เป็นกันไหม โสดมานานจนอยู่คิดว่าอยู่คนเดียวได้ แต่เผลอเมื่อไหร่ก็เหงา

โสดมานานมากแล้ว นานมากจนนับนิ้วไม่พอ

ชีวิตด้านอื่นดีมาก มีความสุขมาก การงานรุ่งเรือง การเงินเยี่ยมยอด ครอบครัวอบอุ่น
แต่ก็โสดนะ

ชีวิตเคยชินกับความโสดมาก
ชอบใช้ชีวิตคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว
รู้สึกชอบในความอิสระ
กินข้าวคนเดียว เที่ยวคนเดียว ดูหนังคนเดียวเป็นเรื่องปรกติ

มันโสดมานานมากจนคิดว่า เออ อยู่ได้แล้ว ไม่เป็นไรแล้ว
จีบใครก็ไม่เคยติด คนที่มาคุยก็เหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ชอบ
สุดท้ายก็อยู่คนเดียวดีกว่า ไม่สุข แต่ก็ไม่ทุกข์

มันดีนะ มันสบาย มันเหมือนไม่ต้องคาดหวังอะไรมาก

แต่บางทีมันก็เหงา
นานๆ จะเกิดขึ้นสักครั้ง

บางทีมันก็เหมือนว่าอยู่คนเดียวบนโลก
โลกกำลังหมุนไป
ยอมรับความจริงว่าก็อยากมีความรัก
แต่มันก็คงเป็นความยอมรับได้
อกหักบ่อย มันก็ไม่อยากอกหักแล้ว เหนื่อยแล้ว

แต่มันจะมีโมเมนท์ว่า เฮ้ยยย ตอนนี้โคตรเหงา
ไม่รู้จะทำยังไง คุยกับใคร โทรหาใคร
รู้ว่ามันเป็นแค่ตอนนี้ พรุ่งนี้เช้าก็จะหาย แต่มันก็ยากจะก้าวผ่านไป

อยู่ได้นะ
โสดเนี่ย ไม่มีปัญหาเลย
24 ชั่วโมง แยกมา 23 ชั่วโมง 50 นาทีนี่สบายมาก ชอบอยู่คนเดียว
แต่มันจะมี 10 นาทีที่แบบ โคตรเหงา อยากมีคนอยู่ข้างๆ

แต่มันก็นะ สุดท้ายพรุ่งนี้เช้ามันก็จะหายไป

คนอื่นเคยเป็นไหม
โสดจนคิดว่าคงไม่มีใครแล้ว
แต่มันก็แอบเหงาบ้างบางที

ผ่านมันไปยังไง
เผื่อผมจะลองเลียนแบบดู