สวัสดีค่ะ เราเป็นวัยรุ่นที่มีความคิดแปลกประหลาดเกินวัย คือเราเป็นคนคิดมากค่ะ มาดูกันก่อนนะคะ ซึ่งเรื่องนี้เปลี่ยนจากคนเฮฮา ร่าเริง ตลกกลายเป็นคนเย็นชา เวลาเพื่อนเค้าตลกกัน เราก็เฉยแบบไม่ตลกด้วยเกือบซะทุกเรื่อง ดูแปลกใช่มั้ย เราไม่รู้เหตุผลแน่ชัดว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ รู้สึกมองโลกในแง่ร้ายขึ้น ไม่มั่นใจตัวเอง  อยากหัวเราะแต่หัวเราะไม่ออก เคยสนิทกับแม่มากกว่านี้จากที่สนิทมากกลายเป็นสนิทน้อยลงไม่กล้าคุย ไม่กล้าเล่นมุกเพราะคิดมาก  จากคนเฟรนลี่กลายเป็นคนที่อยู่ไปวันๆ เห็นคุณค่าตนเองน้อยลง ไม่รุ้ว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าแต่ไม่ถึงขนาด กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับนะคะไม่เคยมีแบบนี้ มีแต่เคยร้องไห้แต่ร้องไม่ออก อาจเป็นเพราะอ่อนแอเกินที่จะร้องTTเคยปรึกษาเพื่อนจนดีดีขึ้นมาพัก แล้วเราก็ดึงมันลงมาอีก มันเป็นบางช่วงค่ะ มีอาการเบื่อโลก ไม่รู้จะทำอะไร เวลาเล่นเกมหรือแข่งขันอะไรแล้วชนะ เราก็รุ้สึกว่าชีวิตก็มีเท่านี้เองแพ้ชนะซึ่งเพื่อนๆเค้าดีใจแต่เรากลับเฉยเค้ายิ้มเราก็ยิ้มแต่แบบมีความคิดแหวกแนวอยู่ในใจอ่ะค่ะ  เคยนึกอยากจะไปเป็นเด็กวัดอยากอยู่ที่สงบ โดยปราศจากตัณหา เช่นพอเราไปบ้านทวด เรารู้สึกสงบมาก ไม่ค่อยอยากเจอโลกภายนอกไม่อยากสบตาผู้คน เวลาเดินไม่มั่นใจ ความคิดแบบนี้ก็มีขึ้นเรื่อยๆจนบางทีเหนื่อย เกลียดการที่ตัวเองเป็นแบบนี้ อยากร่าเริง สนุกสนานแบบเดิม ไม่อยากมีความคิดที่ทำให้วุ่นวายจิตใจเลยค่ะ พอจะอ่านนส.ก็อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง เห็นวัยรุ่นคนอื่นมีชีวิตที่มีความสุข เราก็อิจฉาค่ะอยากมีบ้าง5555 เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว บางทีคิดว่าเป็นการชดใช้กรรมจากชาติก่อน ใครก็ได้ช่วยพาออกไปจากความคิดนี้ที. เหนื่อยเหลือเกิน ถึงห้ามคิดมันห้ามยากโคตรๆ ใครมีประสบการณ์แบบนี้ หรือใกล้เคียง มาแลกเปลี่ยนกันนะ
ปล.ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะคะ  
ปล.ขอกำลังใจหน่อยจิ🙏🙏