ถ้าพ่อแม่ไม่รับฟังไม่เข้าใจบังคับเราจะคิดยังไงคะ?

คือเราเครียดและเสียใจมากเรื่องนี้ พ่อแม่ไม่เคยรับฟังเราเลยคือเราไม่ได้ทำผิดเขาก็หาว่าเราผิดโดยไม่ฟังเราเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ความคิดเขาถูกเสมอ เหมือนเราไม่มีสิทธิ์ในการใช้ชีวิตของตัวเองอะ อย่างเช่นเราอยากไปเที่ยวสงกรานต์ก็ไม่ให้ไป อันนี้เราก็เข้าใจว่าเขากลัวอันตราย แต่ก็แอบเสียใจอิจฉาเพื่อนที่ได้ไปกัน ตอนเราจะขึ้นม.4เขาก็บังคับให้เราเรียนในแบบที่เราไม่อยากเรียนเราพยามใช้เหตุผลอธิบาย แต่มันก็จบแบบเดิมว่าเขาเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ทั้งที่เราร้องไห้อ้อนวอนแทบตาย สุดท้ายเราก็ต้องยอมรับและพยายามคิดว่ายังไงเราก็ยังได้ทำตามความฝันตัวเองอยู่ อีกไม่นานถ้าเราพยายามเราจะได้เข้าคณะและมหาลัยที่อยากเรียน แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น เขาจะให้เราสอบเข้าที่เขาอยากให้เรียนเขาก็บอกว่าอย่ารั้นและจะได้ดีไม่เชื่อฟังไม่ได้ดีหรอก คือเราก็เชื่อฟังเขาทุกอย่างนะแต่นี้มันคือความฝันของเรามันคือชีวิตคืองานที่เราต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิต มีวันหนึ่งครูโฮมรูมเราเขาบอกว่าให้ตั้งใจไปในสิ่งที่เราหวัง อย่าตามใจพ่อแม่เพราะนี่มันคืออีกครึ่งชีวิตที่เราต้องอยู่กับมัน ถ้าไม่มีความสุขเราก็จะทำสิ่งนั้นได้ไม่ดีและไม่สำเร็จ เราเอาไปบอกเขา เขาก็พูดทำนองเดิมว่ารั้นพ่อแม่มันไม่เจริญหรอก บางทีเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นเข้าใจมากกว่าคนที่เรารัก เราเคยมองพวกคนที่เที่ยวไม่สนใจเรียนเท่าไหร่ว่าทิ้งอนาคตตัวเองนะ แต่ตอนนี้เราแอบอิจฉาเขานิดที่ได้ทำตามใจตัวเอง เราเคยคิดจะหนีทั้งแบบเป็นและแบบตายเลยแหละ แต่มันก็มีความคิดหนึ่งสั่งให้เราอดทนสู้เพื่อตัวเอง เราเรียนไม่เก่งหรอกค่ะได้เกรดประมาณ3กว่าๆ แต่เขาก็บ่นและด่าบอกให้เราพยายามให้ได้เกรด3.5อัพหาว่าเราไม่ตั้งใจ
เรารักเขานะคะแบะก็รู้ว่าเขาก็รักเรา แต่เราเสียใจที่เขาใช้ความรักมากำหนดชีวิตเราอย่างนี้ เราอยากให้เขาเข้าใจและรับฟังเรามากกว่านี้ เราต้องการแค่นี้จริงๆ สำหรับใครที่เจอแบบเราเราไม่อยากจะพูดคำนี้เลยแต่มันต้องใช้จริงๆ อดทนนะคะสู้ๆ ถึงแม้ไม่อยากจะทนก็ตาม...