พึ่งจะทราบนะครับว่าช่วงสงครามเวียดนามมีทหารเกาหลีใต้ร่วมรบด้วย

ได้เห็นหลายคนมาตอบคำถามของคุณ 2428818 ทำให้เห็นว่า ตั้งแต่ คห.1-4และ 6 ตอบโดยไม่ได้มีความรู้ในเรื่องที่มีคำถามนี้อย่างจริงจังเช่น คห2และ4  เกาหลีร่วมรบในสงครามเวียตนามด้วยและในจำนวนมีมากกว่าไทย ทหารไทยที่ไปเวียตนามมีทั้งคนที่เคยผ่านสงครามเกาหลีมาแล้วและคนที่เพิ่งมาสงครามนอกประเทศเป็นครั้งแรก และมีข่าวลือเรื่องความรุนแรงของทหารเกาหลีเกิดขึ้นจริง และสร้างปัญหาให้กับระดับบนในสายบัญชาการซึ่งคืออเมริกัน มีทหารไทยรบในลาวจริงแต่ไม่ได้ไปในระดับที่เป็นทางการ ทุกคนต้องอยู่ในลักษณะว่าได้ลาออกแล้วถ้ารอดกลับมาก็เขัารับราชการตามเดิม จึงไม่เคยมีการประกาศอย่างเป็นทางการในการเข้าร่วมรบในลาว ทหารไทยที่ไปรบในเกาหลีและเวียตนามได้ชื่อว่าผู้ไปราชการสงครามเกาหลีและราชการสงครามเวียตนาม ดังนั้นจีงขอตอบ คห.4ว่าทหารไทยในเวียตนามและเกาหลีไม่ใช่ทหารรับจ้างครับ ทหารที่ไปเวียตนามเอาเฉพาะรุ่นแรกนะครับ ไม่นับนายทหารระดับสูงใน บก.ใหญ่ มีตั้งแต่อายุ 18 ถึง 30 กว่า ต้องรับราชการทหารอยู่รวมถึงพลทหาร ต้องสมัครรับการคัดเลือก และมีครบทุกเหล่าของ ทบ. มีการประกาศส่งทหารไปร่วมรบโดยรัฐบาล
มีการตั้งหน่วยขึ้นมาเป็นการเฉพาะ ผลัดที่1 ใช้สัญลักษณ์ งูจงอางและชื่อ จงอางศึก มีการฝึก มีการสวนสนาม มีการทำพีธีหน้าวัดพระแก้ว มีการอัญเชิญธงชัยเฉลิมพลไปด้วย  แบบนี้หรือครับทหารรับจ้าง ที่เห็นก็มีแต่กองพันต่างด้าวของฝรั่งเศษที่มีมานาน กับของ บ.เอกชน ของอเมริกา ที่ไปรับงานในอิรัก  ของไทยทหารที่สมัครไปมีทั้งทหารหนุ่มๆที่อยากไปรบนอกประเทศพวกห้าวๆนั่นล่ะครับ มีทหารที่อยากไปเพื่อได้บันทึกในประวัติชีวิตราชการของตัวเองเพื่อวันข้างหน้า บางคนก็ผ่านราชการสนามในประเทศมาแล้ว และคนที่มีครอบครัวก็จะได้สวัสดิการให้ถึงเมีย ลูก พ่อแม่ เป็นพิเศษกว่าปกติซึ่งสำหรับทหารชั้นผู้น้อยเงินเดือนทหารไม่มากก็ถือว่าได้ประโยชน์มาก ได้รับเบี้ยเลี้ยงในการไปราชการนอกประเทศในอัตราที่น่าพอใจ เงินเดือนข้างหลังให้ครอบครัวใช้ เบี้ยเลี้ยงในสนามออกบางคนเก็บ ส่งกลับบ้าน ซื้อของส่งกลับบ้าน บางคนเที่ยว กิน ใช้เงินเหมือนทหารอเมริกันใช้ในบ้านเราสมัยก่อนนั่นละครับ บางคนเมื่อครบกำหนดกลับบ้านมาอย่างตัวเปล่ามีแต่ความภาคภูมิใจส่วนตัวติดตัวกลับมา ส่วนใหญ่เกิดกับทหารหนุ่มๆ ไม่มีครอบครัว คนที่ยังหนุ่มๆอยู่เพิ่งเริ่มทำงานคงเข้าใจเรื่องแบบนี้ ทหารไทยในเวียตนามเมื่อตอนไปถืงใหม่ๆก็โดนทหารหลายประเทศโดยเฉพาะอเมริกันดูแคลน ว่าจะรอดได้ไง เพราะขนาดอเมริกันกับบางประเทศเวียตกงเข้าตีจนแตกไปหลายหน่วยมาก ทหารไทยไปตั้งหน่วยที่ฟุกโถ โดยเฉพาะร้อย 1 เวียตกงก็มีการมาหยั่งเชิงบ้างคงอยากรู้จักทหารไทย จนมาถึงวันที่ทหารร้อย 1 สร้างวีรกรรมที่เป็นการสร้างชื่อให้ทหารไทยได้รับการยอมรับและนับถือในฝีมือ เวียตกงเข้าตีตอนราวสามทุ่ม เข้าตีแบบทุ่มกำลังหวังให้ละลายเหมือนชาติอื่น การรบหนักขนาดเวียตกงเข้ามาในฐานได้แล้ว เรามีผู้นำหน่วยที่เป็นผู้นำแบบที่ทหารทุกคนในสนามอยากได้มาเป็นผู้บังคับบัญชาการรบ เวียตกงเข้ามาถีงขนาดแบก rpg วิ่งโทงๆไปในฐานกองร้อย ข้อมูลนี้จนทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยเห็นมีคนนำเสนอมาก่อนเลย.. นายก็วิ่งไปมาเพื่อสั่งการรบในแต่ละจุด รบหนักจนสั่งติดดาบเข้าลุยกันแล้ว ร้อยอื่นจะเข้ามาช่วยก็ต้องห้ามไว้ไม่ให้เข้ามาเพราะรบติดพันจนเกรงว่าจะแยกแยะกันไม่ได้ อเมริกันก็ช่วยได้แค่ส่งเฮลิคอปเตอร์มายิงอยู่รอบนอกห่างๆ ปะทะกันจนผลักดันออกไปได้ นายระดับรองใน บก.กรม ก็อยู่ไม่ติดจะพยายามเข้ามาร่วมรบให้ได้จนต้องขอให้อย่าเข้ามาเพราะอันตรายมากที่มีเวียตกงอยู่รอบฐานกองร้อย จนผลักดันเวียตกงถอยกลับไปได้ ทางเราก็ได้แต่คุมสถานการณ์ไว้จนเช้าจึงออกเคลียร์ ถึงได้เห็นผลงาน ศพเวียตกงที่ถูกทิ้งไว้มีมากจนเวลาเคลียร์ศพต้องใช้เวลามากแล้วใช้รถไถลงหลุมไป นีกถีงตอนนี้ได้ไปอ่านบางบทความเมื่อไม่นานมานี้เข้าจึงกลับไปรื้อหาเอกสาร ภาพถ่ายเก่าที่เคยผ่านตามานานแล้วจนเจอได้เห็นรูปที่ระบุเรื่องนี้ บอกได้เลยครับเยอะมาก มีอยู่หลายรูป  สวนมะม่วงท้องถิ่นที่อยู่หน้าฐานกองร้อยหายไปทั้งสวนเพราะยิงกันจนไม่มีต้นอะไรเหลืออยู่ ผบ.ระดับสูงอเมริกันเข้ามาตั้งแต่เช้ามืดถึงกับที่งกับทหารไทยที่ยังรักษาพื้นที่ไว้ได้ ขณะที่  ผบ.ระดับสูงมากในกรมของไทยกลับไม่เข้ามา จนมีการประกาสว่าทุกอย่างปกติ เรียบร้อยแล้วถึงได้เห็นหน้า จนทหารบางคน ครหาจำมาจนถีงทุกวันนี้ ผลจากการถูกเข้าตีทางเรารักษาหน่วยไว้ได้ มีการสูญเสียน้อยมากจนทหารเราเองก็แปลกใจ ได้รู้เกร็ดเล็กๆบางอย่างมาเมื่อไม่นานนี้ว่าตอนเช้าในเมืองไทยบรรดาเมียทหารที่ไปเวียตนามบางคนที่เป็นทหารหญิงไปยืนรอหน้าห้องวิทยุตาม บก.พัน ของหน่วยตัวเอง ส่วนใหญ่ ตจว.เพื่อจะรอวิทยุแจ้งมาแล้วจะมีชื่อที่ตัวเองไม่อยากเห็นมาถูกเขียนอยู่บนกระดานหรือไม่  ทำให้เข้าใจถีงใจคนที่อยู่ข้างหลังเวลาคนที่ตนเป็นห่วงต้องไปราชการสนามเลย                                                                                                                                  
หลังจากคืนนั้นทหารไทยดังมากทหารอเมริกันบางคนมาขอพระ จริงครับมาขอพระจริงๆ ไม่รู้ว่าใครไปพูดว่าทหารไทยมีของศักดิ์สิทธ์ติดตัวมา ซี่งทหารไทยก่อนไปจะได้รับพระเป็นขวัญกำลังใจกัน ทหารอเมริกันในเวียตนามรบกันแบบไม่มีกำลังใจจะสู้ จืงมีทหารอเมริกันติดยากันมาก และเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธ์กับทหารไทยเวลาไปรบนี่เป็นของคู่กันจริงเพราะระหว่างที่ยิงกันหนักๆในคืนนั้นมีทหารหลายคนได้ยินเสียงเหมือนมีม้าวิ่งม้าร้องเป็นฝูงอยู่รอบๆฐานกองร้อย ทำให้นีกถีงสถานที่ฝีกก่อนมาที่เมืองกาญจ์กัน หลังจากวันนั้นทางเราก็ได้แต่ปะทะกันประปราย เวลาออกลาดตระเวนพื้นที่ตามปกติ เวียตกงเหมือนกับหลบไม่ยอมปะทะด้วย ยกเว้นทหารไทยออกไปเจอแล้วหลบไม่พ้น ผลงานจากรุ่นแรกที่ทำไว้ส่งผลมาถีงรุ่นถัดๆมาที่มีการสูญเสียน้อย มามีมากเอารุ่นท้ายๆที่เริ่มมากขี้นซึ่งเวียตนามตอนนั้นก็เกินจะเยียวยาแล้ว ของรุ่นแรกเกือบทั้งหมดมาจากเหตุการณ์ ฮ.ชนกันตอนออกลาดตะเวนเป็นหน่วยใหญ่ครั้งหนึ่ง
ที่นำเสนอมานี้เพื่อตอบคำถาม และขอชี้แจงในบาง คห.ที่ว่าทหารไทยที่ไปเวียตนามเป็นทหารรับจ้าง เพราะถ้าอย่างนั้นแล้ว ทหารไทยที่ไปราชการในเกาหลี ในอิรัค ในติมอร์ รักษาความสงบในอาฟริกา ทหารเรือที่ไปรักษาเส้นทางเดินเรือในภารกิจโจรสลัดโชมาเลียจนได้เป็นหน่วยควบคุมกองเรือจากหลายประเทศ พวกเขาก็กลายเป็นทหารรับจ้างกันทั้งหมด ผมเข้าใจว่าบางคนก็ไม่ได้ชอบทหารของประเทศตัวเองนัก ซึ่งทหารก็เหมือนคนทั่วไปไม่ได้ดีไปทุกคนจึงขอเว้นไว้ ทหารที่ได้กล่าวถีงหลายคนก็ได้ไปทำหน้าที่ที่ทหารส่วนใหญ่อยากไปทำ บางคนต้องไปตามตำแหน่งของตัวเอง บางคนต้องอาสาสมัครเข้ารับการคัดเลือกถีงได้ไป ซี่งผมว่าทุกคนที่ได้ทำหน้าที่พิเศษเหล่านี้เขาก็ภูมิใจในภารกิจของเขา และรวมถึงทหารในปัจจุบันที่มีภารกิจใน พท.ภาคใต้ซึ่งยากมากตามสภาพของเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไป จึงอยากให้บางท่านให้เกียรติเขาบ้างเพราะทหารอาชีพนั้นคำว่าทหารรับจ้างนั้นมันห่างไกลจากความหมายอันมีเกียรติของพวกเขามาก บางท่านที่ผ่านมาทั้งเกาหลีและเวียตนามยังมีชีวิตอยู่ บางคนอายุมากจนไม่สามารถไปร่วมงานวันทหารผ่านศืกแล้วสวมหมวก...เราผู้กล้ารบ... เพื่อเข้าร่วมพิธีได้ บางท่านก็ได้กลับมาแต่ร่างกาย ทหารชั้นประทวนระดับต้นบางท่านรับราชการจนถึงระดับนายพล.ได้  ผู้นำหน่วยในคืนนั้นได้รับเกียรติขั้นสูงสุด ทั้งส่วนตัวและจากกองทัพ ผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านในเวียตนามทุกวันนี้ยังยกย่องท่านและยังถือว่าท่านยังเป็นผู้บังคับบัญชาของพวกเขาเสมอ แม้เมื่อท่านได้เป็นถึง พล.อ  ได้รับตำแหน่งสูงมากใน ทบ. เวลาพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้พวกเขาจะเรียกท่านว่าผู้กอง ไม่ใช่เป็นการไม่เคารพท่าน แต่เป็นการรำลืกถึงและให้เกียรติว่าในครั้งนั้นพวกเขาได้มี ได้อยู่ใต้บังคับบัญชาของนายที่มีความสามารถจริง
ที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนี้เพื่ออยากนำเสนอเรื่องราวบางส่วนเมื่อครั้งที่ทหารไทยได้ไปราชการสงครามในเวียตนามในแง่มุมจากผู้ที่ได้ร่วมในเหตุการณ์นั้นอย่างใกล้ชิด ไม่ได้มีความมุ่งหมายที่จะติติงผู้ให้ คห.ท่านใดจนเกินควร ผมไม่ได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์นั้นและไม่ได้รับราชการทหาร แต่ผู้ให้ข้อมูลนั้น คือผู้ใหญ่ใกล้ชิดโดยสายเลือด เรื่องราวโดยละเอียดได้รับรู้เมื่อประมาณ 20 ปีที่ผ่านมานี่เอง ทั้งที่ผ่านมาแล้วเกือบ 50 ปี จึงได้รู้ว่านักรบที่แท้จริงนั้นเขาไม่คุยโวโอ้อวด เขามีแต่ความทรงจำที่เขาภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วมเก็บไว้กับตัวเท่านั้น แม้กระทั่งผู้ได้ไปเวียตนามผลัดเดียวกันบางท่านแต่อยู่คนละหน่วยยังไม่ทราบถึงเรื่องราวอย่างครบถ้วนถึงเรื่องในคืนนั้นและบางเหตุการณ์ จนท่านได้มาพบกันแล้วถามถึงเรื่องนี้จึงทำให้พลอยได้รู้เรื่องราวอย่างละเอียดไปด้วย ก่อนหน้านั้นได้รัอย่างคร่าวๆจากเอกสารบางเล่มและรูปถ่ายบางรูปเท่านั้นที่อยู่ใกล้ตัวเมื่อนานมาแล้วเท่านั้น จึงได้รู้ว่าผู้ใกล้ชิดมีส่วนร่วมในเหตุการณ์อย่างมากจริงๆ นักรบที่คุยโวโอ้อวดเราจะเห็นได้ตามวงเหล้าของคนที่ได้สวมเครื่องแบบบางคนที่ส่วนตัวผมเรียกว่านักรบวงเหล้า
ข้อมูลบางช่วงเวลาของทั้งเกาหลี เวียตนาม และลาว คือจากผู้ใกล้ชิดเท่านั้น ทุกท่านอายุมากแล้ว ไม่ได้รับผลกระทบทางจิตใจจากการรบ ท่านนีงได้รับของที่ระลึกฝังอยู่ในตัว หมอไม่สามารถเอาออกได้หมด เมื่อประมาณ สิบปีที่แล้วมีโอกาสพบท่าน ผบ.หลังท่านเกษียณแล้วโดยบังเอิญ ไปบ้านเพื่อนแล้วไปพบรถท่านเสียอยู่ละแวกบ้านเพื่อนก็ช่วยเข็นรถท่านกัน เพื่อนมาบอกที่หลังว่าท่านคือใคร ท่านนึงก็มาพบกันภายหลังแล้วกลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ถึงแปลกใจตัวเองว่าคนรอบตัวถึงวนเวียนกับทหารไทยผลัด1 ในเวียตนามซะจริง
จงอางศีกครับ
ขอบคุณครับ