|สวัสดีครับ ผมจะมาละบายหรือเล่าเรื่องที่ผมเจอมานะครับ|
คือ ผมมีแฟนอยู่คนนึง เราคบกันตั้งแต่ ม.4 จนจบ ม.6 ออกไป แล้วเราก็ได้แยกย้ายกันไปเรียนสถานศึกษาใหม่ๆ ผมเรียนที่วิทลัยเทคนิค ส่วนเธอเรียนที่ PIM กรุงเทพฯ จนมีอยู่วันนึงเรามีปัญหากันจนต้องเลิกกันไป พอเลิกกันได้สัก 2 - 3 เดือน ผมก็เป็นห่วงก็เลยทักเฟสไปถามเพื่อนเธอว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ถามว่าแฟนเธอดูแลเธอดีไหม ก็ด้วยความที่ยังรักและเป็นห่วง แต่คำที่ผมได้จากเธอคือ "เลิกยุ่งกับชีวิตกูได้แล้ว" ตอนนั้นคือโกรธมาก ก็เลยบล็อกเฟสเธอและทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ จนผ่านไปเกือบเดือน ผมก็คิดได้ว่าบล็อกไปก็เท่านั้น เพราะเธออยู่ในใจไม่ได้อยู่ในเฟส และผมก็ปลดบล็อกเธอเหมือนเดิม เธอเป็นคนเดียวที่เวลาผมส่องเฟสหรือดูรูปเธอ จะทำให้ผมใจเต้นแรงมากไม่รู้ว่าทำไม และเป็นแบบนี้กับเธอแค่คนเดียว
คือไม่รู้ตะทำไงให้มันลืมได้ซะที
ปล.ผมก็อายุมากเหมือนกัน ไม่ใช่เด็ก รักเป็นเหมือนกัน
รู้ว่าทุกคนมีความรัก รู้ว่าทุกคนชอบพูดว่าคำว่ารัก แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าคำว่ารัก
คือ ผมมีแฟนอยู่คนนึง เราคบกันตั้งแต่ ม.4 จนจบ ม.6 ออกไป แล้วเราก็ได้แยกย้ายกันไปเรียนสถานศึกษาใหม่ๆ ผมเรียนที่วิทลัยเทคนิค ส่วนเธอเรียนที่ PIM กรุงเทพฯ จนมีอยู่วันนึงเรามีปัญหากันจนต้องเลิกกันไป พอเลิกกันได้สัก 2 - 3 เดือน ผมก็เป็นห่วงก็เลยทักเฟสไปถามเพื่อนเธอว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ถามว่าแฟนเธอดูแลเธอดีไหม ก็ด้วยความที่ยังรักและเป็นห่วง แต่คำที่ผมได้จากเธอคือ "เลิกยุ่งกับชีวิตกูได้แล้ว" ตอนนั้นคือโกรธมาก ก็เลยบล็อกเฟสเธอและทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ จนผ่านไปเกือบเดือน ผมก็คิดได้ว่าบล็อกไปก็เท่านั้น เพราะเธออยู่ในใจไม่ได้อยู่ในเฟส และผมก็ปลดบล็อกเธอเหมือนเดิม เธอเป็นคนเดียวที่เวลาผมส่องเฟสหรือดูรูปเธอ จะทำให้ผมใจเต้นแรงมากไม่รู้ว่าทำไม และเป็นแบบนี้กับเธอแค่คนเดียว
คือไม่รู้ตะทำไงให้มันลืมได้ซะที
ปล.ผมก็อายุมากเหมือนกัน ไม่ใช่เด็ก รักเป็นเหมือนกัน