ดิฉันอยู่ประเทศนิวซีแลนด์นะคะ...ปีนี้เข้า 15ปีเต็มๆ ที่บินพลัดถิ่นมาอยู่ที่นี่...ปกติก็จะมาแอบอ่านในนี้เฉยๆแต่วันนี้มีเรื่องตื่นเต้นจนต้องมาตั้งกระทู้หาแนวร่วมกรี๊ด....
เรื่องของเรื่องคือดิฉันชอบเข้าร้านมือสอง หาของแปลกๆเอามาทำโน่นทำนี่ ขัดสีฉวีวรรณ ทาสีดัดแปลงเอามาใช้ในบ้าน หลายๆครั้งได้ของแอนทีคดีๆไม้ดีๆมาใช้จนเต็มไปด้วยของเก่าๆที้เพียรเสาะหาสะสมมา เรียกได้ว่ารอบๆตัวแทบไม่มีของใหม่เลย
ร้านที่ดิฉันไปประจำๆไม่ใช่ร้านขายของเก่าแบบเน้นของเก่าของสะสมจริงๆ แต่จะเป็นร้านที่ขายของจากทืคนเอามาบริจาค ร้านนี้เป็นร้านขององค์กรการกุศล ซึ่งเค้าเอาของมาขายต่อกลายเป็นเงินที่นำไปทำการกุศลช่วยเหลือคนต่อไป
ของในร้านแบบนี้จึงมีสาระพัด เฟอร์นิเจอร์เสื้อผ้า ของเล่น ของใช้จิปาถะ ถ้วยถังกาละมังหม้อ คนซื้อต้องเดินให้ทั่ว ตาดีๆบวกกับจังหวะดีมีโชคจึงเจอของถูกใจราคาถูก
วันนี้ดิฉันไปเดินเล่นๆ เมื่อไปถึงกองกรอบรูป กองกระจกต่างๆ ดูผ่านๆตา ใจเต้นแรงเมื่อเจอภาษาไทย แว่บแรกประมาณว่า เอ๊ะ..ภาษาไทยนี่นา พอมองดีๆ แม่เจ้าเจอหน้าพี่หนุ่ยอำพล มองซ้ำอีกรอบ แม่เจ้ารอบสอง...นี่มันโ่ปสเตอร์หนังวัยระเริงนี่นา
โปสเตอร์ขนาดใหญ่เมตรกว่าๆ กระดาษเก่าจนออกสีน้ำตาล ในกรอบไม้เก่าๆ รีบวิ่งไปกอดเอ้ย!..ถือไว้กลัวใครมาแย่งมาก...ในใจก็นึกแต่ว่าพี่หนุ่ยมาอยู่นิวซีแลนด์ได้ไง อยู่มานานหรือยังก็ไม่รู้ ถามพนักงานในร้านเค้าบอกว่ามีคนเอามาบริจาคเมือวาน มีทั้งหมดสี่ชิ้น ดิฉันเจอแค่พี่หนุ่ยก็พอใจมากๆแล้วค่ะ...ดูจากสภาพกระดาษแล้ว เดาว่าน่าจะเป็นโปสเตอร์ของดั้งเดิม ไม่ใช่ของพิมพ์ใหม่(รึเปล่า? ) มีวิธีดูไหมคะ งานนี้คงต้องพึ่งเซียนหนังเก่าเฉลิมไทยนะคะ มีใครพอทรายมั้ยคะว่าโปสเตอร์นี้เป็นของประมาณปีไหนแต่ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ดิฉันก็ดีใจมากๆ...พี่หนุ่ยมาได้ไงก็ไม่รุ้แต่เราเจอกันแล้วนะ....
อร๊ายยยย....แฟนหนังเก่ามาช่วยกรี๊ด ช่วยดูหน่อยค่า
เรื่องของเรื่องคือดิฉันชอบเข้าร้านมือสอง หาของแปลกๆเอามาทำโน่นทำนี่ ขัดสีฉวีวรรณ ทาสีดัดแปลงเอามาใช้ในบ้าน หลายๆครั้งได้ของแอนทีคดีๆไม้ดีๆมาใช้จนเต็มไปด้วยของเก่าๆที้เพียรเสาะหาสะสมมา เรียกได้ว่ารอบๆตัวแทบไม่มีของใหม่เลย
ร้านที่ดิฉันไปประจำๆไม่ใช่ร้านขายของเก่าแบบเน้นของเก่าของสะสมจริงๆ แต่จะเป็นร้านที่ขายของจากทืคนเอามาบริจาค ร้านนี้เป็นร้านขององค์กรการกุศล ซึ่งเค้าเอาของมาขายต่อกลายเป็นเงินที่นำไปทำการกุศลช่วยเหลือคนต่อไป
ของในร้านแบบนี้จึงมีสาระพัด เฟอร์นิเจอร์เสื้อผ้า ของเล่น ของใช้จิปาถะ ถ้วยถังกาละมังหม้อ คนซื้อต้องเดินให้ทั่ว ตาดีๆบวกกับจังหวะดีมีโชคจึงเจอของถูกใจราคาถูก
วันนี้ดิฉันไปเดินเล่นๆ เมื่อไปถึงกองกรอบรูป กองกระจกต่างๆ ดูผ่านๆตา ใจเต้นแรงเมื่อเจอภาษาไทย แว่บแรกประมาณว่า เอ๊ะ..ภาษาไทยนี่นา พอมองดีๆ แม่เจ้าเจอหน้าพี่หนุ่ยอำพล มองซ้ำอีกรอบ แม่เจ้ารอบสอง...นี่มันโ่ปสเตอร์หนังวัยระเริงนี่นา
โปสเตอร์ขนาดใหญ่เมตรกว่าๆ กระดาษเก่าจนออกสีน้ำตาล ในกรอบไม้เก่าๆ รีบวิ่งไปกอดเอ้ย!..ถือไว้กลัวใครมาแย่งมาก...ในใจก็นึกแต่ว่าพี่หนุ่ยมาอยู่นิวซีแลนด์ได้ไง อยู่มานานหรือยังก็ไม่รู้ ถามพนักงานในร้านเค้าบอกว่ามีคนเอามาบริจาคเมือวาน มีทั้งหมดสี่ชิ้น ดิฉันเจอแค่พี่หนุ่ยก็พอใจมากๆแล้วค่ะ...ดูจากสภาพกระดาษแล้ว เดาว่าน่าจะเป็นโปสเตอร์ของดั้งเดิม ไม่ใช่ของพิมพ์ใหม่(รึเปล่า? ) มีวิธีดูไหมคะ งานนี้คงต้องพึ่งเซียนหนังเก่าเฉลิมไทยนะคะ มีใครพอทรายมั้ยคะว่าโปสเตอร์นี้เป็นของประมาณปีไหนแต่ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ดิฉันก็ดีใจมากๆ...พี่หนุ่ยมาได้ไงก็ไม่รุ้แต่เราเจอกันแล้วนะ....