คือติดที่นี่ ครั้งแรกคือไม่ซีเรียสได้ที่ไหนก็เรียน
พอเรียนไปแล้วไม่ใช่ก็ยังพอทำใจได้ ว่าเออ เรามีเพื่อนดี(คิดตอนนั้น)
แต่พอตอนนี้ รู้สึกไม่มีเพื่อน เพื่อนที่ไปด้วยกัน ก็แค่ไปเรียน คุยนิดหน่อย กลับบ้าน
ทำอะไรเพื่อนก็รำคาญ ถ้าเราดูเงียบๆก็ไม่มีใครสนใจ
มีคนทำผิด100คน ก็มีเพียงเราที่โดนโกรธ โดนด่าด้วยคำแรงๆ
เหมือนมีความลับกับเรา แบบเราถามไปก็ไม่บอก พอคนอื่นถามก็ตอบปกติ
เราอึดอัดมาก อยากระบาย แต่ก็กลัวคนอื่นจะว่างี่เง่า จะปรึกษาที่บ้านก็กลัวเค้าเป็นห่วงกัน
จนไม่รู้จะทำยังไง อยู่ไปวันๆแบบแค่มีคนกินข้าวด้วยก็ดีใจจะตายแล้ว
เครียดมากเลยค่ะ
อัดอัดกับสังคมมหาลัยที่เป็นอยู่ คิดแล้วเศร้าใจทุกวัน
พอเรียนไปแล้วไม่ใช่ก็ยังพอทำใจได้ ว่าเออ เรามีเพื่อนดี(คิดตอนนั้น)
แต่พอตอนนี้ รู้สึกไม่มีเพื่อน เพื่อนที่ไปด้วยกัน ก็แค่ไปเรียน คุยนิดหน่อย กลับบ้าน
ทำอะไรเพื่อนก็รำคาญ ถ้าเราดูเงียบๆก็ไม่มีใครสนใจ
มีคนทำผิด100คน ก็มีเพียงเราที่โดนโกรธ โดนด่าด้วยคำแรงๆ
เหมือนมีความลับกับเรา แบบเราถามไปก็ไม่บอก พอคนอื่นถามก็ตอบปกติ
เราอึดอัดมาก อยากระบาย แต่ก็กลัวคนอื่นจะว่างี่เง่า จะปรึกษาที่บ้านก็กลัวเค้าเป็นห่วงกัน
จนไม่รู้จะทำยังไง อยู่ไปวันๆแบบแค่มีคนกินข้าวด้วยก็ดีใจจะตายแล้ว
เครียดมากเลยค่ะ