เรามีคุณพ่ออายุ 66 ปี ที่ป่วยแต่ไม่รู้ว่า เป็นโรคอะไรกันแน่ ดูทุกโรคมันสัมพันธ์กันไปหมด
คุณพ่อช้าทุกสิ่งอย่าง นิ่งๆ นั่งเฉยๆ ได้นาน บางทีไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ
เบื่อ ๆ เซื่องๆ ไร้อารมรณ์ ไม่มีชีวิตชีวา หน้าตาสีหน้าเดียว เพลียๆ ซึมๆ ดูง่วงนอนตลอดเวลา
ไม่ยิ้มไม่หัวเราะ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร (จากเดิมที่ต้องไปสภากาแฟแถวบ้านเป็นประจำ)
มีปัญหาการเคลื่อนไหว เดินติดขัดบ้าง เพราะเดินลากขาข้างนึง เกร็งนิ้วหัวแม่มือ เวลายกขา
ไม่มีอาการสั่นแบบคนพาร์กินสันเป็นนะคะ เกร็งกล้ามเนื้อเป็นบางครั้ง
แต่ยังขับรถยนต์ ขี่มอเตอร์ไซต์ได้ละแวกแถวบ้าน เพราะอยู่นอกเมือง
รถไม่จอแจมาก มีเงอะงะบ้าง แต่ยังต้องขับและขี่อยู่ด้วยความจำเป็น
7 ปีที่แล้ว คุณพ่อเสียลูกชายคนเดียวไปจากอุบัติเหตุ (น้องชายเรา)
เราคิดว่า คุณพ่ออาจจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่ระยะเวลามันล่วงมานานแล้ว
3 ปีที่แล้วพาไปพบจิตแพทย์ ซึ่งพอทานยาแล้ว ยามันคงแรงไป
คุณพ่อดูจะกลายเป็นคนบ้าไปเลย ทานได้แค่วัน 2 วันก็หยุดยา
เพราะพฤติกรรมเปลี่ยนจนน่าตกใจ
จากนั้นก็พาไปรักษากับแพทย์ทางเลือก (ที่แอบแพงมาก) เน้นการทำ detox ขับพิษ
ร่วมกับการให้วิตามินทางเส้นเลือดดำ แล้วก็ให้ยาน่าจะเป็นพวกวิตามินเยอะแยะมากมายมาทาน
หนึ่งในนั้นคือ Levodopa ดูเห็นความแตกต่างชัด ดีขึ้น สีหน้า แววตา
ลักษณะคุณพ่อเหมือนฟองน้ำที่เพิ่งจะซับน้ำมาหมาด ๆ ดูฟูขึ้น สดใสขึ้น
รักษาตามคอร์ส แต่คุณพ่อไม่ได้ปฏิบัติตัวตามที่คุณหมอแนะนำ คือ ออกกำลังกายเบาๆ
ร่วมกับการทำ detox ดูขี้เกียจที่จะทำอะไรต่อมิอะไร รับยาอยู่เป็นปี แล้วก็กลับมา loop เดิม
หมดค่าใช้จ่ายไปเยอะมากๆๆๆๆ ค่ะ ซึ่งเรามองว่า ถ้าต้องจ่ายเยอะขนาดนี้
อาการก็น่าจะต้องดีขึ้นกว่านี้ ก็เลยลองเปลี่ยนหมอเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา
ไปพบคุณหมอทางด้านระบบประสาทโดยตรง บอกคุณหมอค่ะว่า คุณพ่อป่วยเป็นพาร์กินสัน
คุณหมอก็บอกว่า คุณพ่อไม่เหมือนคนเป็นพาร์กินสัน แต่ได้ยา medopar
แล้วดูกระฉับกระเฉงขึ้น ก็เลยทานยาตัวนี้มาเรื่อยๆ
ตลอดเวลาที่รักษา เราก็พาคุณพ่อไปฝังเข็มกับแพทย์จีน (สมัยใหม่) แล้วก็พบนักกายภาพร่วมด้วย
เพราะกลัวมากว่า ท่านจะเดินไม่ได้ หวังว่า จะช่วยเรื่องการเคลื่อนไหวได้บ้าง
เราจะจัดยา+วิตามินรวม ให้คุณพ่อใส่กล่องไว้เป็นมื้อ ๆ แต่คุณพ่อไม่เคยหยิบยาทานเองได้ถูกเลย
บางทีก็ลืมกิน บางทีก็กินเบิ้ลมื้อไป คุณพ่อทานข้าวไม่ได้เราก็ซื้อพวก ensure
มาให้ทานเสริม แต่็ก็ไม่ทานอีก
คุณพ่อเป็นผู้ชายคนเดียวของบ้านค่ะ ตอนนี้เราอยู่กัน 5 คน พ่อ แม่ ป้า น้า และก็เรา
อายุเฉลี่ย 60+ พอน้องชายอุบัติเหตุเสียชีวิต เราก็เลยกลายเป็นลูกสาวคนเดียว
เป็นหลานสาวคนเดียวของบ้าน เพราะป้ากับน้าเป็นสาวแก่ ไม่มีครอบครัว
แต่ยังช่วยเหลือตัวเองได้ทุกคน มีปัญหาสุขภาพตามวัยบ้าง ดูแลกันไป
แต่ปัญหาอยู่ที่คุณพ่อเราเนี่ยล่ะค่ะ ที่ดูเหมือนจะแย่ลงกว่าอายุ
คุณพ่อเริ่มฉี่เลอะกางเกง ลืมรูดซิป ลืมกดชักโครก ลืมล้างมือ หยิบของใช้ไม่ถูก
มีปัญหากับการหาของ เรียกชื่อสิ่งของไม่ได้
หรือพูดเล่าเรื่องอะไรก็เล่าไม่จบ เล่าต่อไม่ได้ บางทีก็พูดอะไรแปลก ๆ ออกมา ลอยๆ
อย่างเช่น ถามแม่ว่า เด็ก ๆ ไปไหนกันหมด คือ บ้านเราไม่มีเด็ก ไม่มีญาติสนิท
ที่เอาเด็กมาวิ่งเล่นอะไรที่บ้านแบบนี้ วันก่อนก็ถามว่า เราพาน้องไปไหนทำไมยังไม่กลับ
จากข้อมูลที่เราค้นๆ มา เกี่ยวกับโรคพาร์กินสัน โรคสมองเสื่อมมันจะมาคู่กัน
ช่วงนี้คุณพ่อเป็นมากค่ะ รื้อค้นห้องเก็บของ ยกของออกมาแล้วไม่เก็บ
พอถามก็ไม่รู้เรื่อง โบ้ยว่า ไม่รู้ใครเอาออกมา จำไมได้ว่า ตัวเองเป็นคนรื้อค้น
ชอบคิดว่า มีคนมาบ้าน จะมาขโมยของ วันก่อนก็ลุกขึ้นกลางดึกบอกแม่ว่า
งูเข้ามาในห้องนอน เอะอะโวยวายกลางดึก ตื่นกันทั้งบ้าน ซึ่งเราเข้าใจว่า
คุณพ่อประสาทหลอน ซึ่งมันเกิดขึ้นได้กับคนป่วยโรคทางสมอง
แต่มันไม่จบแค่คืนนั้น พอ 2-3 วันถัดมา คุณพ่อไปขอเทียนจากคุณป้าข้างบ้านบอกว่า
จะเอามาทำอะไรกับงูสักอย่าง แต่ถามก็บอกไม่ได้ว่าจะเอามาทำอะไร แต่สงสัยว่า
ทำไมคุณพอ่ยังจำเรื่องวันก่อนได้ แล้วก็วุ่นวายอยู่แต่เรื่องกุญแจ เหมือนวิตกกังวลตลอดเวลา
คือ มาถึงตรงนี้ เราก็เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่า คุณพ่อเป็นประสาทหลอนจากโรคทางสมอง
หรือเป็นพวกจิตเวชกันแน่ เห็นคุณพ่อแสดงพฤติกรรมเหล่านี้แล้วเราก็อดกลัวอดเป็นกังวลไมได้
อยากไปปรึกษาจิตแพทย์ซะเองเลย คือเราสังเกตุตัวเองว่า เราดุคุณพ่อมากขึ้น
เพราะความที่คุณพ่อไม่รู้เรื่อง ตอบไม่ได้ บางทีก็ตอบข้างๆ คูๆ แล้วก็จะบอกว่า
เอะอะอะไรก็โทษแต่เค้าๆ เรารู้สึกกระฟัดกระเฟียดที่คุณพ่อต่อต้านเรา
บางครั้งคุณพ่อก็เผลอขึ้นกูกับเราด้วย ซึ่งปกติไม่เป็น เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่ใช่พ่อของเราอ่ะค่ะ
ถ้าเป็นโบราณคงจะว่า มีใครมาสิงร่างอยู่ คือ เหนื่อยอ่ะค่ะ อาการมันออกมาขึ้นเรื่อยๆ
หลงลืมกับคนแก่ เราว่า มันปกติมาก แต่การที่บางทีคุณพ่อทำอะไรลงไปแบบไม่รู้ตัว นี่ล่ะค่ะมันคือปัญหา
มันรบกวนการใช้ชีวิตของคนในบ้านด้วย ทุกคนเป็นกังวลหมดว่าจะเกิดเหตุร้ายอะไรรึป่าว
ก็เฝ้าระวังกันอยู่
เรารู้สึกเป็นปัญหามาก ๆ เพราะเราเริ่มด่าทอรุนแรงขึ้น กับพฤติกรรมที่คุณพ่อแสดง
เริ่มที่จะไม่อยากพาคุณพ่อไปรักษาที่ไหน ๆ แล้ว ไม่อยากให้กินยา ไม่อยากให้ฝังเข็ม
ทำกายภาพอะไร อยากให้เป็นไปตามสภาพ แต่ก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้นะคะว่า
จะต้องเจออะไรบ้างในวันข้างหน้าบ้าง
ขอความเห็นหน่อยค่ะ ว่า เราจะทำยังไงกับการรักษาคุณพ่อดี แล้วเราควรต้องไปปรึกษาจิตแพทย์มั้ยคะ
มีคุณหมอท่านไหนจะแนะนำให้พาคุณพ่อไปรักษามั้ยคะ / ขอบคุณค่ะ
ปรึกษา : คุณพ่อหรือเรากันแน่คะ ที่ต้องพบจิตแพทย์
คุณพ่อช้าทุกสิ่งอย่าง นิ่งๆ นั่งเฉยๆ ได้นาน บางทีไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ
เบื่อ ๆ เซื่องๆ ไร้อารมรณ์ ไม่มีชีวิตชีวา หน้าตาสีหน้าเดียว เพลียๆ ซึมๆ ดูง่วงนอนตลอดเวลา
ไม่ยิ้มไม่หัวเราะ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร (จากเดิมที่ต้องไปสภากาแฟแถวบ้านเป็นประจำ)
มีปัญหาการเคลื่อนไหว เดินติดขัดบ้าง เพราะเดินลากขาข้างนึง เกร็งนิ้วหัวแม่มือ เวลายกขา
ไม่มีอาการสั่นแบบคนพาร์กินสันเป็นนะคะ เกร็งกล้ามเนื้อเป็นบางครั้ง
แต่ยังขับรถยนต์ ขี่มอเตอร์ไซต์ได้ละแวกแถวบ้าน เพราะอยู่นอกเมือง
รถไม่จอแจมาก มีเงอะงะบ้าง แต่ยังต้องขับและขี่อยู่ด้วยความจำเป็น
7 ปีที่แล้ว คุณพ่อเสียลูกชายคนเดียวไปจากอุบัติเหตุ (น้องชายเรา)
เราคิดว่า คุณพ่ออาจจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่ระยะเวลามันล่วงมานานแล้ว
3 ปีที่แล้วพาไปพบจิตแพทย์ ซึ่งพอทานยาแล้ว ยามันคงแรงไป
คุณพ่อดูจะกลายเป็นคนบ้าไปเลย ทานได้แค่วัน 2 วันก็หยุดยา
เพราะพฤติกรรมเปลี่ยนจนน่าตกใจ
จากนั้นก็พาไปรักษากับแพทย์ทางเลือก (ที่แอบแพงมาก) เน้นการทำ detox ขับพิษ
ร่วมกับการให้วิตามินทางเส้นเลือดดำ แล้วก็ให้ยาน่าจะเป็นพวกวิตามินเยอะแยะมากมายมาทาน
หนึ่งในนั้นคือ Levodopa ดูเห็นความแตกต่างชัด ดีขึ้น สีหน้า แววตา
ลักษณะคุณพ่อเหมือนฟองน้ำที่เพิ่งจะซับน้ำมาหมาด ๆ ดูฟูขึ้น สดใสขึ้น
รักษาตามคอร์ส แต่คุณพ่อไม่ได้ปฏิบัติตัวตามที่คุณหมอแนะนำ คือ ออกกำลังกายเบาๆ
ร่วมกับการทำ detox ดูขี้เกียจที่จะทำอะไรต่อมิอะไร รับยาอยู่เป็นปี แล้วก็กลับมา loop เดิม
หมดค่าใช้จ่ายไปเยอะมากๆๆๆๆ ค่ะ ซึ่งเรามองว่า ถ้าต้องจ่ายเยอะขนาดนี้
อาการก็น่าจะต้องดีขึ้นกว่านี้ ก็เลยลองเปลี่ยนหมอเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา
ไปพบคุณหมอทางด้านระบบประสาทโดยตรง บอกคุณหมอค่ะว่า คุณพ่อป่วยเป็นพาร์กินสัน
คุณหมอก็บอกว่า คุณพ่อไม่เหมือนคนเป็นพาร์กินสัน แต่ได้ยา medopar
แล้วดูกระฉับกระเฉงขึ้น ก็เลยทานยาตัวนี้มาเรื่อยๆ
ตลอดเวลาที่รักษา เราก็พาคุณพ่อไปฝังเข็มกับแพทย์จีน (สมัยใหม่) แล้วก็พบนักกายภาพร่วมด้วย
เพราะกลัวมากว่า ท่านจะเดินไม่ได้ หวังว่า จะช่วยเรื่องการเคลื่อนไหวได้บ้าง
เราจะจัดยา+วิตามินรวม ให้คุณพ่อใส่กล่องไว้เป็นมื้อ ๆ แต่คุณพ่อไม่เคยหยิบยาทานเองได้ถูกเลย
บางทีก็ลืมกิน บางทีก็กินเบิ้ลมื้อไป คุณพ่อทานข้าวไม่ได้เราก็ซื้อพวก ensure
มาให้ทานเสริม แต่็ก็ไม่ทานอีก
คุณพ่อเป็นผู้ชายคนเดียวของบ้านค่ะ ตอนนี้เราอยู่กัน 5 คน พ่อ แม่ ป้า น้า และก็เรา
อายุเฉลี่ย 60+ พอน้องชายอุบัติเหตุเสียชีวิต เราก็เลยกลายเป็นลูกสาวคนเดียว
เป็นหลานสาวคนเดียวของบ้าน เพราะป้ากับน้าเป็นสาวแก่ ไม่มีครอบครัว
แต่ยังช่วยเหลือตัวเองได้ทุกคน มีปัญหาสุขภาพตามวัยบ้าง ดูแลกันไป
แต่ปัญหาอยู่ที่คุณพ่อเราเนี่ยล่ะค่ะ ที่ดูเหมือนจะแย่ลงกว่าอายุ
คุณพ่อเริ่มฉี่เลอะกางเกง ลืมรูดซิป ลืมกดชักโครก ลืมล้างมือ หยิบของใช้ไม่ถูก
มีปัญหากับการหาของ เรียกชื่อสิ่งของไม่ได้
หรือพูดเล่าเรื่องอะไรก็เล่าไม่จบ เล่าต่อไม่ได้ บางทีก็พูดอะไรแปลก ๆ ออกมา ลอยๆ
อย่างเช่น ถามแม่ว่า เด็ก ๆ ไปไหนกันหมด คือ บ้านเราไม่มีเด็ก ไม่มีญาติสนิท
ที่เอาเด็กมาวิ่งเล่นอะไรที่บ้านแบบนี้ วันก่อนก็ถามว่า เราพาน้องไปไหนทำไมยังไม่กลับ
จากข้อมูลที่เราค้นๆ มา เกี่ยวกับโรคพาร์กินสัน โรคสมองเสื่อมมันจะมาคู่กัน
ช่วงนี้คุณพ่อเป็นมากค่ะ รื้อค้นห้องเก็บของ ยกของออกมาแล้วไม่เก็บ
พอถามก็ไม่รู้เรื่อง โบ้ยว่า ไม่รู้ใครเอาออกมา จำไมได้ว่า ตัวเองเป็นคนรื้อค้น
ชอบคิดว่า มีคนมาบ้าน จะมาขโมยของ วันก่อนก็ลุกขึ้นกลางดึกบอกแม่ว่า
งูเข้ามาในห้องนอน เอะอะโวยวายกลางดึก ตื่นกันทั้งบ้าน ซึ่งเราเข้าใจว่า
คุณพ่อประสาทหลอน ซึ่งมันเกิดขึ้นได้กับคนป่วยโรคทางสมอง
แต่มันไม่จบแค่คืนนั้น พอ 2-3 วันถัดมา คุณพ่อไปขอเทียนจากคุณป้าข้างบ้านบอกว่า
จะเอามาทำอะไรกับงูสักอย่าง แต่ถามก็บอกไม่ได้ว่าจะเอามาทำอะไร แต่สงสัยว่า
ทำไมคุณพอ่ยังจำเรื่องวันก่อนได้ แล้วก็วุ่นวายอยู่แต่เรื่องกุญแจ เหมือนวิตกกังวลตลอดเวลา
คือ มาถึงตรงนี้ เราก็เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่า คุณพ่อเป็นประสาทหลอนจากโรคทางสมอง
หรือเป็นพวกจิตเวชกันแน่ เห็นคุณพ่อแสดงพฤติกรรมเหล่านี้แล้วเราก็อดกลัวอดเป็นกังวลไมได้
อยากไปปรึกษาจิตแพทย์ซะเองเลย คือเราสังเกตุตัวเองว่า เราดุคุณพ่อมากขึ้น
เพราะความที่คุณพ่อไม่รู้เรื่อง ตอบไม่ได้ บางทีก็ตอบข้างๆ คูๆ แล้วก็จะบอกว่า
เอะอะอะไรก็โทษแต่เค้าๆ เรารู้สึกกระฟัดกระเฟียดที่คุณพ่อต่อต้านเรา
บางครั้งคุณพ่อก็เผลอขึ้นกูกับเราด้วย ซึ่งปกติไม่เป็น เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่ใช่พ่อของเราอ่ะค่ะ
ถ้าเป็นโบราณคงจะว่า มีใครมาสิงร่างอยู่ คือ เหนื่อยอ่ะค่ะ อาการมันออกมาขึ้นเรื่อยๆ
หลงลืมกับคนแก่ เราว่า มันปกติมาก แต่การที่บางทีคุณพ่อทำอะไรลงไปแบบไม่รู้ตัว นี่ล่ะค่ะมันคือปัญหา
มันรบกวนการใช้ชีวิตของคนในบ้านด้วย ทุกคนเป็นกังวลหมดว่าจะเกิดเหตุร้ายอะไรรึป่าว
ก็เฝ้าระวังกันอยู่
เรารู้สึกเป็นปัญหามาก ๆ เพราะเราเริ่มด่าทอรุนแรงขึ้น กับพฤติกรรมที่คุณพ่อแสดง
เริ่มที่จะไม่อยากพาคุณพ่อไปรักษาที่ไหน ๆ แล้ว ไม่อยากให้กินยา ไม่อยากให้ฝังเข็ม
ทำกายภาพอะไร อยากให้เป็นไปตามสภาพ แต่ก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้นะคะว่า
จะต้องเจออะไรบ้างในวันข้างหน้าบ้าง
ขอความเห็นหน่อยค่ะ ว่า เราจะทำยังไงกับการรักษาคุณพ่อดี แล้วเราควรต้องไปปรึกษาจิตแพทย์มั้ยคะ
มีคุณหมอท่านไหนจะแนะนำให้พาคุณพ่อไปรักษามั้ยคะ / ขอบคุณค่ะ