สวัสดีค่ะ เราชื่อ แอ้น(นามสมมุติ) เราอยู่ ม.ต้น หน้าตาก็พอดูได้ แต่ไม่ถึงขั้นสวย
เข้าเรื่องเลยละกัน ย้อนกลับไปเมื่อตอน ป.1 (เด็กจรุม) เราเป็นเด็กหน้าห้อง ตอนเด็กเรานี่ใสๆมาก555 เรามีนิสัยเป็นเด็กห้าวหาญมาตั้งแต่เด็ก
และเราถูกโหวตให้เป้นรองหัวหน้าห้องด้วยอ่ะนะ คนที่เราจะกล่าวถึงในที่นี้ก็คือ หัวหน้าห้อง มันชื่อ อาร์(นามสมมุติ) มันเป้นผู้ชายตัวสูง หน้าตาดีที่สุดในสายชั้น ใครๆเห้นก็ต้องกรี้ดด
แต่เรารู้สึกเฉยมาก(เสียงสูงง) จริงๆ เราเฉยมาก และเกลียดขี้หน้ามันด้วย ที่จริงเรากับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลละแหละ มันขี้เก็ก ทำตัวอย่างกะบอยแบรนด์ ขี้มาดมาก มีวันนึงเราจำได้ว่า เราเห็นมันกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่งกำลังจุ๊บกัน อุ๊ปส์* (เหียกแต่เด็กเลยะ
ง) ด้วยไอ้เราที่มันเป็นคนใสๆ เราก็เลยโพล่งเขาไป แล้วพวกมันก็ตกใจ
เรา:เราจะไปฟ้องครูว่าพวกเธอจุ๊บกัน (อีนี่ก็ขี้
เนอะ55)
อาร์: เห้ยห้ามไปบอกนะเว้ยอีเตี้ย (โธ่ไอ้สูงงง)
เรา:ก็แล้วแต่ พวกเธอจุ๊บกัน มันไม่ดีนะรู้ไหม
มันเดินมาหาเรา เราตัวสูงแค่อกมันเองจะไปสู้ไรมันได้ มันตบหัวเราเต็มๆ (ควัย)
อาร์:ขี้
นะเราเนี่ย เดี้ยโดน
เราเลยเหยียบตีนมัน (ก็ตบหัวมันไม่ถึงนี่นา) มัน้องเสียงหลง เราเลยวิ่งหนีไป
แต่เราก็ลืมเรื่องของตอนนั้นหลังจากไปกินข้าวเที่ยง
เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก เรากับมันเริ่มคุยกันมากขึ้น แต่มันก็ออกทำนองทะเลาะกันอะนะ จู่ๆวันนึงมันก็พูดขึ้น
อาร์:แอ้น
เรา:หืมม
อาร์: เราลองคบกันป่าว
เนี่ยขนาดป.1นะเนี่ย โอ้ยยย555 เราเลยตอบตกลงไป เพราะลึกๆแล้วเราก้ชอบๆมันเหมือนกันแหละแกรรร งุ้ยยย ><
เราสองคนเริ่มคบกันมาเรื่อยๆ ทุกๆเทศกาลจะต้องมีของขวัญ มันชอบให้ดอกกุหลาบเรา และวิธีให้ในแต่ละครั้งก็ไม่ค่อยจะธรรมดา(ประหลาดด)
ส่วนเราจะชอบให้ของขวัญแฮนด์เมดมากกว่า เพราะเราคิดว่าไม่จำเป็นน้องซื้อของแพง แต่ใส่ใจลงไปมันก็ดูสวยงามแล่ว
แต่เราสองคนรักกันไม่หวือหวานะ ตามประสาเด็กๆ จนมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเริ่มต้องปรับตัว เมื่อมีรุ่นพี่ที่ชอบนาง มาหาเรื่องเรา (สเน่ห์แรงจริงพ่อคู้นน) เราด้วยตามประสาเด็ก ร้องไห้โยเยเลยอะ เขามากันเป็นกลุ่ม ซึ่งตอนนั้นเรายังเล่นสไลเดอร์กับเพื่อนอยู่เลย555 เราเลยร้องไห้ อาร์มันเห็นเราร้องไห้ มันเลยจะเดินมาหา เราวิ่งหนีมันอะ555 ด้วยตอนนั้นยังทั้งกลัว และโกรธมัน เพื่อนๆเราเลยกันมันไม่ให้วิ่งตามเรา มันถอดใจ ขึ้นไปบนอาคาร ไปนั่งกอดเข่าทำเอ็มวี เราเริ่มใจเย็นและไปหาอาร์ มันบอกขอโทษที่ทำให้เราเดือดร้อน(พูดอย่างกับพระเอก -,.-) แต่ขอให้เชื่อใจมันได้ไหม มันว่าอย่างนั้น เราเลยปรับความเข้าใจ และรักกันมากขึ้น ไอ้ที่ผู้ใหญ่บอกว่า รักเด็กๆมันไม่ยั่งยืนหร้อกก แต่พวกเราก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาถึง3ปีเต็มๆ (นานขนาดนั้นเชียว)
เราก็มีหึงหวงกันบ้าง และมีของแทนใจให้กันและกันด้วย ของเราให้ผ้าเช็ดหน้าผืนใหม่ให้อาร์ ส่วนอาร์ให้สร้อยข้อมมือหรุ้งฟริ้งราคาน่าจะสูงอยู่สำหรับเด็กป.1 ในตอนนั้น55 เราใส่มันไม่เคยถอด พ่อแม่เราสองคนรับรู้ว่าเราคบหากัน เราคบหากันอย่างเปิดเผยนะ แต่ผู้ใหญ่มองว่าเป็นเรื่องตลก55 เราก้ว่ามันตลกแหละ เราเคยวาดฝันไว้ด้วยกัน ว่าเราจะจัดงานแต่งกันที่ไหน ชุดแต่งงานสีอะไร ริมทะเลใช่มั้ย เรือนหอเป้นยังไง (แก่แดดชิบเป๋งอ่ะ เราขอไม่แนะนำให้เด็กๆสมัยนี้ทำตามนะมันไม่ดี) แต่เราทั้งสองคนก็ไม่มีอะไรเกินเลย มีการสัญญาใต้ต้นเฟื่องฟ้าด้วยนะ ว่าเราจะดูแลกันตลอดไป เรายอมรับว่าตลอดเวลาที่คบกันมีหึงหวงบ้าง เขาก็บอกให้เชื่อใจเขานะ เขามีเราแค่คนเดียว แต่เราเป็นคนไม่งี่เง่า เค้าบอกชอบเราตรงนี้แหละ เราค่อนข้างจะใส่ใจความรู้สึก และเทคแคร์ค่อนข้างเก่ง คำสัญญานั้นชโลมจิตใจให้พวกเรารักกัน และดำเนินมันไปค่อนข้างสวยงาม อย่างกับเทพนิยาย จนกระทั่งคำสัญญานั้นเริ่มเหือดไปพร้อมกับความรักที่มีอยู่ในใจของเขา เพราะ.....
*เดี๋ยวเรามาต่อน้าา เราขอไปทำธุระแปบ
*เรื่องจริงไม่ได้มโนนะจ้ะ
*ขอแนะนำเด็กรุ่นใหม่อย่าเอาเป็นตัวอย่างเน้ออ
เจอกัน ep.2
poppy love ที่ลืมไม่ลง
เข้าเรื่องเลยละกัน ย้อนกลับไปเมื่อตอน ป.1 (เด็กจรุม) เราเป็นเด็กหน้าห้อง ตอนเด็กเรานี่ใสๆมาก555 เรามีนิสัยเป็นเด็กห้าวหาญมาตั้งแต่เด็ก
และเราถูกโหวตให้เป้นรองหัวหน้าห้องด้วยอ่ะนะ คนที่เราจะกล่าวถึงในที่นี้ก็คือ หัวหน้าห้อง มันชื่อ อาร์(นามสมมุติ) มันเป้นผู้ชายตัวสูง หน้าตาดีที่สุดในสายชั้น ใครๆเห้นก็ต้องกรี้ดด
แต่เรารู้สึกเฉยมาก(เสียงสูงง) จริงๆ เราเฉยมาก และเกลียดขี้หน้ามันด้วย ที่จริงเรากับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลละแหละ มันขี้เก็ก ทำตัวอย่างกะบอยแบรนด์ ขี้มาดมาก มีวันนึงเราจำได้ว่า เราเห็นมันกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่งกำลังจุ๊บกัน อุ๊ปส์* (เหียกแต่เด็กเลยะ
เรา:เราจะไปฟ้องครูว่าพวกเธอจุ๊บกัน (อีนี่ก็ขี้
อาร์: เห้ยห้ามไปบอกนะเว้ยอีเตี้ย (โธ่ไอ้สูงงง)
เรา:ก็แล้วแต่ พวกเธอจุ๊บกัน มันไม่ดีนะรู้ไหม
มันเดินมาหาเรา เราตัวสูงแค่อกมันเองจะไปสู้ไรมันได้ มันตบหัวเราเต็มๆ (ควัย)
อาร์:ขี้
เราเลยเหยียบตีนมัน (ก็ตบหัวมันไม่ถึงนี่นา) มัน้องเสียงหลง เราเลยวิ่งหนีไป
แต่เราก็ลืมเรื่องของตอนนั้นหลังจากไปกินข้าวเที่ยง
เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก เรากับมันเริ่มคุยกันมากขึ้น แต่มันก็ออกทำนองทะเลาะกันอะนะ จู่ๆวันนึงมันก็พูดขึ้น
อาร์:แอ้น
เรา:หืมม
อาร์: เราลองคบกันป่าว
เนี่ยขนาดป.1นะเนี่ย โอ้ยยย555 เราเลยตอบตกลงไป เพราะลึกๆแล้วเราก้ชอบๆมันเหมือนกันแหละแกรรร งุ้ยยย ><
เราสองคนเริ่มคบกันมาเรื่อยๆ ทุกๆเทศกาลจะต้องมีของขวัญ มันชอบให้ดอกกุหลาบเรา และวิธีให้ในแต่ละครั้งก็ไม่ค่อยจะธรรมดา(ประหลาดด)
ส่วนเราจะชอบให้ของขวัญแฮนด์เมดมากกว่า เพราะเราคิดว่าไม่จำเป็นน้องซื้อของแพง แต่ใส่ใจลงไปมันก็ดูสวยงามแล่ว
แต่เราสองคนรักกันไม่หวือหวานะ ตามประสาเด็กๆ จนมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเริ่มต้องปรับตัว เมื่อมีรุ่นพี่ที่ชอบนาง มาหาเรื่องเรา (สเน่ห์แรงจริงพ่อคู้นน) เราด้วยตามประสาเด็ก ร้องไห้โยเยเลยอะ เขามากันเป็นกลุ่ม ซึ่งตอนนั้นเรายังเล่นสไลเดอร์กับเพื่อนอยู่เลย555 เราเลยร้องไห้ อาร์มันเห็นเราร้องไห้ มันเลยจะเดินมาหา เราวิ่งหนีมันอะ555 ด้วยตอนนั้นยังทั้งกลัว และโกรธมัน เพื่อนๆเราเลยกันมันไม่ให้วิ่งตามเรา มันถอดใจ ขึ้นไปบนอาคาร ไปนั่งกอดเข่าทำเอ็มวี เราเริ่มใจเย็นและไปหาอาร์ มันบอกขอโทษที่ทำให้เราเดือดร้อน(พูดอย่างกับพระเอก -,.-) แต่ขอให้เชื่อใจมันได้ไหม มันว่าอย่างนั้น เราเลยปรับความเข้าใจ และรักกันมากขึ้น ไอ้ที่ผู้ใหญ่บอกว่า รักเด็กๆมันไม่ยั่งยืนหร้อกก แต่พวกเราก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาถึง3ปีเต็มๆ (นานขนาดนั้นเชียว)
เราก็มีหึงหวงกันบ้าง และมีของแทนใจให้กันและกันด้วย ของเราให้ผ้าเช็ดหน้าผืนใหม่ให้อาร์ ส่วนอาร์ให้สร้อยข้อมมือหรุ้งฟริ้งราคาน่าจะสูงอยู่สำหรับเด็กป.1 ในตอนนั้น55 เราใส่มันไม่เคยถอด พ่อแม่เราสองคนรับรู้ว่าเราคบหากัน เราคบหากันอย่างเปิดเผยนะ แต่ผู้ใหญ่มองว่าเป็นเรื่องตลก55 เราก้ว่ามันตลกแหละ เราเคยวาดฝันไว้ด้วยกัน ว่าเราจะจัดงานแต่งกันที่ไหน ชุดแต่งงานสีอะไร ริมทะเลใช่มั้ย เรือนหอเป้นยังไง (แก่แดดชิบเป๋งอ่ะ เราขอไม่แนะนำให้เด็กๆสมัยนี้ทำตามนะมันไม่ดี) แต่เราทั้งสองคนก็ไม่มีอะไรเกินเลย มีการสัญญาใต้ต้นเฟื่องฟ้าด้วยนะ ว่าเราจะดูแลกันตลอดไป เรายอมรับว่าตลอดเวลาที่คบกันมีหึงหวงบ้าง เขาก็บอกให้เชื่อใจเขานะ เขามีเราแค่คนเดียว แต่เราเป็นคนไม่งี่เง่า เค้าบอกชอบเราตรงนี้แหละ เราค่อนข้างจะใส่ใจความรู้สึก และเทคแคร์ค่อนข้างเก่ง คำสัญญานั้นชโลมจิตใจให้พวกเรารักกัน และดำเนินมันไปค่อนข้างสวยงาม อย่างกับเทพนิยาย จนกระทั่งคำสัญญานั้นเริ่มเหือดไปพร้อมกับความรักที่มีอยู่ในใจของเขา เพราะ.....
*เดี๋ยวเรามาต่อน้าา เราขอไปทำธุระแปบ
*เรื่องจริงไม่ได้มโนนะจ้ะ
*ขอแนะนำเด็กรุ่นใหม่อย่าเอาเป็นตัวอย่างเน้ออ
เจอกัน ep.2