เหตุการณ์ในวันที่พลเอกประยุทธ์ใช้ยุทธการ “ปิดประตูตีแมว” ยึดอำนาจ ตามข่าวรายงานว่า ทันทีที่ประกาศยึดอำนาจนายอภิสิทธิ์ที่อยู่ในห้องวันนั้นหันไปปรารถกับนายวราเทพ และนายชัชชาติ(พรรคเพื่อไทย)ว่า “ผมบอกพวกคุณแล้ว” ประหนึ่งว่ากำลังจะโยนความรับผิดชอบมาให้ฝ่ายตรงข้าม รัฐมนตรี “แกร่งที่สุดในปฐพี” อย่างท่านชัชชาติก็สุภาพซะไมมี ตอบกลับไปว่า “มาพูดตอนนี้ทำไม?” ถ้าเป็นคนอื่น...คุณอภิสิทธิ์อาจจะโดนซัดหน้าหงายฉลองเสี้ยววินาทีแห่งการยึดอำนาจก็เป็นได้
ความวุ่นวายโกลาหล กฏหมายไม่เป็นกฏหมาย ระบบความเชื่อมั่นในรัฐสภาถูกสั่นคลอน การปฏิเสธที่จะลงเลือกตั้ง หรือแม้แต่การล้มการเลือกตั้ง สรรพเหล่าความวุ่นวายเหล่านี้หากจะแบ่งปัน “น้ำหนัก” ความรับผิดชอบแล้ว พรรคประชาธิปัตย์ควรที่จะแบกน้ำหนักความรับผิดชอบเหล่านี้เอาไว้มากมายกว่าพรรคอื่นๆ...และป่วยการที่ฟื้นหารอยตะเข็บซึ่งต่างก็ทราบกันดี
แม้ราศีจะหมุนไปสักกี่รอบ/เวลาจะผ่านไปกี่ทศวรรษ....ประชาธิปัตย์ก็ยังคงเป็นประชาธิปัตย์อยู่ในรูปแบบเดิมๆ ....อย่าว่าแต่คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามของประชาธิปัตย์เลย คนในพรรคของประชาธิปัตย์ต่างก็รู้เช่นเห็นชาติของพรรคตัวเองดีว่ามีจุดเสียตรงไหน คนอย่างนายอลงกรณ์ นายพิเชษฐ์ นายพิชัย ผู้บริหารระดับสูงที่เคยพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะเปลี่ยนโฉมหน้าและรูปแบบของประชาธิปัตย์ให้เข้ากับยุคดิจิตอล แต่เขาเหล่านั้นกลับถูกเขี่ยกระดอนกระเด็นออกมา ขนาดโพลสำรวจความนิยมที่เจ้าหน้าที่ของพรรคทำขึ้นมาเองแท้ๆ.....แต่ผลออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจ กลับโทษคนที่ทำโพลว่าไปสำรวจจังหวัดไหนก็ไม่รู้?
ในมุมมองของผม....ประชาธิปัตย์ในวันนี้กำลังอยู่ในสภาพที่เบาเหวง ไร้น้ำหนัก ไร้แม้กระทั่งแก่นสารที่จะยึดเหนี่ยว หรือว่านี่คือสภาพอันแท้จริงของประชาธิปัตย์ที่พยายามปกปิดมาอยางยาวนาน นโยบาย “เราเชื่อมั่นในระบบรัฐสภา” สิ้นมนต์ขลัง ไม่สามารถสะกดให้สังคมได้เชื่ออีกต่อไป แม้เสียงผายลมของบางคนยังดังก้องกว่านโยบายสวยหรูแต่ไม่เคยถูกนำมาปฏิบัติ ที่เลวร้ายไปกว่านั้น...นอกจากจะไม่นำมาปฏิบัติ...แต่ยังแสดงพฤติกรรมตรงข้ามมาตลอด
ในฐานะเป็นคนที่เคยศรัทธาพรรคประชาธิปัตย์มาก่อน.....อยากบอกว่าอย่าเสียเวลาหาเหยื่อที่จะชี้โทษเหมือนที่เคยทำมาตลอดเลยครับ และเลิกทุบ “กระจก” ในยามที่เห็นภาพอันน่ากลัวขยะแขยงของตัวเองปรากฏบนกระจกเลย หันกลับมามองตัวเองอย่างถี่ถ้วน
คือประชาธิปัตย์ที่ผมเคยศรัทธา........แต่ตอนนี้ศรัทธานั้นมันพังทลายสิ้นเยื่อขาดใย
คือประชาธิปัตย์ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในการเมืองไทย.......แต่วุฒิภาวะราวกับทารกอ่อน
คือประชาธิปัตย์ที่ยึดมั่นในระบบรัฐสภา.....แต่ทั้งหัวหน้าพรรคและประธานที่ปรึกษาพรรคออกนำขบวนมาเล่นการเมืองข้างถนน
....คือประชาธิปัตย์ ?.../วัชรานนท์
ความวุ่นวายโกลาหล กฏหมายไม่เป็นกฏหมาย ระบบความเชื่อมั่นในรัฐสภาถูกสั่นคลอน การปฏิเสธที่จะลงเลือกตั้ง หรือแม้แต่การล้มการเลือกตั้ง สรรพเหล่าความวุ่นวายเหล่านี้หากจะแบ่งปัน “น้ำหนัก” ความรับผิดชอบแล้ว พรรคประชาธิปัตย์ควรที่จะแบกน้ำหนักความรับผิดชอบเหล่านี้เอาไว้มากมายกว่าพรรคอื่นๆ...และป่วยการที่ฟื้นหารอยตะเข็บซึ่งต่างก็ทราบกันดี
แม้ราศีจะหมุนไปสักกี่รอบ/เวลาจะผ่านไปกี่ทศวรรษ....ประชาธิปัตย์ก็ยังคงเป็นประชาธิปัตย์อยู่ในรูปแบบเดิมๆ ....อย่าว่าแต่คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามของประชาธิปัตย์เลย คนในพรรคของประชาธิปัตย์ต่างก็รู้เช่นเห็นชาติของพรรคตัวเองดีว่ามีจุดเสียตรงไหน คนอย่างนายอลงกรณ์ นายพิเชษฐ์ นายพิชัย ผู้บริหารระดับสูงที่เคยพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะเปลี่ยนโฉมหน้าและรูปแบบของประชาธิปัตย์ให้เข้ากับยุคดิจิตอล แต่เขาเหล่านั้นกลับถูกเขี่ยกระดอนกระเด็นออกมา ขนาดโพลสำรวจความนิยมที่เจ้าหน้าที่ของพรรคทำขึ้นมาเองแท้ๆ.....แต่ผลออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจ กลับโทษคนที่ทำโพลว่าไปสำรวจจังหวัดไหนก็ไม่รู้?
ในมุมมองของผม....ประชาธิปัตย์ในวันนี้กำลังอยู่ในสภาพที่เบาเหวง ไร้น้ำหนัก ไร้แม้กระทั่งแก่นสารที่จะยึดเหนี่ยว หรือว่านี่คือสภาพอันแท้จริงของประชาธิปัตย์ที่พยายามปกปิดมาอยางยาวนาน นโยบาย “เราเชื่อมั่นในระบบรัฐสภา” สิ้นมนต์ขลัง ไม่สามารถสะกดให้สังคมได้เชื่ออีกต่อไป แม้เสียงผายลมของบางคนยังดังก้องกว่านโยบายสวยหรูแต่ไม่เคยถูกนำมาปฏิบัติ ที่เลวร้ายไปกว่านั้น...นอกจากจะไม่นำมาปฏิบัติ...แต่ยังแสดงพฤติกรรมตรงข้ามมาตลอด
ในฐานะเป็นคนที่เคยศรัทธาพรรคประชาธิปัตย์มาก่อน.....อยากบอกว่าอย่าเสียเวลาหาเหยื่อที่จะชี้โทษเหมือนที่เคยทำมาตลอดเลยครับ และเลิกทุบ “กระจก” ในยามที่เห็นภาพอันน่ากลัวขยะแขยงของตัวเองปรากฏบนกระจกเลย หันกลับมามองตัวเองอย่างถี่ถ้วน
คือประชาธิปัตย์ที่ผมเคยศรัทธา........แต่ตอนนี้ศรัทธานั้นมันพังทลายสิ้นเยื่อขาดใย
คือประชาธิปัตย์ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในการเมืองไทย.......แต่วุฒิภาวะราวกับทารกอ่อน
คือประชาธิปัตย์ที่ยึดมั่นในระบบรัฐสภา.....แต่ทั้งหัวหน้าพรรคและประธานที่ปรึกษาพรรคออกนำขบวนมาเล่นการเมืองข้างถนน