ความรู้สึกแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร ?

สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องจะมาปรึกษาขอความคิดเห็นจากทุกๆคนหน่อย คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึซึ่งตอนนี้ผมกับมันสนิทกันมาก แต่ผมกับมันอยู่คนละโรงเรียนคนละจังหวัด ผมอยู่อุทัยส่วนมันอยู่แพร่ เราสองคนรู้จักกันตอนไปค่ายๆหนึ่งที่เกี่ยวกับการแนะแนวการเรียนต่อในจังหวัดนครสวรรค์เมื่อปีที่แล้วครับ ตอนแรกก็รู้จักมันผ่านๆอาจเป็นเพราะจับได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยได้ทำกิจกรรมในค่ายนั้นร่วมกัน หลังจากนั้นมันกับผมก็ติดต่อกันตลอดแต่ก็แบบเพื่อนนะครับ ก็มีนัดกินข้าวมั่งเวลาว่างตรงๆกัน แต่ส่วนมากก็จะไปกับกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกันในค่ายซะส่วนใหญ่ไปทีก็ประมาณ 6-7คน(ได้รวมตัวกันทีนี่ห้างแตก5555) ตอนแรกผมก็เห็นมันเป็นเพื่อนคนนึงแบบปกติครับ แต่ประมาณเมื่อ6เดือนที่แล้วตอนขึ้นม.6เทอม2ผมกับมันจะได้คุยกันมากขึ้น เพราะผมกับมันมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคืออยากไปเรียนต่อที่เชียงใหม่(มช.) ผมกับมันเลยได้คุยกันมากขึ้นแชทคุยกันบ่อยๆมีโทรมาบ้าง เวลามีโครงการหรือโควต้าอะไรเราก็จะแชร์บอกต่อกันตลอด แต่อย่างว่าแหละครับมันยากที่จะติดผมเลยรองไปสอบรับตรงที่อื่นดู และผมก็ติดคณะที่อยากเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ(เด็กม.6จะเข้าใจดีว่ากว่าจะติดแต่ละที่มันยากขนาดไหน) ผมไม่อยากให้โอกาสหลุดมือไปแล้วอีกอย่างผมก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าจะติด มช.รึป่าวผมเลยเลือกที่จะเรียนที่นี่ ต่างจากมันที่ยังขอรอรอบแอด แต่หยั่งว่าแหละครับถึงจะเรียนคนละที่แล้วไม่ต้องมาแชร์โควต้าหรือโครงการอะไรกันแล้ว แต่มันก็สนิทกันไปแล้วอ่ะครับผมกับมันก็คุยกันเหมือนเดิมเรื่องมีสาระบ้างไร้สาระบ้างปัญญาอ่อนบ้าง มีนัดกันไปเที่ยว ไปกินข้าวแต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรนะครับเห็นว่ามันเป็นเพื่อนที่เราสนิทคนนึงมากกว่า จนเมื่อ2เดือนที่แล้วผมเลิกกับแฟนครับช่วงนั้นคือโคตรเฮิร์ท แต่ผมจะเป็นคนที่เก็บอาการจะเศร้าหนักๆตอนอยู่คนเดียวมากกว่า แต่เหมือนมันคงรู้ว่าผมไม่โอเคมั้งครับ เพราะช่วงนั้นผมหายไปจากโซเซียลเลยจะเล่นเฉพาะไลน์ และเพ้อในทวิตซะส่วนใหญ่เพื่อนส่วนมากก็จะไม่ค่อยอะไรกับผม เพราะมันคงคิดว่าผมโอเค ก็มีแต่มันนี่แหละครับที่ชอบทักมาคุย โทรมาคุยชวนไปเที่ยวนครสวรค์ ทั้งๆที่บ้านมันก็อยู่ตั้งแพร่ซึ่งระยะทางจากแพร่มานครสวรรค์ค่อนข้างไกล ผมอยู่แค่อุทัยจังหวัดมันจะติดๆกับนครสวรรค์ผมเลยเดินทางสะดวกกว่า แต่มันก็เลือกที่จะมาหาผมชวนผมเที่ยว อยู่เป็นเพื่อนผม จนผมเปิดใจเล่าให้มันฟังในหลายๆเรื่องมันก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะครับ หลังจากทริปนั้น(เรียกว่าทริปได้มั้ยแฮร่ๆ) ผมกับมันก็เลยคุยกันมาตลอดผมมีอะไรก็ปรึกษามัน รู้สึกหน่วงๆรึไม่โอเคก็จะคุยกะมัน มันก็ชอบทักมาโทรมาบ่อยๆ มันบอกกลัวผมอยู่คนเดียวแล้วจะคิดอะไรบ้าๆ ทำให้เราสองคนได้คุยกันมากขึ้น ล่าสุดมันจะชวนไปเรียนปรับพื้นก่อนเข้ามหาวิทยาลัยกันที่นครสวรรค์ทำนองว่าเปิดห้องอยู่ด้วยกันเลย แต่ผมยังไม่ได้ตกลงกับมัน แต่ถ้าเวลาปกติมันชอบทักมาปลุก โทรมาปลุกไปไหนผมก็ต้องบอกมัน และเวลามันไปไหนมันก็จะบอกผมและชอบถ่ายรูปยืนยันสถานที่มาให้ดูตลอด โทรคุยกันบ่อยๆแทบจะทุกคน บางคืนก็คาสายก็มีครับ ผมลืมบอกผมเป็นเกย์ส่วนมันเป็นผู้ชายที่เคยคบแต่ผู้หญิงนะครับ แต่ผมมีเพื่อนผู้ชายเยอะผมเลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เมื่อ3วันที่แล้วแฟนเก่าผมเค้าทักมาขอคืนดี แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันรู้ได้ยังไงวันนั้นมันทักแชทมาหาผม และถามเรื่องนี้แล้วเหมือนมันจะโกรธๆผมต้องง้ออยู่พักนึก มันบอกไม่อยากให้ผมกลับไปเจ็บอีก ผมเลยเลือกที่จะหยุดคุยกับแฟนเก่า แล้วเวลาเหงาๆกูจะทักมาคุยแต่กับมัน เวลามันทำอะไรมันก็ชอบที่จะทักมาคุยกับผม จนมาเมื่อคืนมันส่งลิ้งค์เพลง "เป็นทุกอย่าง" ของ Room39 มาอ่ะครับมันบอกว่าลองฟังดูเพราะดี แล้วมันก็เปลี่ยนตัสไลน์ว่า "เป็นทุกอย่าง" ตอนนี้ผมโคตรจะไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองและไม่เข้าใจมันด้วย ผมยอมไม่ตอบแชทแฟนเก่าทั้งๆที่เมื่อก่อนผมรอให้เค้าทักมาแทบทุกวัน ผมมีความรู้สึกเบื่อที่จะคุยกับคนอื่นที่เข้ามา แต่รู้สึกอย่างคุยกับมันแค่คนเดียว รู้สึกไม่ค่อยพอใจเวลามันหายไปแล้วลืมบอก แต่ที่ผมอยากรู้จริงๆคือตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกันแน่ รึอาจจะเป็นเพราะผมกับมันสนิทกันเกินไป บอกตรงๆว่ากลัวครับถ้าผมรู้สึกกับมันขึ้นมาจริงๆผมจะทำยังไง ผมเคยคิดที่จะหายไปแต่มันก็ทักมาถี่ๆ โทรมาถี่ๆพอรับมันก็ด่าว่าหายหัวไปไหนทำไมไม่บอกรู้มั้ยเป็นห่วง แต่มันเป็นผู้ชายนะครับและมันไม่เคยคบเกย์เป็นแฟนแต่มันจะเข้ามาทำแบบนี้กับผมทำไม ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมก็เป็นเกย์ ตอนนี้สับสนมากๆเลยครับผมควรจะทำยังไงกับความสัมพันธ์แบบนี้ดี