สวัสดีครับทุกคน
เราเป็นเด็กคนนึงที่เพิ่งเข้ามหาลัยปี1 มา เขาว่าปี1เป็นปีที่สนุก มีความสุขที่สุดใช่ไหมล่ะ
แต่เรื่องราวที่เราจะเล่าต่อไปนี้ เกิดขึ้นกับตัวเราเอง เกิดขึ้นจริงๆ เป็นเรื่องพังๆของเด็กปี1 คนนึง
ก่อนอื่นต้องเคล้าความก่อนเลยว่า เราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่อยากเข้ามหาลัยในกรุงเทพด้วยอะไรหลายๆอย่าง
เลยตัดสินใจสอบเข้ามาหาวิทยาลัยดังที่หนึ่งย่านพระราม7ได้ ดีใจมากวาดฝัด ปี1 ทุกอย่างไว้อย่างดี แต่ด้วยนิสัยที่ว่า
เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก มีหลายบทบาทในหนึ่งชีวิตไม่รู้เรียกว่าโรคจิตรึเปล่า 55555 เราไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิทหรอก
ที่มีก็พวกที่มาจากที่เดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไร ด้วยที่เรามีนิสัยแบบนี้ละมั้ง ชอบไปไหนคนเเดียว กินข้าวคนเดียว
และที่ชอบที่สุดก็คือการดูหนังคนเดียว เป็นคนขี้หงุดหงิด ไม่ชอบรอใคร ไม่ชอบที่ที่คนเย่อะๆ แต่หลังจากที่เราเข้าปี1 ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เรามีเพื่อนใหม่เย่อะแย่ะเลย แต่นิสัยเราก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิม เราดันไปแอบชอบเพื่อนเราในห้องเดียวกันคนนึง เขาไม่สวยหรอกครับ
แต่ด้วยทว่า รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ และก็ความสนุกสนานที่เขามี อ้าว!! ชิปหายละ ได้ยินเรื่องแอบรักเพื่อนแล้วเสียเพื่อนมาก็นักต่อนักแล้ว
แต่ก็นั่นแหละครับ ก็ชอบไปแล้วนี่น่า ผมเป็นคนที่จีบสาวไม่เป็นเอามากๆ เริ่มต้นด้วยการตีสนิทตลอด แต่กับคนนี้จรงจังมากครับ
ผมได้รู้จักเขาได้คุยกับเขา แล้วเราก็เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ เป็นช่วงเวลาที่ผมแอบรักเขา ผมหน้าตาไม่ดีหรอกครับ แต่ไม่เคยจีบใครแล้วอกหักเลย
เริ่มต้นยังไงผมชักจำไม่ค่อยได้แล้วครับ แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเธอ ผมมีความสุขมากจริงๆเลย ผมรู้เกี่ยวกับทุกคนที่เข้ามาแชทกับเขา
ผมรู้รหัสโทรศัพท์เขา เขารู้ของผม เราไว้ใจกันมาก คิดดูสิครับว่าตอนนี้เราสนิทกันขนาดไหน เราไปกินเหล้าด้วยกันทุกครั้งที่เขาไปผมจะไป
ทุกครั้งที่ผมไปเขาจะไป ผมรู้ว่าเขาชอบใคร เขาปรึกษาผมตลอดครับ (เจ็บไหมละ)
แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ
เวลาเขาเมาผมจะคอยดูแลเขาทุกครั้ง บางครั้งผมเช็ดหน้าให้เขาผมยังคิดเลยว่าทำไมผมถึงไม่บอกเขาไปนะ แต่ผมไม่เคยคิดจะล่วงเกินคนนี้เลย
ด้วยความที่ผมจริงจังกับเขา เรื่องของเขาผมเล่าให้แม่ผมฟังตลอดครับ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักเอามากๆ จนวันนึงผมอยู่บนเครื่องบินกำลังจะกลับ ตจว.
ผมก็เล่นเฟสบุ๊คปกติ เลื่อนไปเจอเขาตั้งสถานะกับผู้ชายคนหนึ่ง โหยหัวใจผมตกสลายเหมือนเครื่องบินกำลังจะระเบิด ผมทำอะไรไม่ได้เลย
ผมเลยปิดเฟสบุ๊คไป ปิดทุกการเชื่อมต่อที่จะสามารถติดต่อผมได้ เขาไม่รู้หรอกครับว่าผมชอบเขามากขนาดไหน
พอผมกลับมาเรียนต่อ
ผมก็ต้องเจออะไรบางอย่างที่ไม่อยากเจอ เห็นอะไรบางอย่างที่ไม่อยากเห็น ทุกอย่างในชีวิตผมตอนนี้เปลี่ยนไปหมดแล้ว
จากคนที่เคยนั่งกินข้าวคนเดียวต้องมารอคนคนนึงเพื่อกินข้าวพร้อมกัน จากคนที่เคยดูหนังคนเดียวต้องมาดูกับอีกคน จากคนที่ไม่ชอบรอใคร
แต่กลับทนได้เมื่อต้องรอคนคนนึง ยอมรับครับว่าเสียใจเอามากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ครับ เราค่อยๆห่างกัน ผมไม่อยากให้เขามีปัญหากันผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา เขาก็สงสัยนะครับว่าผมเป็นอะไรไป แต่ด้วยความที่เราเข้ามาในสถานะเพื่อนสนิท เราก็ไม่สามารถบอกความในใจไปได้เลย
จนตอนนี้เราไม่ได้คุยกันแลวล่ะครับ เราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ผมก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองเขานะครับ ผมมองด้วยความห่วงใย เป็นห่วง
โดยไม่ได้ต้องการจะเอามาเป็นของตัวเอง ผมแค่อยากจะเก็บรอยยิ้มนั้นไว้ ถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ผมอยากให้รู้ว่า ผมไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียด
สายตาของผมที่มองเขายังคงเหมือนเดิม มองดูด้วยความห่วงใย แต่เอาจริงๆ คำที่ว่า แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็มีความสุข มันไม่มีจริงหรอกครับ...
มหาลัยปี1 พังๆ
เราเป็นเด็กคนนึงที่เพิ่งเข้ามหาลัยปี1 มา เขาว่าปี1เป็นปีที่สนุก มีความสุขที่สุดใช่ไหมล่ะ
แต่เรื่องราวที่เราจะเล่าต่อไปนี้ เกิดขึ้นกับตัวเราเอง เกิดขึ้นจริงๆ เป็นเรื่องพังๆของเด็กปี1 คนนึง
ก่อนอื่นต้องเคล้าความก่อนเลยว่า เราเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่อยากเข้ามหาลัยในกรุงเทพด้วยอะไรหลายๆอย่าง
เลยตัดสินใจสอบเข้ามาหาวิทยาลัยดังที่หนึ่งย่านพระราม7ได้ ดีใจมากวาดฝัด ปี1 ทุกอย่างไว้อย่างดี แต่ด้วยนิสัยที่ว่า
เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก มีหลายบทบาทในหนึ่งชีวิตไม่รู้เรียกว่าโรคจิตรึเปล่า 55555 เราไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิทหรอก
ที่มีก็พวกที่มาจากที่เดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไร ด้วยที่เรามีนิสัยแบบนี้ละมั้ง ชอบไปไหนคนเเดียว กินข้าวคนเดียว
และที่ชอบที่สุดก็คือการดูหนังคนเดียว เป็นคนขี้หงุดหงิด ไม่ชอบรอใคร ไม่ชอบที่ที่คนเย่อะๆ แต่หลังจากที่เราเข้าปี1 ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เรามีเพื่อนใหม่เย่อะแย่ะเลย แต่นิสัยเราก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิม เราดันไปแอบชอบเพื่อนเราในห้องเดียวกันคนนึง เขาไม่สวยหรอกครับ
แต่ด้วยทว่า รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ และก็ความสนุกสนานที่เขามี อ้าว!! ชิปหายละ ได้ยินเรื่องแอบรักเพื่อนแล้วเสียเพื่อนมาก็นักต่อนักแล้ว
แต่ก็นั่นแหละครับ ก็ชอบไปแล้วนี่น่า ผมเป็นคนที่จีบสาวไม่เป็นเอามากๆ เริ่มต้นด้วยการตีสนิทตลอด แต่กับคนนี้จรงจังมากครับ
ผมได้รู้จักเขาได้คุยกับเขา แล้วเราก็เริ่มสนิทกันเรื่อยๆ เป็นช่วงเวลาที่ผมแอบรักเขา ผมหน้าตาไม่ดีหรอกครับ แต่ไม่เคยจีบใครแล้วอกหักเลย
เริ่มต้นยังไงผมชักจำไม่ค่อยได้แล้วครับ แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเธอ ผมมีความสุขมากจริงๆเลย ผมรู้เกี่ยวกับทุกคนที่เข้ามาแชทกับเขา
ผมรู้รหัสโทรศัพท์เขา เขารู้ของผม เราไว้ใจกันมาก คิดดูสิครับว่าตอนนี้เราสนิทกันขนาดไหน เราไปกินเหล้าด้วยกันทุกครั้งที่เขาไปผมจะไป
ทุกครั้งที่ผมไปเขาจะไป ผมรู้ว่าเขาชอบใคร เขาปรึกษาผมตลอดครับ (เจ็บไหมละ)
เวลาเขาเมาผมจะคอยดูแลเขาทุกครั้ง บางครั้งผมเช็ดหน้าให้เขาผมยังคิดเลยว่าทำไมผมถึงไม่บอกเขาไปนะ แต่ผมไม่เคยคิดจะล่วงเกินคนนี้เลย
ด้วยความที่ผมจริงจังกับเขา เรื่องของเขาผมเล่าให้แม่ผมฟังตลอดครับ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักเอามากๆ จนวันนึงผมอยู่บนเครื่องบินกำลังจะกลับ ตจว.
ผมก็เล่นเฟสบุ๊คปกติ เลื่อนไปเจอเขาตั้งสถานะกับผู้ชายคนหนึ่ง โหยหัวใจผมตกสลายเหมือนเครื่องบินกำลังจะระเบิด ผมทำอะไรไม่ได้เลย
ผมเลยปิดเฟสบุ๊คไป ปิดทุกการเชื่อมต่อที่จะสามารถติดต่อผมได้ เขาไม่รู้หรอกครับว่าผมชอบเขามากขนาดไหน
ผมก็ต้องเจออะไรบางอย่างที่ไม่อยากเจอ เห็นอะไรบางอย่างที่ไม่อยากเห็น ทุกอย่างในชีวิตผมตอนนี้เปลี่ยนไปหมดแล้ว
จากคนที่เคยนั่งกินข้าวคนเดียวต้องมารอคนคนนึงเพื่อกินข้าวพร้อมกัน จากคนที่เคยดูหนังคนเดียวต้องมาดูกับอีกคน จากคนที่ไม่ชอบรอใคร
แต่กลับทนได้เมื่อต้องรอคนคนนึง ยอมรับครับว่าเสียใจเอามากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ครับ เราค่อยๆห่างกัน ผมไม่อยากให้เขามีปัญหากันผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา เขาก็สงสัยนะครับว่าผมเป็นอะไรไป แต่ด้วยความที่เราเข้ามาในสถานะเพื่อนสนิท เราก็ไม่สามารถบอกความในใจไปได้เลย
จนตอนนี้เราไม่ได้คุยกันแลวล่ะครับ เราเรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ผมก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองเขานะครับ ผมมองด้วยความห่วงใย เป็นห่วง
โดยไม่ได้ต้องการจะเอามาเป็นของตัวเอง ผมแค่อยากจะเก็บรอยยิ้มนั้นไว้ ถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ผมอยากให้รู้ว่า ผมไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียด
สายตาของผมที่มองเขายังคงเหมือนเดิม มองดูด้วยความห่วงใย แต่เอาจริงๆ คำที่ว่า แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุขเราก็มีความสุข มันไม่มีจริงหรอกครับ...