"ฮ่วย ! ทำไมถนนประชาอุทิศรถมันติดขนาดนี้เนี่ยย 😠"
ในขณะที่เรานั่งหงุดหงิดอยู่ในรถ หันซ้ายหันขวามองไปตามสองข้างทางของถนนประชาอุทิศ สายตาก็ไปสะดุดตาเข้ากับ..... " เฮีย "
"เฮีย" คือผู้ชายหุ่นหมี ลักษณะดี อายุประมาณ 30+ ผิวขาว ตาสองชั้น มีหนวดเคราขึ้นเป็นตอๆนิดๆ เสื้อคอวีสีกรมท่า
เฮียนั่งอยู่ในร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ขนาดใหญ่ ร้านดูโปร่ง สว่าง สะอาด อยู่ติดกับสะพานลอย
เหมือนกับว่ามีพลังงานบางอย่างที่เราไม่อาจละสายตาไปจากเฮียได้เลย
"ปี๊นๆ!" เสียงแตรรถคันหลังบีบไล่ เพราะไฟเขียวแล้ว
ลุกลี้ลุกลนเหยียบเบรค เข้าเกียร์ D
แต่ในใจยังคงคิดถึงแต่หน้าเฮีย รู้สึกใจเต้น มือเย็น
นี่เราควรทำไงดี
ลังเลอยู่ซักพักนิ้วก้อยก็เกี่ยวเปิดไฟเลี้ยว u-turn กลับ รู้ตัวอีกที ก็จอดอยู่หน้าร้านเฮียซะแล้ว..
"เอาวะ" สูดหายใจลึกๆ หนึ่งที ดับเครื่องยนต์แล้วก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปที่ร้าน แล้วบอกกับเฮียว่า
"เฮียคะ! ขอไขควงอันนึง!!!" เฮียหันมา พระเจ้า.... นี่สเป๊ก เฮียถามต่อนิดหน่อยว่าเอาไขควงแบบไหน ฟังจากสำเนียงการพูดของเฮียแล้ว มโนเอาว่า เฮียจบนอกมา แล้วมาช่วยเฝ้าร้านของที่บ้านแน่ๆ
หลังจากนั้นเราก็แวะมาร้านเฮียบ่อยๆ โดยให้เหตุผลที่ว่า ของที่ซื้อไปเสียบ้างหล่ะ อะไรบ้างหล่ะ แต่มันก็ใกล้หมดมุกแล้ว ร้านขายของฮาร์ดแวร์มันไม่เหมือนร้านขายกับข้าวที่จะซื้อได้ทุกวัน....แต่ก็นะ ด้วยความสามารถเฮียกับเราก็สนิทกันขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่ได้บอกความในใจซักที
จนกระทั่ง วันสุดท้าย....ก่อนที่เราจะต้องไป
วันนี้ก็มาหาเฮียที่ร้านเหมือนเดิม
"วันนี้อะไรเสียอีกหล่ะ ^_^"
"เอ่อ เฮีย คือวันนี้มาลา มิ้นต้องบินไปเรียนที่จีนแล้วนะ..."
สีหน้าเฮียเปลี่ยน ดูขรึมขึ้น
บอกความรู้สึกดีป่าววะ หรือไม่บอกดีวะ คำถามวนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำอีก จนสุดท้ายก็พูดออกไปว่า...
"เฮีย มิ้นรีบอ่ะ ต้องไปแล้ว ถ้ามีโอกาสจะกลับมาหาเฮียใหม่นะ 😁"
แล้วก็วิ่งออกมาจากร้านเลยค่าาาาาาา
/// ฟืบ ภาพตัด ลืมตาตื่นขึ้นมา เป็นเพดานห้องนอน
นี่ฝันอีกแล้วหรอเนี่ย.......
ปล. เพื่อนๆเคยฝันถึงคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนรึเปล่าคะ
ปล1.ถ้าเฮียมีตัวตนจริงๆคงจะดีไม่น้อย (ดีมากๆเลยหล่ะ 555)
ปล2.กลับกรุงเทพเมื่อไหร่จะไปตามล่าหาเฮีย ค่ะ
"ตามล่าหาเฮีย" ฝันถึงคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน (ภาพประกอบ)
ในขณะที่เรานั่งหงุดหงิดอยู่ในรถ หันซ้ายหันขวามองไปตามสองข้างทางของถนนประชาอุทิศ สายตาก็ไปสะดุดตาเข้ากับ..... " เฮีย "
"เฮีย" คือผู้ชายหุ่นหมี ลักษณะดี อายุประมาณ 30+ ผิวขาว ตาสองชั้น มีหนวดเคราขึ้นเป็นตอๆนิดๆ เสื้อคอวีสีกรมท่า
เฮียนั่งอยู่ในร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ขนาดใหญ่ ร้านดูโปร่ง สว่าง สะอาด อยู่ติดกับสะพานลอย
เหมือนกับว่ามีพลังงานบางอย่างที่เราไม่อาจละสายตาไปจากเฮียได้เลย
"ปี๊นๆ!" เสียงแตรรถคันหลังบีบไล่ เพราะไฟเขียวแล้ว
ลุกลี้ลุกลนเหยียบเบรค เข้าเกียร์ D
แต่ในใจยังคงคิดถึงแต่หน้าเฮีย รู้สึกใจเต้น มือเย็น
นี่เราควรทำไงดี
ลังเลอยู่ซักพักนิ้วก้อยก็เกี่ยวเปิดไฟเลี้ยว u-turn กลับ รู้ตัวอีกที ก็จอดอยู่หน้าร้านเฮียซะแล้ว..
"เอาวะ" สูดหายใจลึกๆ หนึ่งที ดับเครื่องยนต์แล้วก้าวลงจากรถ เดินเข้าไปที่ร้าน แล้วบอกกับเฮียว่า
"เฮียคะ! ขอไขควงอันนึง!!!" เฮียหันมา พระเจ้า.... นี่สเป๊ก เฮียถามต่อนิดหน่อยว่าเอาไขควงแบบไหน ฟังจากสำเนียงการพูดของเฮียแล้ว มโนเอาว่า เฮียจบนอกมา แล้วมาช่วยเฝ้าร้านของที่บ้านแน่ๆ
หลังจากนั้นเราก็แวะมาร้านเฮียบ่อยๆ โดยให้เหตุผลที่ว่า ของที่ซื้อไปเสียบ้างหล่ะ อะไรบ้างหล่ะ แต่มันก็ใกล้หมดมุกแล้ว ร้านขายของฮาร์ดแวร์มันไม่เหมือนร้านขายกับข้าวที่จะซื้อได้ทุกวัน....แต่ก็นะ ด้วยความสามารถเฮียกับเราก็สนิทกันขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่ได้บอกความในใจซักที
จนกระทั่ง วันสุดท้าย....ก่อนที่เราจะต้องไป
วันนี้ก็มาหาเฮียที่ร้านเหมือนเดิม
"วันนี้อะไรเสียอีกหล่ะ ^_^"
"เอ่อ เฮีย คือวันนี้มาลา มิ้นต้องบินไปเรียนที่จีนแล้วนะ..."
สีหน้าเฮียเปลี่ยน ดูขรึมขึ้น
บอกความรู้สึกดีป่าววะ หรือไม่บอกดีวะ คำถามวนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำอีก จนสุดท้ายก็พูดออกไปว่า...
"เฮีย มิ้นรีบอ่ะ ต้องไปแล้ว ถ้ามีโอกาสจะกลับมาหาเฮียใหม่นะ 😁"
แล้วก็วิ่งออกมาจากร้านเลยค่าาาาาาา
/// ฟืบ ภาพตัด ลืมตาตื่นขึ้นมา เป็นเพดานห้องนอน
นี่ฝันอีกแล้วหรอเนี่ย.......
ปล. เพื่อนๆเคยฝันถึงคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนรึเปล่าคะ
ปล1.ถ้าเฮียมีตัวตนจริงๆคงจะดีไม่น้อย (ดีมากๆเลยหล่ะ 555)
ปล2.กลับกรุงเทพเมื่อไหร่จะไปตามล่าหาเฮีย ค่ะ