เเม่เริ่มเเก่ คิดถึงเเม่คนเดิม.

สวัสดีคะ เจ้าของกระทู้ เริ่มสังเกตว่าแม่ตัวเองเริ่มแก่ลงมาก แก่ขึ้น กว่าทุกๆปี แม่อายุ 53 ที่บอกว่าเเก่ คือเราหมายถึง แม่เราเริ่มจำอะไรไม่ค่อยได้ เริ่มนึกอะไรช้าลง จะพูดคำว่า ไอนั้น ไอนี่ ตลอด บางครั้งก็ทำให้เราหงุดหงิด มาก.

เรากับแม่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน เราเรียนแพทย์ เราเรียนหนักมาก
เรากลับมาบ้าน เราอยากให้แม่ถามเราสักคำ เรียนอะไรมาบ้างลูก เล่าให้แม่ฟังหน่อย หรือ เรียนหนักมั๊ย เพื่อนเป็นยังไงบ้าง สนุกมั๊ยลูกชีวิตมหาวิทยาลัย

แต่ในทางตรงกันข้าม เรากลับมา นั่งกินข้าวกับแม่ เเม่ไม่สนใจเราเลย แม่เล่นแต่ไลน์ ก้มหน้า แม่ หนูคิดถึงแม่มากเลยนะ ... ถามอะไร แม่มักไม่ค่อยสนใจ มีสมาธิอยู่แต่กับไลน์ แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเรา กะกี้หนูพูดอะไรนะ?

เราคิดถึงแม่คนเดิม คนที่เป็นที่พึ่งให้เราได้ เรายังจำคนที่เคยสอนให้เราวิ่ง ให้เราเดิน คนที่เคยป้อนน้ำป้อนข้าวให้เรา คนที่สอนหนังสือให้เรา คนที่อบรมนิสัย มีอะไรปรึกษาได้ตลอด เราคิดถึงแม่คนเดิม เราไม่คิดเลย ว่าคนๆนั้นในตอนนี้ จะเป็นคนเดียวกัน แต่แม่เรา ยังไงก็คือแม่

เราเหงา เราโดดเดี่ยว เรารู้สึกไม่มีที่พึ่ง เราร้องไห้ เราเครียด

เราเคยบอก เอาปัญหาไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ หนูเจอคนแบบนี้นะ แม่คิดว่าหนูทำถูกมั๊ย แต่แม่ มักตอบแบบการแก้ปัญหาดูเด็กๆ ไม่เหมือนคำตอบจากผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมาครึ่งคน จนเรารู้สึก แม่กลับเป็นเด็กแล้วจริงๆ

เราเคยบอกแม่ไปตรงๆว่า "แม่ เลิกเล่นไลน์แล้วมาสนใจหนูบ้าง ถามหนูบ้าง ว่าเรียนหนักมั๊ย เป็นยังไง แม่ไม่สนใจหนูแบบนี้หนูจะไปลบไลน์ เอาโทรศัพท์แม่ไปเขวี้ยงนะ " ระดับการพูดเราเชิงขำ แต่แม่ก็แค่หัวเราะ แล้วทุกอย่างก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เหมือนเดิม


เราควรทำยังไงดีคะ ?
.
.
ตอนนี้เราคงต้องเป็นฝ่ายที่ดูแลท่านแล้วเนอะ ท่านคงเหนื่อย เพลีย ล้า หมดแรง ดูแลเรามาตลอด 20 ปีแล้ว ...เรารักเเม่ ...แค่บางที เราโดดเดี่ยวมาก เราอยากได้ที่พึ่งบ้าง เหมือนอย่างเคย ...