อยากอ่านคำสอน ข้อเท็จจริง สัจธรรม ของคนที่ผ่านมาก่อนค่ะ อยากดึงสติตัวเองให้อดทน เข้มแข็งค่ะ

คือ เราพึ่งเลิกกับแฟนค่ะ จะอาทิตย์นึงแล้ว คบมา2 ปี พูดตามตรง เรารู้และเห็นมาชัดเจน ว่า เขาไม่ดี หรือ เราก็อาจจะเข้ากันไม่ได้แทบจะทุกอย่าง

สิ่งเดียวที่รู้สึกมีความสุขจากการทีเขาคือ การมีคนคอยให้คุย อ้อน กอดกัน กวนตีนกันบ้างค่ะ นอกนั้นเวลาเขาร้าย คำพูด การกระทำ มันเลยร้ายมากๆค่ะ

เราเป็นคนหายออกมาเองค่ะ เพราะเรารับไม่ไหวอีกแล้ว เขาง้อนะคะวันแรกๆ. แต่นอนนี้เขาหายไปแล้วค่ะ


เรารู้ทุกอย่าง สงสารตัวเอง สงสารแม่ ที่เห็นเราเสียใจ เจ็บมาตลอด สำหรับผู้ใหญ่มอง คือ ไม่เห็นข้อดีของผชคนนี้เลยค่ะ ( เราอายุห่างจากแฟน10 ปีนะคะ เรา20กว่า)

ตอนเลิกเราแน่วแน่มากว่าพอแล้ว ไม่ไหวแล้ว
แต่ตอนนี้ เราคิดถึงเขามากเลยค่ะ ไม่รู้มีอะไรให้คิดถึงแต่คิดถึงมากเลยค่ะ

รู้สึกเสียดายว่าทำไมเขาต้องเปนแบบนี้แบบนั้น เราคงไม่เลิกกันแบบนี้

เรากำลังจะใจอ่อน กลับไปหาเขา ทักไปโทรไป

แต่อีกใจก็รู้ดีว่าไม่มีประโยชน์มีแต่ความเจ็บช้ำวนลูปเดิมๆแน่ๆ

ใจเราสองใจตีกัน เราไม่อยากใจอ่อนค่ะ เราอยากไปจากความคิดถึงนี้เสียที

ช่วยแนะนำ หรือสอนเราด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ