ผมกับแฟน ผมกับแฟนอายุห่างกันราวๆ 2-3 ปี
ผมกับแฟน ชอบมีปัญหากันอยู่บ่อยๆ อ่ะครับ แต่มันเหมือน ทุกๆครั้งที่เรามีปัญหากัน
มันมักจะมีฝ่ายหนึงที่ถูกมากกว่า อยู่เสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรพูดนู่นนี่นั่น ก็ถูกเสมอ
แต่ฝ่ายที่ ผิดบางทีก็ไม่ได้ ผิดไปหมด เหมือนมันผสมปนเปรกันอยู่อ่ะครับ
และเหตุการ์ณที่ สำคัญๆของผมที่ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ก็น่าจะเป็นเรื่องการเอาใจใส่แหละครับ
มันเป็นข้อตกลงที่ว่า เราทั้งสอง ต้องเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
ในแนวที่ว่า ถ้าคุณต้องการผมจะทำให้ และในตอนที่ผมต้องการคุณก็ต้องทำให้ (ไม่ใช่เรื่อง sex นะครับ อย่าคิดไกล)
ก็ตัวอย่างเช่น ถ้าจะไปไหนมาไหน ก็บอกกันก่อน ถ้าเธออยากให้เราบอก เธอก็ต้องบอกเรา บ้าง
ประมาณนี้อ่ะ ครับ จนมันกลายเป็นเรื่องสำคัญระหว่างเรา อ่ะครับ แต่มันก็ไม่ได้ให้กันและกัน ได้ทุกๆเรื่องนะครับ
เพราะบางอย่างผมก็ไม่ได้หวังให้เขาทำให้ผมคืน จริงๆ บางอย่างก็ทำแล้วเขามีความสุขผม มีความสุขงี้
แต่แล้ววันนึง มันก็มีจุดๆ ที่เราให้กันไม่ได้ เราต่างคนต่างเป็นฝ่ายที่อยากได้ มากกว่าอยากให้
มันเป็นปัญหา ที่จากเริ่มแลกมันเล็กๆนะครับ เริ่มจาก เขาหายไปเที่ยวไม่บอกผมงี้ เขาไม่บอกกันอยู่สักประมาณ เกือบ1 เดือน
ผมก็ทำเป็นไม่สนใจนะครับ ในช่วงแรกๆ ผมก็นึกว่าเธอคงจะมีเหตุผลบราๆๆ อ่ะแหละ ผมให้อิสระ แก่เธอครับ
แต่พอผมไปมั่งแหละครับ ไปเที่ยวมั่งทำไรมั่งพอกลับมา ตัวหล่อนก็ร้อนเป็นไฟโวยวายต่างๆนานา
มันทำให้ผมรู้สึกแบบ เห้ย ทำไมเธอทำได้อ่ะ ? ผมหยิบเรื่องนี้มาคุยกับเธอ
เรื่องที่ว่า ถ้าคุณต้องการผมจะทำให้ และในตอนที่ผมต้องการคุณก็ต้องทำให้
ในคำที่เธอพูดออกมากับผมให้รู้ มันเหมือนเธอที่เข้าใจทุกอย่าง เธอบอกกับผมแค่ว่า ขอโทษ
แต่ครั้งนั้นผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร
จนมันมีปัญหากันมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นคุยกับคนอื่น // การที่เธอทำผิดในเรื่องต่างๆแล้วความผิดมันก็เป็นผม บราๆ
แต่ทุกๆครั้ง ที่มีปัญหากัน จะมี
"ผม" ที่เป็นฝ่าย ถูก
"เขา" ที่เป็นฝ่าย ผิด
ซึ่งมันก็ผิดจริงนะครับไม่ว่าจะเป็นการนอกใจ การที่ทำอะไรโดยไม่คิดให้ดีๆ คำพูดคำจา
การกระทำต่างๆ นานา
จนมันมีจุดตัดจุดหนึ่งอ่ะครับ จุดที่ผมรู้สึกว่า ผมควรจะพอ (ซึ่งที่จริงผมบอกเลิกมาหลายครั้งมาก แต่ก็เพราะรักแหละครับ
)
ผมตัดสินใจ ทิ้งทุกอย่างเป็นครั้งแรกที่มันทำให้ผม รู้สึกแน่วแน่กับความตั้งใจครั้งนี้มากๆเลยนะครับ
ผมบอกเลิกเธอไป เพราะว่าเธอไม่เคยรักษาสัญญาที่เธอเคยให้ผมไว้สักอย่าง
เธอขอ โอกาสจากผมมาหลายครั้งมากนะครับ จนครั้งนี้มันไม่ไหวแล้วจริง ๆ
ซึ่งเธอเป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริงอะไรง่ายๆ ผมทำทุกอย่างให้ได้เลิกกับเธอ ซึ่งถามว่าผมรักไหม ผมรักมากนะครับ
แต่ผมกลับมองว่าการที่คนเราคบกันมาตั้งนานแล้ว เขากลับไม่พยายามทำอะไรให้มันดีขึ้นต่อตัวเขาและตัวผมเลย
ผมคิดว่ามันเหนื่อยถ้าจะไปต่อ ควรจะพัก และหยุดไว้แค่นี้ ผมทำทุกทางครับเพื่อให้ได้เลิกกับเธอ
ผม อ้างทุกอย่าง ทุกเหตุผล ไม่ว่าจะเป็นเราคุยกับคนอื่น จะกระทั่งเรื่องหมดรัก ซึ่ง เธอก็ไม่เชื่อนะครับ
แต่ที่เธอยอมเลิก อาจจะเพราะ อยากปล่อยผมไปจริงๆแล้วก็ได้ เพราะผมไม่เคยอยากไปขนาดนี้แหละมั๊ง
ผมเลิกกับเธอได้ 1 อาทิตย์ ตอนนั้นผมยังไม่คิดไรมากนะครับ แต่ผมก็ส่องดูเธอบ่อยๆ
ตอนแรกเธอก็ดูเฮิทๆ แต่ผ่านไป ทิต ก็ได้คนคุยใหม่ไปแล้ว
.
.
ผมเสียใจมากแหละครับ เขาคุยกันทาง ig ซึ่งตอนนั้น ผมยังมีรหัส ig เขาอยู่ (เขาไม่เคยร้ว่าผมมีรหัสig เขา)
แล้วส่งนู่นส่งนี่ให้เพื่อนดูว่าลืมผมแล้ว งู้นงี้
ซึ่งทางผมแล้วกลับยังไม่มีใครใหม่เลย ..
.
.
จนมีช่วงนึ่งเรากลับมาเคลียปัญหาบางเรื่องกัน คือมันต้องคุยกันจริงๆอ่ะครับ มีจุดๆหนึ่งที่ทำให้อดใจไม่ได้
ผมเผลอไปบอกเขาว่าคิดถึง = = แล้วเขาก็พยายามว่าผมว่า ไปมีคนใหม่งู้นงี้ แต่พอผมถาม กลับว่าเธอก็มีหนิ
กลับได้คำตอบที่ต่างจากความจริงที่ได้เห็นสุดๆ อ่ะครับ
เธอบอกว่าเธอยังรอ ผมอยู่เสมอ เธอยังไม่มีใครใหม่ เธอไม่ได้คุยกับใคร .............................
น้ำตาผมแทบไหลอ่ะครับ ไม่ได้เพราะดีใจนะครับ โครตเสียใจอ่ะ ที่เหมือนมีแต่เรื่องที่เธอโกหก
.
ผมเลยแคปเอาในส่วนที่เธอพูดกับคนใหม่งู้นงี้มา ให้เธอดู แล้วเธอก็ยังอ้างไปอีก ...............
อ้างว่า ก้เป็นน้อง... แต่แบบว่าที่คุยกันแบบนั้นมันไม่ใช่ น้องที่สนิทมากผมก็พอเข้าใจนะ แต่นี่มันไม่ใช่เลย
ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำไงต่อไปแล้วครับ ..................... เรื่องมันยังไม่จบเลยนะครับ
..
..
อยากกลับไปหาเธอมากนะครับ คิดถึงเธอมากนะครับ มีคนพอจะเข้าใจผมมั่งไหมครับ
มันเหมือนถึงแม้ว่าผมจะโดนหลอกสักเท่าไหร่อ่ะ แต่ใจมันยังรักอ่ะครับ
ควรทำไงหล่ะครับ ?
ผมกับแฟน ชอบมีปัญหากันอยู่บ่อยๆ อ่ะครับ แต่มันเหมือน ทุกๆครั้งที่เรามีปัญหากัน
มันมักจะมีฝ่ายหนึงที่ถูกมากกว่า อยู่เสมอ ไม่ว่าจะทำอะไรพูดนู่นนี่นั่น ก็ถูกเสมอ
แต่ฝ่ายที่ ผิดบางทีก็ไม่ได้ ผิดไปหมด เหมือนมันผสมปนเปรกันอยู่อ่ะครับ
และเหตุการ์ณที่ สำคัญๆของผมที่ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ก็น่าจะเป็นเรื่องการเอาใจใส่แหละครับ
มันเป็นข้อตกลงที่ว่า เราทั้งสอง ต้องเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
ในแนวที่ว่า ถ้าคุณต้องการผมจะทำให้ และในตอนที่ผมต้องการคุณก็ต้องทำให้ (ไม่ใช่เรื่อง sex นะครับ อย่าคิดไกล)
ก็ตัวอย่างเช่น ถ้าจะไปไหนมาไหน ก็บอกกันก่อน ถ้าเธออยากให้เราบอก เธอก็ต้องบอกเรา บ้าง
ประมาณนี้อ่ะ ครับ จนมันกลายเป็นเรื่องสำคัญระหว่างเรา อ่ะครับ แต่มันก็ไม่ได้ให้กันและกัน ได้ทุกๆเรื่องนะครับ
เพราะบางอย่างผมก็ไม่ได้หวังให้เขาทำให้ผมคืน จริงๆ บางอย่างก็ทำแล้วเขามีความสุขผม มีความสุขงี้
แต่แล้ววันนึง มันก็มีจุดๆ ที่เราให้กันไม่ได้ เราต่างคนต่างเป็นฝ่ายที่อยากได้ มากกว่าอยากให้
มันเป็นปัญหา ที่จากเริ่มแลกมันเล็กๆนะครับ เริ่มจาก เขาหายไปเที่ยวไม่บอกผมงี้ เขาไม่บอกกันอยู่สักประมาณ เกือบ1 เดือน
ผมก็ทำเป็นไม่สนใจนะครับ ในช่วงแรกๆ ผมก็นึกว่าเธอคงจะมีเหตุผลบราๆๆ อ่ะแหละ ผมให้อิสระ แก่เธอครับ
แต่พอผมไปมั่งแหละครับ ไปเที่ยวมั่งทำไรมั่งพอกลับมา ตัวหล่อนก็ร้อนเป็นไฟโวยวายต่างๆนานา
มันทำให้ผมรู้สึกแบบ เห้ย ทำไมเธอทำได้อ่ะ ? ผมหยิบเรื่องนี้มาคุยกับเธอ
เรื่องที่ว่า ถ้าคุณต้องการผมจะทำให้ และในตอนที่ผมต้องการคุณก็ต้องทำให้
ในคำที่เธอพูดออกมากับผมให้รู้ มันเหมือนเธอที่เข้าใจทุกอย่าง เธอบอกกับผมแค่ว่า ขอโทษ
แต่ครั้งนั้นผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร
จนมันมีปัญหากันมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นคุยกับคนอื่น // การที่เธอทำผิดในเรื่องต่างๆแล้วความผิดมันก็เป็นผม บราๆ
แต่ทุกๆครั้ง ที่มีปัญหากัน จะมี
"ผม" ที่เป็นฝ่าย ถูก
"เขา" ที่เป็นฝ่าย ผิด
ซึ่งมันก็ผิดจริงนะครับไม่ว่าจะเป็นการนอกใจ การที่ทำอะไรโดยไม่คิดให้ดีๆ คำพูดคำจา
การกระทำต่างๆ นานา
จนมันมีจุดตัดจุดหนึ่งอ่ะครับ จุดที่ผมรู้สึกว่า ผมควรจะพอ (ซึ่งที่จริงผมบอกเลิกมาหลายครั้งมาก แต่ก็เพราะรักแหละครับ
ผมตัดสินใจ ทิ้งทุกอย่างเป็นครั้งแรกที่มันทำให้ผม รู้สึกแน่วแน่กับความตั้งใจครั้งนี้มากๆเลยนะครับ
ผมบอกเลิกเธอไป เพราะว่าเธอไม่เคยรักษาสัญญาที่เธอเคยให้ผมไว้สักอย่าง
เธอขอ โอกาสจากผมมาหลายครั้งมากนะครับ จนครั้งนี้มันไม่ไหวแล้วจริง ๆ
ซึ่งเธอเป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริงอะไรง่ายๆ ผมทำทุกอย่างให้ได้เลิกกับเธอ ซึ่งถามว่าผมรักไหม ผมรักมากนะครับ
แต่ผมกลับมองว่าการที่คนเราคบกันมาตั้งนานแล้ว เขากลับไม่พยายามทำอะไรให้มันดีขึ้นต่อตัวเขาและตัวผมเลย
ผมคิดว่ามันเหนื่อยถ้าจะไปต่อ ควรจะพัก และหยุดไว้แค่นี้ ผมทำทุกทางครับเพื่อให้ได้เลิกกับเธอ
ผม อ้างทุกอย่าง ทุกเหตุผล ไม่ว่าจะเป็นเราคุยกับคนอื่น จะกระทั่งเรื่องหมดรัก ซึ่ง เธอก็ไม่เชื่อนะครับ
แต่ที่เธอยอมเลิก อาจจะเพราะ อยากปล่อยผมไปจริงๆแล้วก็ได้ เพราะผมไม่เคยอยากไปขนาดนี้แหละมั๊ง
ผมเลิกกับเธอได้ 1 อาทิตย์ ตอนนั้นผมยังไม่คิดไรมากนะครับ แต่ผมก็ส่องดูเธอบ่อยๆ
ตอนแรกเธอก็ดูเฮิทๆ แต่ผ่านไป ทิต ก็ได้คนคุยใหม่ไปแล้ว
.
.
ผมเสียใจมากแหละครับ เขาคุยกันทาง ig ซึ่งตอนนั้น ผมยังมีรหัส ig เขาอยู่ (เขาไม่เคยร้ว่าผมมีรหัสig เขา)
แล้วส่งนู่นส่งนี่ให้เพื่อนดูว่าลืมผมแล้ว งู้นงี้
ซึ่งทางผมแล้วกลับยังไม่มีใครใหม่เลย ..
.
.
จนมีช่วงนึ่งเรากลับมาเคลียปัญหาบางเรื่องกัน คือมันต้องคุยกันจริงๆอ่ะครับ มีจุดๆหนึ่งที่ทำให้อดใจไม่ได้
ผมเผลอไปบอกเขาว่าคิดถึง = = แล้วเขาก็พยายามว่าผมว่า ไปมีคนใหม่งู้นงี้ แต่พอผมถาม กลับว่าเธอก็มีหนิ
กลับได้คำตอบที่ต่างจากความจริงที่ได้เห็นสุดๆ อ่ะครับ
เธอบอกว่าเธอยังรอ ผมอยู่เสมอ เธอยังไม่มีใครใหม่ เธอไม่ได้คุยกับใคร .............................
น้ำตาผมแทบไหลอ่ะครับ ไม่ได้เพราะดีใจนะครับ โครตเสียใจอ่ะ ที่เหมือนมีแต่เรื่องที่เธอโกหก
.
ผมเลยแคปเอาในส่วนที่เธอพูดกับคนใหม่งู้นงี้มา ให้เธอดู แล้วเธอก็ยังอ้างไปอีก ...............
อ้างว่า ก้เป็นน้อง... แต่แบบว่าที่คุยกันแบบนั้นมันไม่ใช่ น้องที่สนิทมากผมก็พอเข้าใจนะ แต่นี่มันไม่ใช่เลย
ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำไงต่อไปแล้วครับ ..................... เรื่องมันยังไม่จบเลยนะครับ
..
..
อยากกลับไปหาเธอมากนะครับ คิดถึงเธอมากนะครับ มีคนพอจะเข้าใจผมมั่งไหมครับ
มันเหมือนถึงแม้ว่าผมจะโดนหลอกสักเท่าไหร่อ่ะ แต่ใจมันยังรักอ่ะครับ