เราคุยกับคนๆนึงแล้วเราดันไปรู้สึกดีด้วยกับสิ่งที่มันทำให้เราหลายๆอย่าง
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุย ได้เจอ มันชอบแกล้ง ชอบกวนตีน ชอบอ้อน ชอบหยอดมุขใส่ (รวมๆแล้วมันชอบอ่อย) แต่มันเป็นคนที่เรารู้จักดีอยู่แล้วจะนับว่าเป็นเพื่อนก็ได้ ยิ่งกว่านั้นคือตอนนี้เราไม่ได้คุยกันสักพักแล้ว จากเมื่อก่อนที่คุยกันทุกวัน แกล้งกันทุกวัน จนมันทำให้เรารู้สึกดีมาก แต่แล้วมันก็จบลงแบบนี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร? คำสุดท้ายที่เราคุยกัน ไม่ใช่คำลา ไม่ใช่คำอวยพร มันเหมือนว่าเราแค่หยุดคุยกันไปเอง ไม่มีใครทักใคร แต่ที่เราไม่ทักมันเพราะว่าเราสับสน เราไม่รู้ว่าเราควรที่จะรู้สึกกับมันแบบนั้นหรือเปล่า แล้วเราก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงจังกับเราไหม? แต่พอมันรู้สึกไปแล้วมันก็ยากที่จะห้ามไม่ให้รู้สึก คิดถึงเวลาไม่ได้คุยคิดถึงทุกอย่าง เราควรทำยังไงต่อไป ?
ต้องทำยังไง?
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุย ได้เจอ มันชอบแกล้ง ชอบกวนตีน ชอบอ้อน ชอบหยอดมุขใส่ (รวมๆแล้วมันชอบอ่อย) แต่มันเป็นคนที่เรารู้จักดีอยู่แล้วจะนับว่าเป็นเพื่อนก็ได้ ยิ่งกว่านั้นคือตอนนี้เราไม่ได้คุยกันสักพักแล้ว จากเมื่อก่อนที่คุยกันทุกวัน แกล้งกันทุกวัน จนมันทำให้เรารู้สึกดีมาก แต่แล้วมันก็จบลงแบบนี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร? คำสุดท้ายที่เราคุยกัน ไม่ใช่คำลา ไม่ใช่คำอวยพร มันเหมือนว่าเราแค่หยุดคุยกันไปเอง ไม่มีใครทักใคร แต่ที่เราไม่ทักมันเพราะว่าเราสับสน เราไม่รู้ว่าเราควรที่จะรู้สึกกับมันแบบนั้นหรือเปล่า แล้วเราก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงจังกับเราไหม? แต่พอมันรู้สึกไปแล้วมันก็ยากที่จะห้ามไม่ให้รู้สึก คิดถึงเวลาไม่ได้คุยคิดถึงทุกอย่าง เราควรทำยังไงต่อไป ?