ขอถามนิดนึงนะ
เปนคนขี้คิดมาก ขี้น้อยใจมากๆ นิดๆหน่อยๆก็จะเก็บเอาไปคิดวนๆซ้ำๆ
วันวันนึงน้อยใจเรื่องเล็กๆน้อยๆไม่รู้กี่รอบ แบบเงียบๆเปนอะไรก็จะเกบเอาไปคิดมาก
พอตกดึกก็ชอบจินตนาการเรื่องที่ผ่านมานานแล้วหรือพึ่งเกิดขึ้นที่ทำให้รู้สึกน้อยใจเสียใจแล้วก็จะร้อฃไห้เงียลๆ
หรือไม่บางทีก็ร้องไห้โฮอยู่คนเดียว ทั้งที่เปนคนชอบเข้าวัดชอบทำบุญ
แต่ก็เปนคนขี้แค้น รู้สึกเหมือนไม่มีใครรักและห่วงใยทั้งที่บางทีก็ไม่ใช่แต่เจออะไรนิดหน่อยก็จะรู้สึกเหมือนทำไมตัวคนเดียว เหมือนไม่มีคนอยุ่ข้างๆให้กำลังใจ ทั้งที่บางทีก็คิดมากน้อยใจไปเองโดยที่บางเรื่องมันอาจจะไม่มีอะไรเลยแต่ก้อดเก็บมาคิดมากไม่ได้ทุกครั้ง
ไม่รุ่ตัวเองเปนอะไรอยากระบายแต่ก็ไม่อยากพูดเพราะคิดแต่ว่าไม่มีใครเข้าใจและรักเราจริงๆเหมือนอยู่ตัวคนเดียวตลอดเวลา
อยากรู้ว่ามีใครพอจะมีวิธีให้เปนคนมองโลกในแง่ดีหรือหมอดีๆไหมอยากทำให้ชีวิตตัวเองมีความสุข ไม่รู้จะทำยังไงให้ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
เหมือนมันดับไปหมด