เเม่ออกจากบ้านเเละทิ้งเราไว้คนเดียว

ตอนนี้อายุ 15ค่ะ คือตั้งเเต่เล็กเลย มีเเม่ชอบใช้กำลังกับชอบใช้ความรุนเเรงกับมากๆใช่ถ้อยคำหยาบคายกับมากๆยอมรับว่าชอบเถียงเเต่เงียบได้ก็เงียบค่ะ เเละตอนนี้เค้าวัยทองเเล้วอารมณ์โมโหร้ายยิ่งเข้าไปใหญ่   ตอนนี้ใช่ค่ะปิดเทอมหนูทำงานพาสไทม์ที่ห้างยืนวันละ 12 ชม.กลับบ้าน4ทุ่ม5ทุ่มทุกวัน พอกลับมาเค้าก็จะให้ทำงานให้  เช่น ซักผ้าเองหาว่าทำงานเเล้วไม่เเตะงานบ้าน เเต่เค้าอยู่บ้านเฉยๆนะคะเค้าคิดว่าเค้าคือคนใช้ ทำไมเค้าต้องมาทำ  คืองงมากๆคำพูดเเบบนี้หลุดมากจากคนเป็นแม่จริงๆ เเต่หนูก็ทำนะ ทำไมเค้าต้องให้เงินหนูไปทำงาน    เค้าหาว่าใช้เงินเปลือง เค้าให้เงินไปทำงานวันละ100 (ค่ารถ45+ช้าวสองมื้อ) เราไม่เหลือเงินเลยหรอ รู้ว่าเค้าไม่ค่อยมี เเต่เงินที่เราได้เราคิดตลอดว่าจะต้องให้เเน่ๆ พยายามอธิบายเเละเหตุผลกับเค้านะคะ (เค้าจะหาว่าเราเก่งเเล้ว มีความคิดเเล้วก็ต้องอยู่คนดียวให้ได้) พยายามคิดว่าเค้าวัยทอง  ชวนเค้าไปหานักจิตวิทยาเเต่เค้าไม่ไปค่ะ ยังไงก็ไม่ไป   หนูจะคิดซะว่าเค้าวัยทองเเต่ พอกลับมาจากทำงานเราต้องทะเลาะกันเกือบทุกวัน ซึ่งหนูหนื่อยจากทำงานมากๆ เค้าพูดว่าเค้ารักหนูหนูได้ยินค่ะ เรารู้ว่าเเม่ทุกคนรักลูก ถึงเราจะสัมผัสได้เเต่ตำหยาบๆคายๆ เเละความรุนเเรงที่เค้าทำต่อเรา เเต่มุมดีเค้าก็มีค่ะ   เค้าทำร้ายร่างกายเราเเทบตาย ใช้ถ้อยคำหยาบคายที่เราฟังเเล้วเเบบ คิดได้ไงคำพวกนี้  ยอมรับค่ะ ตอนนี้เป็นเด็กขี้โมโห เเละคืนนี้หนูกลับมาจู่ๆเอาทุกเรื่องมารวมกัน แกเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านไปแล้วค่ะ คืองงมากๆ รู้ว่ายังไงก็ต้องอยู่ให้ได้ค่ะ เเต่หนูต้องทำยังไงกับชีวิตดีคะ??ช่วยเเนะนำหน่อยค่ะตอนนี้ไม่เหลือใครเเล้วจริงๆ