คนซื่อๆกับคนซื่อสัตย์เหมือนหรือต่าง เป็นเหตุปัจจัยของบุญไหม

เราพึ่งเริ่มมาสังเกตุตัวเองว่า เราเป็นคนซื่อๆ หน้าเดียว/ ไม่ทันเหลี่ยมคน ยิ่งคนเอาเปรียบหรือตีเนียนเอาเปรียบ เราก็ไม่ทันคน จนหลายคนบอกเราว่า ซื่อเกิ้น
แต่เราชอบคิดว่า ก็เราซื่อสัตย์อะ ไม่เอาเปรียบ ซื่อสัตย์ในคำพูด ซื่อสัตย์ในสิ่งที่ตั้งใจจะทำ โดยไม่หาช่องทางเอาเปรียบ และน่าจะเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดบุญ
แม้ในสังคมที่บีบคั้นแต่เราก็ยังเป็นคนแบบนี้ เราเลยอยากขอคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆกัลยาณมิตรกัลยาณธรรม ช่วยให้คำชี้แนะด้วยนะคะ