใหญ่พอสมควร แถมเป็นฟอง3-4ฟองในเม็ดเดียวด้วย
แม่เราเป็นโรคเดียวกัน คือโรคขี้รังเกียจ และระมัดระวังโรคติดต่อ แม่เลยสะกิดเราให้ดู
เราก็ยืนผะอืดผะอม มองแบบรังเกียจอ่ะ คนข้างๆเราก็คงเห็นเหมือนกัน ก็หันมามองหน้าเราแล้วทำหน้าแหยๆ ถึงเค้าสั่งก่อนเค้าก็ข้ามแกงหม้อนั้นไป
พอถึงตาเราสั่ง เราก็บอกแม่ค้าว่า เอาอันนี้ๆๆ แม่ค้าจำเราได้ก็ถามว่าอันนี้ชอบนี่นาแกงกล้วยใส่มันหนู วันนี้ไม่เอาไปหรอ เราก็มองหน้าแม่แล้วก็เลยบอกป้าคนขายว่า จริงๆตั้งใจมาซื้ออันนี้หล่ะ อยากกินแกงนี้ด้วย แต่วันนี้ของดนะคะ เพราะน้ำลายลูกค้ากระเด็นลงไปเม็ดเบ้อเร่อเลย ทานไม่ลง วันหลังไง้ว่ากันใหม่ค่ะ
คนที่มายืนรอแกงพากันมองหน้าอิป้าที่ยืนแพล่มน้ำไหลไฟดับเพราะทุกคนเห็นอยู่ว่าป้าแกเม้าทแตก
พอเสร็จอีป้าหันมามองค้อน แล้วพูดเสียงกระเง้ากระงอดว่าแหม นิดๆหน่อยๆ ทำเป็นรังเกียจ เกินไปนะเด็กสมัยนี้
เราหันไปพูดกับแม่ค้าว่า พอดีที่บ้านรักสะอาดน่ะค่ะ สอนให้รักษามารยาทในที่สาธารณะ และก็ค่อนข้างกลัวโรคติดต่อ แล้วเดินสะบัดออกมา
สรุปว่าวันนั้นไม่รู้ว่าแกงหม้อนั้นขายหมดหรือเปล่านะคะ แต่ที่แน่ๆ ครอบครัวเราครอบครัวนึงล่ะค่ะที่ไม่ได้กิน
คือเราเองก็ค่อนข้างเคืองอ่ะค่ะเพราะชอบมากแกงนี้ ตั้งใจจะมาซื้อโดยเฉพาะแต่ต้องยอมงดไป 1วัน
ตอนแรกเราคิดว่าจะไม่พูดละนะแต่ตัดสินใจพูดเพราะอยากเตือนๆให้แม่ค้าระวัง เพราะป้ามายืนคุยนานมาก ยืนเม้าท์ข้าวของรุงรังเต็มมือก็ไม่ยอมไป ถ้าป้าคุยต่อรับรองได้ว่าแกงทุกหม้อคงมีเชื้อตะขาบของป้าลงไปครบ
เราเพิ่งเข้าใจร้านบางร้านเลยว่าทำไมเค้าต้องมีกระจกบังหม้อแกง เพราะกันสิ่งสกปรกจากคนที่มามุงซื้อนี่เอง
ไปซื้อกับข้าว หรืออาหารนอกบ้าน เคยเจอแบบนี้กันไม๊คะ
และสอบถามเพื่อนๆ ชาวพันทิป ว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้หรือไม่และ ถ้าเจอรู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า
เรื่องของเรื่องคือ เราไปตลาดกับแม่ นานๆจะไปทีนึง เพื่อหาซื้อกับข้าวมาทานมื้อเย็น พอถึงร้านแกงเจ้าประจำ ขณะรอคิว ก็เจอคุณป้าคนนึง เดาว่าแกก็มายืนซื้อแกงเหมือนๆกับเรา
แต่แกคุยออกรส ยกมือไม้ข้ามหม้อแกง ยืนโถมตัวคุย กะแม่ค้าซะจนน้ำลายของแกกระเซ็นลงหม้อแกงหม้อนึงซึ่งเป็นแกงที่เราเล็งอยู่เพราะเราชอบมากกกก ซึ่งน้ำลายเม็ดใหญ่พอสมควร แถมเป็นฟอง3-4ฟองในเม็ดเดียวด้วย
แม่เราเป็นโรคเดียวกัน คือโรคขี้รังเกียจ และระมัดระวังโรคติดต่อ แม่เลยสะกิดเราให้ดู
เราก็ยืนผะอืดผะอม มองแบบรังเกียจอ่ะ คนข้างๆเราก็คงเห็นเหมือนกัน ก็หันมามองหน้าเราแล้วทำหน้าแหยๆ ถึงเค้าสั่งก่อนเค้าก็ข้ามแกงหม้อนั้นไป
พอถึงตาเราสั่ง เราก็บอกแม่ค้าว่า เอาอันนี้ๆๆ แม่ค้าจำเราได้ก็ถามว่าอันนี้ชอบนี่นาแกงกล้วยใส่มันหนู วันนี้ไม่เอาไปหรอ เราก็มองหน้าแม่แล้วก็เลยบอกป้าคนขายว่า จริงๆตั้งใจมาซื้ออันนี้หล่ะ อยากกินแกงนี้ด้วย แต่วันนี้ของดนะคะ เพราะน้ำลายลูกค้ากระเด็นลงไปเม็ดเบ้อเร่อเลย ทานไม่ลง วันหลังไง้ว่ากันใหม่ค่ะ
คนที่มายืนรอแกงพากันมองหน้าอิป้าที่ยืนแพล่มน้ำไหลไฟดับเพราะทุกคนเห็นอยู่ว่าป้าแกเม้าทแตก
พอเสร็จอีป้าหันมามองค้อน แล้วพูดเสียงกระเง้ากระงอดว่าแหม นิดๆหน่อยๆ ทำเป็นรังเกียจ เกินไปนะเด็กสมัยนี้
เราหันไปพูดกับแม่ค้าว่า พอดีที่บ้านรักสะอาดน่ะค่ะ สอนให้รักษามารยาทในที่สาธารณะ และก็ค่อนข้างกลัวโรคติดต่อ แล้วเดินสะบัดออกมา
สรุปว่าวันนั้นไม่รู้ว่าแกงหม้อนั้นขายหมดหรือเปล่านะคะ แต่ที่แน่ๆ ครอบครัวเราครอบครัวนึงล่ะค่ะที่ไม่ได้กิน
คือเราเองก็ค่อนข้างเคืองอ่ะค่ะเพราะชอบมากแกงนี้ ตั้งใจจะมาซื้อโดยเฉพาะแต่ต้องยอมงดไป 1วัน
ตอนแรกเราคิดว่าจะไม่พูดละนะแต่ตัดสินใจพูดเพราะอยากเตือนๆให้แม่ค้าระวัง เพราะป้ามายืนคุยนานมาก ยืนเม้าท์ข้าวของรุงรังเต็มมือก็ไม่ยอมไป ถ้าป้าคุยต่อรับรองได้ว่าแกงทุกหม้อคงมีเชื้อตะขาบของป้าลงไปครบ
เราเพิ่งเข้าใจร้านบางร้านเลยว่าทำไมเค้าต้องมีกระจกบังหม้อแกง เพราะกันสิ่งสกปรกจากคนที่มามุงซื้อนี่เอง