....อารมณ์ของคนไกลบ้าน.../วัชรานนท์

การแสดงความห่วงใยบ้านเมืองของคุณทักษิณเมื่อไม่นานมานี้ถูกตัวแทนของภาครัฐมองว่าเป็น “อารมณ์ของคนไกลบ้าน”     ซึ่งนั่นก็เป็นน่าจะพอเข้าใจได้ว่าทำไมต้องพูดเช่นนั้น  คือเป็นอะไรที่ฝรั่งเขาเรียกว่า Auto pilot คือถูกโปรแกรมให้ต้องตอบในลักษณะนั้น      อย่างไรก็ตาม  ถึงจะไม่ให้เกียรติคุณทักษิณ(ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว)   แต่อย่างน้อยๆ...คนที่ดำรงตำแหน่งโฆษกระดับชาติขนาดนี้  ก็น่าจะพูดให้เกียรติ “คนไกลบ้าน” ที่มีจำนวนหลักล้านบ้าง   ถ้าหากแรงแห่งความเป็นห่วงบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองที่จากมาถูกมองว่าเป็นแค่ "อารมณ์ของคนไกลบ้าน" เช่นนี้แล้ว    ก็น่าเศร้าและน่าน้อยเนื้อต่ำใจสำหรับคนไกลบ้านอีกจำนวนหนึ่งนะครับ
  

จริงๆ..ผมก็แอบข้องใจอยู่เงียบๆ เหมือนกันว่า.....ถ้าเกิดให้พณ.พลเอกเปรมที่เป็นอดีตนายกเหมือนกับคุณทักษิณ เป็นที่นิยมชมชอบของประชาเหมือนกัน  เคยโดนรัฐประหารเหมือนกัน   เดินทางไปอยู่ต่างประเทศแล้วแสดงความห่วงใยบ้านเมืองกลับมาเมืองไทย   ความเป็นห่วงนั้นจะถูกมองว่าเป็น “อารมณ์” ไหน?   อันนี้สมมุติกันเล่นๆ นะครับ



อยากเรียนให้เข้าใจง่ายๆ อย่างนี้นะครับท่าน.....”คนไกลบ้าน” ทุกคนไม่ว่าจะอารมณ์ไหน   ล้วนต่างก็เป็นอารมณ์ของ “คนไทย”......ย้ำนะครับว่าเป็นอารมณ์ของคนไทยครับ     ความห่วงใย  ความคิดถึง  ความอาวรณ์   มันตัดไม่ขาดหรอกครับ   และอยากให้แคร์ความรู้สึกของกันและกันเอาไว้ด้วยในฐานะคนไทยด้วยกัน     ถึงจะเกลียดชังกันแค่ไหน......ขอแค่อยู่เฉยๆ ไม่แสดงการปรามาสหรือตีความหมายที่อิงแอบความเกลียดชังก็ถือว่าใหเกียรติระดับหนึ่งแล้ว

อยากจะเขียนเยอะกว่านี้นะ.......แต่คงต้องเอาไว้แค่นี้ล่ะกันเพื่อความปลอดภัย