จริง ๆ คือรู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบงานนี้ ไม่ชอบสายนี้มาตั้งแต่ตอนเรียนแล้วค่ะ...แต่ก็ทน ๆ เรียนไป เพราะแม่อยากให้เรียน พอเราเห็นแม่มีความสุขเราก็คิดว่ามันคงเป็นแรงผลักดันมากพอให้เราทนได้
แต่!....พอเรียนจบออกมาทำงานจริง ๆ พูดตรง ๆ ว่าไม่มีความสุขกับงานเลย เราทำงานสายงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคน มันกดดันอยู่แล้ว แต่ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่เพราะแม่เราก็เคยทำงานที่นี่ ทุกคนรู้จักแม่ พอพลาดทีนึงก็โดนจับตามอง ยิ่งน่าเบื่อก็ตรงที่ระบบของสายงานนี้เป็นระบบที่น่าเบื่อสำหรับเรา...เหมือนระบบมันคอยจับผิดเราอยู่ตลอด ทุกวันนี้พยายามที่จะทำงานไม่ให้ผิดพลาด ให้เพอร์เฟค เพราะรู้ว่าพลาดมานิดเดียวจะต้องนอยส์ไปอีกเป็นเดือน ๆ แน่ ๆ พยายามจนรู้สึกว่าพยายามเท่าไหร่ก็ไม่พอ...เพราะไม่ว่างานอะไรมันก็ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น
....เราอยากเปลี่ยนงาน ไม่ใช่แค่เปลี่ยนที่ทำงาน คืออยากออกไปจากการทำงานสายนี้ไปเลย แต่พอเห็นคนอื่นถามแม่ว่าลูกสาวทำงานอะไร...แกจะตอบแบบมีความสุข ตอบแบบภาคภูมิใจ พอมาคิดดูว่าลองเปลี่ยนที่ทำงานดีมั้ย? ...แต่สุดท้ายถ้ายังอยู่ในสายงานนี้ ระบบมันก็ระบบเดิมทั้งประเทศ
ตอนนี้ไม่รู้จะหาทางออกยังไงค่ะ...ไม่มีความสุขเลยที่มาทำงานแต่ละวัน ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำยังไงดีคะ?
ถ้าคุณไม่มีความสุขกับงานที่คุณทำ แต่ก็ไม่มีที่อื่นให้ไปอีก จะทำยังไง?
แต่!....พอเรียนจบออกมาทำงานจริง ๆ พูดตรง ๆ ว่าไม่มีความสุขกับงานเลย เราทำงานสายงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคน มันกดดันอยู่แล้ว แต่ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่เพราะแม่เราก็เคยทำงานที่นี่ ทุกคนรู้จักแม่ พอพลาดทีนึงก็โดนจับตามอง ยิ่งน่าเบื่อก็ตรงที่ระบบของสายงานนี้เป็นระบบที่น่าเบื่อสำหรับเรา...เหมือนระบบมันคอยจับผิดเราอยู่ตลอด ทุกวันนี้พยายามที่จะทำงานไม่ให้ผิดพลาด ให้เพอร์เฟค เพราะรู้ว่าพลาดมานิดเดียวจะต้องนอยส์ไปอีกเป็นเดือน ๆ แน่ ๆ พยายามจนรู้สึกว่าพยายามเท่าไหร่ก็ไม่พอ...เพราะไม่ว่างานอะไรมันก็ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น
....เราอยากเปลี่ยนงาน ไม่ใช่แค่เปลี่ยนที่ทำงาน คืออยากออกไปจากการทำงานสายนี้ไปเลย แต่พอเห็นคนอื่นถามแม่ว่าลูกสาวทำงานอะไร...แกจะตอบแบบมีความสุข ตอบแบบภาคภูมิใจ พอมาคิดดูว่าลองเปลี่ยนที่ทำงานดีมั้ย? ...แต่สุดท้ายถ้ายังอยู่ในสายงานนี้ ระบบมันก็ระบบเดิมทั้งประเทศ
ตอนนี้ไม่รู้จะหาทางออกยังไงค่ะ...ไม่มีความสุขเลยที่มาทำงานแต่ละวัน ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำยังไงดีคะ?