สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์เรื่องผีๆให้ได้อ่านกันแก้เบื่อ55555 ซึ่งเรื่องที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้เป็นเรื่องเล่าจากแม่ของ จขกท เองนะค่ะ ซึ่งแม่ของ จขกท มีเซ้นส์ที่สามารถสัมพัสกับสิ่งลี้ลับต่างๆได้ แม่ของ จขกท เป็นคนชอบเข้าวัด สวดมนต์ นั่งสมาธิ ซึ่งเรื่องที่จะเล่าให้ได้ฟังกันต่อไปนี้ มีหลายเรื่อง จึงขอแบ่งเป็นตอนๆนะคะ (ขอแทนตัวเองว่า เรา นะค่ะ)
ครั้งแรกกับการเจอผีตัวเป็นๆของแม่
แม่ของเราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ อยู่ทางภาคอีสาน ซึ่งย้อนไปประมาณ 40 ปีที่แล้ว ที่ยังไม่มีเทคโนโลยีทันสมัยแบบนี้
และการคมนาคมก็ยากลำบาก ในตอนนั้นแม่บอกว่าการจะเดินทางไปไหนทีลำบากมากๆ ซึ่งถ้าบ้านไหนรวยหน่อยก็จะมีรถใช้(จักรยาน)
แต่บ้านแม่ไม่มี มีวันหนึ่ง ตาต้องไปเอาลูกหมูจากหมู่บ้านข้างๆ ระยะทางประมาณ 3-4 กม.และจะต้องออกไปเอาในช่วงเช้ามืด
(ตี3-ตี4 คนสมัยก่อนตื่นเร็วค่ะ) ยายบอกให้ตาเอาลูกไปเป็นเพื่อน ซึ่งก็คือแม่เรากับน้องชายแม่ ตาก็พาเอารถเข็นน้ำเดินกันไปสามคน
ระหว่างทางที่ไปแม่บอกว่าเงียบมากๆ เงียบสงัดเพราะสมัยก่อนไฟถนนยังยังไม่มี (ถ้าใครเป็นเด็กต่างจังหวัดจะเข้าใจว่ามันจะเงียบสงัด
แค่ไหน เราก็เด็กต่างจังหวัด อิอิ) แต่คืนนั้นเป็นคืนเดือนหงาย มองเห็นรอบๆได้ชัดเจน อากาศในตอนนั้นก็ช่างเย็นยะเยือกเหลือเกิน
ทั้งสามเดินไปกันปกติ โดยมีตาเป็นคนเข็นรถ แม่และน้องชาย เดินเกาะแขนตาคนละข้าง แม่เล่าว่าขาไปตาก็พาไปทางปกติ
เดินตามเส้นทางไปจนกระทั่งถึงหมู่บ้านข้างๆ และก็ได้ลูกหมูกลับมา 2-3 ตัว แต่ขากลับนั้นตาพาแม่และน้อง กลับอีกทาง(น่าจะเป็นทางลัด) ซึ่งทางที่ไปเป็นหนองน้ำที่แห้งขอด
ตอนที่กำลังจะเดินลงไปตากระซิบบอกแม่กับน้องว่า “ถ้าพออีหยังอย่าปาก อย่าแล้น เกาะพ่อไว้”(ถ้าเจออะไรอย่าพูด อย่าวิ่ง ให้เกาะพ่อไว้) ตอนนั้นด้วยความที่แม่รู้เรื่องแล้ว(ป.4) แม่คิดในใจแล้วว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เกี่ยวกับผีแน่ๆ แต่ก็เงียบไว้ ทั้งสามเดินลงมาในหนองน้ำที่แห้งขอดเพื่อจะผ่านปีกฝั่ง ในหนองน้ำนั้นมีตอไม้ โผล่ให้เห็นหลายอัน ด้วยความที่เป็นคืนเดือนหงาย ทำให้มองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น แม่เล่าว่าตอนที่เดินมาถึงครึ่งทาง มองไปเห็นตอไม้ตอนึง แต่บนตอไม้นั้นมีอะไรบางอย่างอยู่บนนั้น ลักษณะเป็นผู้หญิงนั่งย่องๆ ก้มหน้ามือย้อยห้อยลงข้างล่าง ผมยาวมาถึงเท้า ในชุดสีขาว นั่งอยู่บนตอไม้ ในตอนนั้นแม่กลัวมากๆ ทั้งสามคนเห็นเหมือนกันหมด ในตอนที่กำลังจะเดินผ่าน ผญ คนนั้น น้องชายของแม่ก็พูดขึ้นมาเบาๆว่า “พ่อๆ” ตาเลยบอกว่า “เงียบๆ” ทั้งสามเดินผ่านไปอย่างช้าๆ โดยมีแต่เสียงลูกหมูร้อง อี๊ดๆ ระหว่างที่เดินผ่านตาก็ท่องคาถาอะไรสักอย่าง แม่บอกว่าพอผ่านตรงนั้นมาได้แม่กับน้องร้องไห้ออกมาเลย
จากวันนั้นจนวันนี้เป็นอะไรที่ติดตามากๆ เป็นครั้งแรกเจอตัวเป็นๆ เห็นเต็มๆตา ขนาดตอนที่แม่เล่าให้เราฟังแม่ยังขนแขนสแตนอัพเลย มีอีกหลายเรื่องที่เราคิดว่าน่ากลัว เป็นเรื่องของแม่ซะส่วนใหญ่ เราเองก็เคยเจอบ้าง ไว้จะมาเล่าอีกเรื่อยๆ ถ้ายังมีคนอย่าอ่าน5555555+
ปล. พิมมาถึงตรงนี้แล้วคิดถึงตามากๆ(ตาเราเสียไปเกือบ 10 ปี แล้ว) ตาเป็นคนไม่กลัวผีเลย ตาบอกว่าคนน่ากลัวกว่าผีอีก555555
ปล2. พิมผิดถูกยังไงต้องขออภัยด้วย นี้เป็นกระทู้แรกนะจ๊ะ แนะนำได้แต่อย่าว่ากันเน้อ
เรื่องเล่า..........ขนหัวลุก
ครั้งแรกกับการเจอผีตัวเป็นๆของแม่
แม่ของเราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ อยู่ทางภาคอีสาน ซึ่งย้อนไปประมาณ 40 ปีที่แล้ว ที่ยังไม่มีเทคโนโลยีทันสมัยแบบนี้
และการคมนาคมก็ยากลำบาก ในตอนนั้นแม่บอกว่าการจะเดินทางไปไหนทีลำบากมากๆ ซึ่งถ้าบ้านไหนรวยหน่อยก็จะมีรถใช้(จักรยาน)
แต่บ้านแม่ไม่มี มีวันหนึ่ง ตาต้องไปเอาลูกหมูจากหมู่บ้านข้างๆ ระยะทางประมาณ 3-4 กม.และจะต้องออกไปเอาในช่วงเช้ามืด
(ตี3-ตี4 คนสมัยก่อนตื่นเร็วค่ะ) ยายบอกให้ตาเอาลูกไปเป็นเพื่อน ซึ่งก็คือแม่เรากับน้องชายแม่ ตาก็พาเอารถเข็นน้ำเดินกันไปสามคน
ระหว่างทางที่ไปแม่บอกว่าเงียบมากๆ เงียบสงัดเพราะสมัยก่อนไฟถนนยังยังไม่มี (ถ้าใครเป็นเด็กต่างจังหวัดจะเข้าใจว่ามันจะเงียบสงัด
แค่ไหน เราก็เด็กต่างจังหวัด อิอิ) แต่คืนนั้นเป็นคืนเดือนหงาย มองเห็นรอบๆได้ชัดเจน อากาศในตอนนั้นก็ช่างเย็นยะเยือกเหลือเกิน
ทั้งสามเดินไปกันปกติ โดยมีตาเป็นคนเข็นรถ แม่และน้องชาย เดินเกาะแขนตาคนละข้าง แม่เล่าว่าขาไปตาก็พาไปทางปกติ
เดินตามเส้นทางไปจนกระทั่งถึงหมู่บ้านข้างๆ และก็ได้ลูกหมูกลับมา 2-3 ตัว แต่ขากลับนั้นตาพาแม่และน้อง กลับอีกทาง(น่าจะเป็นทางลัด) ซึ่งทางที่ไปเป็นหนองน้ำที่แห้งขอด
ตอนที่กำลังจะเดินลงไปตากระซิบบอกแม่กับน้องว่า “ถ้าพออีหยังอย่าปาก อย่าแล้น เกาะพ่อไว้”(ถ้าเจออะไรอย่าพูด อย่าวิ่ง ให้เกาะพ่อไว้) ตอนนั้นด้วยความที่แม่รู้เรื่องแล้ว(ป.4) แม่คิดในใจแล้วว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เกี่ยวกับผีแน่ๆ แต่ก็เงียบไว้ ทั้งสามเดินลงมาในหนองน้ำที่แห้งขอดเพื่อจะผ่านปีกฝั่ง ในหนองน้ำนั้นมีตอไม้ โผล่ให้เห็นหลายอัน ด้วยความที่เป็นคืนเดือนหงาย ทำให้มองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น แม่เล่าว่าตอนที่เดินมาถึงครึ่งทาง มองไปเห็นตอไม้ตอนึง แต่บนตอไม้นั้นมีอะไรบางอย่างอยู่บนนั้น ลักษณะเป็นผู้หญิงนั่งย่องๆ ก้มหน้ามือย้อยห้อยลงข้างล่าง ผมยาวมาถึงเท้า ในชุดสีขาว นั่งอยู่บนตอไม้ ในตอนนั้นแม่กลัวมากๆ ทั้งสามคนเห็นเหมือนกันหมด ในตอนที่กำลังจะเดินผ่าน ผญ คนนั้น น้องชายของแม่ก็พูดขึ้นมาเบาๆว่า “พ่อๆ” ตาเลยบอกว่า “เงียบๆ” ทั้งสามเดินผ่านไปอย่างช้าๆ โดยมีแต่เสียงลูกหมูร้อง อี๊ดๆ ระหว่างที่เดินผ่านตาก็ท่องคาถาอะไรสักอย่าง แม่บอกว่าพอผ่านตรงนั้นมาได้แม่กับน้องร้องไห้ออกมาเลย
จากวันนั้นจนวันนี้เป็นอะไรที่ติดตามากๆ เป็นครั้งแรกเจอตัวเป็นๆ เห็นเต็มๆตา ขนาดตอนที่แม่เล่าให้เราฟังแม่ยังขนแขนสแตนอัพเลย มีอีกหลายเรื่องที่เราคิดว่าน่ากลัว เป็นเรื่องของแม่ซะส่วนใหญ่ เราเองก็เคยเจอบ้าง ไว้จะมาเล่าอีกเรื่อยๆ ถ้ายังมีคนอย่าอ่าน5555555+
ปล. พิมมาถึงตรงนี้แล้วคิดถึงตามากๆ(ตาเราเสียไปเกือบ 10 ปี แล้ว) ตาเป็นคนไม่กลัวผีเลย ตาบอกว่าคนน่ากลัวกว่าผีอีก555555
ปล2. พิมผิดถูกยังไงต้องขออภัยด้วย นี้เป็นกระทู้แรกนะจ๊ะ แนะนำได้แต่อย่าว่ากันเน้อ