สวัสดีค่ะ
เรากำลังจะเรียนจบเดือนหน้าแล้วค่ะ
ต้องบอกก่อนเลยว่าเรามีครอบครัวที่ดีมาก เรารู้ว่าพ่อและแม่รักเรามาก แต่เราก็ไม่พอใจที่ท่านบริหารเงินกันไม่เป็นเลย
เราก็ร่ำเรียนเหมือนเด็กทั่วๆไป วัยประถมได้เงินวันล่ะ 10 บาท พอขึ้นมัธยมได้เป็น วันล่ะ 50 ค่ารถ20 บาท พอเข้ามหาลัยด้วยความที่ต้องย้ายเข้ามาแถวปริมณฑลค่าครองชีพก็แพงขึ้น ก็ได้ใช้เงินวันล่ะ 150 กับค่าหอพักเดือนล่ะ3500
แต่เราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่มัธยมว่า พ่อกู้เงินมาสร้างบ้านนะ ต้องผ่อนคืนธนาคารรายรับพ่อก็เลยน้อยลง พอขึ้นม.4 พ่อก็กู้มาอีกรอบเป็นหลายล้าน แล้วก็หายไปในพริบตา เพราะพ่อติดพนันค่ะ ตอนนั้นบ้านเราทะเลาะกันหนักมาก เพราะเงินเดือนที่พ่อได้รับต้องเอาไปผ่อนส่วนที่พ่อกู้มาทั้งหมด สรุปก็คือ พ่อไม่มีรายรับเหลือเลยค่ะ แต่โชคดีที่สุดท้ายแม่ก็เข้าใจพ่อ ให้อภัยพ่อ พร้อมจับมือจะเริ่มกันใหม่
กรรมมาตกหนักที่เราค่ะ เพราะเราไม่มีเงินไปเรียนหนังสือ แม่ก็ต้องไปกู้คนนั้นคนนี้มา ขายที่ดินที่ยายให้บ้าง ครอบครัวเราใช้ชีวิตจากการใช้เงินที่กู้มาทั้งหมด เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาเราถามแม่ว่าตอนนี้มีหนี้เท่าไหร่ แม่ก็บอกว่าตอนนี้เหลือประมาณสองล้านกว่า พอเราถามว่าแล้วมันจะหมดไปเมื่อไหร่นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะ แม่ก็บอกว่ารอหนูแต่งงานไง รอสินสอดที่จะได้จากหนูนี่แหล่ะมาปลดหนี้
เรารู้สึกไม่ชอบความคิดนี้มาก เลยตัดสินใจบอกแม่ไปว่า ถ้าหนูจะแต่งงาน หนูจะไม่เอาสินสอดเด็ดขาด ในเมื่อคนเรารักกัน เรื่องเงินไม่เห็นจะเกี่ยวเลย สู้เอาเงินไปเก็บไว้ใช้สร้างครอบครัวในอนาคตไม่ดีกว่าเหรอ ลูกเกิดมาจะได้ไม่ลำบาก แล้วอีกอย่างแฟนในอนาคตของหนูเค้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่บ้านเราต้องเป็นหนี้ ทำไมเค้าจะต้องใช้หนี้ให้เราด้วย
แม่เราก็บอกว่า ถ้าจะสงสารแฟนแล้วไม่สงสารพ่อแม่แบบนี้แย่มาก งั้นก็ใช้หนี้ให้พ่อแม่สิ ทุกบาททุกสตางค์ โอเคไหม ที่พ่อแม่เป็นหนี้มากมายขนาดนี้ก็เพราะส่งลูกแบบหนูเรียนไง
เราก็ตอบเลยว่า โอเค หนี้ทุกบาททุกสตางค์จะใช้ให้หมดเลย ถ้าใช้ไม่หมดก็จะไม่แต่งงานเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้แฟนมาลำบากด้วย
ถัดมาไม่นานมานี้เราเพิ่งได้งานค่ะ จะเริ่มงานทันทีที่เรียนจบ ด้วยความที่สายงานเราเงินเดือนค่อนข้างดี แต่ต้องย้ายที่ทำงานไปอยู่ที่ต่างประเทศ แล้วเงินเดือนจะอัพขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ก็โทรมาหาเราแทบทุกวันว่าเป็นยังไงบ้างเรียกเงินเดือนสูงๆนะ พ่อแม่ก็เชียร์งานนี้มาก พอเราบอกว่าแต่เราไม่รู้จะได้เจอหน้าพ่อแม่เมื่อไหร่นะ เราไม่อยากไป ตอนคิดถึงบ้านแล้วกลับไม่ได้มันเศร้านะ พ่อแม่ก็บอกแค่ว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลยใช้หนี้ให้เค้าก็พอแล้ว
เรารู้สึกเครียดยังไงก็ไม่รู้ ที่ต้องสตาร์ทชีวิตจากความติดลบ2 ล้านนี้ แล้วเมื่อไหร่จะเลี้ยงตัวเองได้ แล้วเมื่อไหร่จะได้สร้างครอบครัว เงินสองล้านไม่ใช่เงินน้อยๆสำหรับเด็กจบใหม่อย่างเรา เราไม่กล้ามีลูกเลยค่ะ เราไม่อยากให้ลูกมาเป็นแบบเรา เราอยากมีเงินเก็บเยอะๆก่อนที่นะแต่งงาน เพราะเราไม่อยากเอาเปรียบสามีในอนาคต แต่กว่าเราจะใช้หนี้ให้พ่อแม่เสร็จตอนนั้นเราก็คง 30 แล้วมั้ง
หนี้ของพ่อแม่ที่อุตส่าส่งเราเรียน กับหนี้ของพ่อที่เกิดจากความผิดพลาด เราต้องแบกมันคนเดียว
พอเห็นภาพเพื่อนที่พอเรียนจบพ่อแม่ก็ดาวน์รถให้ เงินเดือนที่ตัวเองได้รับก็เอาไปเที่ยวต่างประเทศ ผ่อนคอนโด. ดูมีอนาคตเป็นชิ้นเป็นอันแล้วรู้สึกอิจฉายังไงก็ไม่รู้
เด็กจบใหม่ กับหนี้อีก 2 ล้าน!!! 😭😭😭
เรากำลังจะเรียนจบเดือนหน้าแล้วค่ะ
ต้องบอกก่อนเลยว่าเรามีครอบครัวที่ดีมาก เรารู้ว่าพ่อและแม่รักเรามาก แต่เราก็ไม่พอใจที่ท่านบริหารเงินกันไม่เป็นเลย
เราก็ร่ำเรียนเหมือนเด็กทั่วๆไป วัยประถมได้เงินวันล่ะ 10 บาท พอขึ้นมัธยมได้เป็น วันล่ะ 50 ค่ารถ20 บาท พอเข้ามหาลัยด้วยความที่ต้องย้ายเข้ามาแถวปริมณฑลค่าครองชีพก็แพงขึ้น ก็ได้ใช้เงินวันล่ะ 150 กับค่าหอพักเดือนล่ะ3500
แต่เราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่มัธยมว่า พ่อกู้เงินมาสร้างบ้านนะ ต้องผ่อนคืนธนาคารรายรับพ่อก็เลยน้อยลง พอขึ้นม.4 พ่อก็กู้มาอีกรอบเป็นหลายล้าน แล้วก็หายไปในพริบตา เพราะพ่อติดพนันค่ะ ตอนนั้นบ้านเราทะเลาะกันหนักมาก เพราะเงินเดือนที่พ่อได้รับต้องเอาไปผ่อนส่วนที่พ่อกู้มาทั้งหมด สรุปก็คือ พ่อไม่มีรายรับเหลือเลยค่ะ แต่โชคดีที่สุดท้ายแม่ก็เข้าใจพ่อ ให้อภัยพ่อ พร้อมจับมือจะเริ่มกันใหม่
กรรมมาตกหนักที่เราค่ะ เพราะเราไม่มีเงินไปเรียนหนังสือ แม่ก็ต้องไปกู้คนนั้นคนนี้มา ขายที่ดินที่ยายให้บ้าง ครอบครัวเราใช้ชีวิตจากการใช้เงินที่กู้มาทั้งหมด เมื่อช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาเราถามแม่ว่าตอนนี้มีหนี้เท่าไหร่ แม่ก็บอกว่าตอนนี้เหลือประมาณสองล้านกว่า พอเราถามว่าแล้วมันจะหมดไปเมื่อไหร่นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะ แม่ก็บอกว่ารอหนูแต่งงานไง รอสินสอดที่จะได้จากหนูนี่แหล่ะมาปลดหนี้
เรารู้สึกไม่ชอบความคิดนี้มาก เลยตัดสินใจบอกแม่ไปว่า ถ้าหนูจะแต่งงาน หนูจะไม่เอาสินสอดเด็ดขาด ในเมื่อคนเรารักกัน เรื่องเงินไม่เห็นจะเกี่ยวเลย สู้เอาเงินไปเก็บไว้ใช้สร้างครอบครัวในอนาคตไม่ดีกว่าเหรอ ลูกเกิดมาจะได้ไม่ลำบาก แล้วอีกอย่างแฟนในอนาคตของหนูเค้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่บ้านเราต้องเป็นหนี้ ทำไมเค้าจะต้องใช้หนี้ให้เราด้วย
แม่เราก็บอกว่า ถ้าจะสงสารแฟนแล้วไม่สงสารพ่อแม่แบบนี้แย่มาก งั้นก็ใช้หนี้ให้พ่อแม่สิ ทุกบาททุกสตางค์ โอเคไหม ที่พ่อแม่เป็นหนี้มากมายขนาดนี้ก็เพราะส่งลูกแบบหนูเรียนไง
เราก็ตอบเลยว่า โอเค หนี้ทุกบาททุกสตางค์จะใช้ให้หมดเลย ถ้าใช้ไม่หมดก็จะไม่แต่งงานเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้แฟนมาลำบากด้วย
ถัดมาไม่นานมานี้เราเพิ่งได้งานค่ะ จะเริ่มงานทันทีที่เรียนจบ ด้วยความที่สายงานเราเงินเดือนค่อนข้างดี แต่ต้องย้ายที่ทำงานไปอยู่ที่ต่างประเทศ แล้วเงินเดือนจะอัพขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ก็โทรมาหาเราแทบทุกวันว่าเป็นยังไงบ้างเรียกเงินเดือนสูงๆนะ พ่อแม่ก็เชียร์งานนี้มาก พอเราบอกว่าแต่เราไม่รู้จะได้เจอหน้าพ่อแม่เมื่อไหร่นะ เราไม่อยากไป ตอนคิดถึงบ้านแล้วกลับไม่ได้มันเศร้านะ พ่อแม่ก็บอกแค่ว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลยใช้หนี้ให้เค้าก็พอแล้ว
เรารู้สึกเครียดยังไงก็ไม่รู้ ที่ต้องสตาร์ทชีวิตจากความติดลบ2 ล้านนี้ แล้วเมื่อไหร่จะเลี้ยงตัวเองได้ แล้วเมื่อไหร่จะได้สร้างครอบครัว เงินสองล้านไม่ใช่เงินน้อยๆสำหรับเด็กจบใหม่อย่างเรา เราไม่กล้ามีลูกเลยค่ะ เราไม่อยากให้ลูกมาเป็นแบบเรา เราอยากมีเงินเก็บเยอะๆก่อนที่นะแต่งงาน เพราะเราไม่อยากเอาเปรียบสามีในอนาคต แต่กว่าเราจะใช้หนี้ให้พ่อแม่เสร็จตอนนั้นเราก็คง 30 แล้วมั้ง
หนี้ของพ่อแม่ที่อุตส่าส่งเราเรียน กับหนี้ของพ่อที่เกิดจากความผิดพลาด เราต้องแบกมันคนเดียว
พอเห็นภาพเพื่อนที่พอเรียนจบพ่อแม่ก็ดาวน์รถให้ เงินเดือนที่ตัวเองได้รับก็เอาไปเที่ยวต่างประเทศ ผ่อนคอนโด. ดูมีอนาคตเป็นชิ้นเป็นอันแล้วรู้สึกอิจฉายังไงก็ไม่รู้