สวัสดีค่ะ เราจะมาแชร์ประสบกาม เอ้ย ประสบการณ์เฉียดตายของเราให้เพื่อนๆได้อ่านเพลินๆค่ะ
อาจจะอ่านแล้วเหลือจะเชื่อ แต่มันก็เกิดกับเราจริงๆอ่ะค่ะ
เมื่อตอนอายุ 3 ขวบ สมัยนั้นพ่อกับแม่เรายังมีแต่รถมอเตอร์ไซด์ตัวใหญ่ จะเทียบก็คล้ายบิ๊กไบค์สมัยนี้กระมังคะ พ่อขับรถข้ามอำเภอ
พาแม่กับเราและน้องชายที่ยังแบเบาะอยู่เลย ไปเยี่ยมย่าที่ต่างอำเภอ พ่อขับรถกำลังลงเขา ยางรถพ่อแตก รถก็เสียการควบคุม
พอรถเสียหลักลงข้างทาง แม่กอดน้อง ส่วนเรากลิ้งหลุนๆลงไปในพงหญ้า เราไม่เป็นอะไรเลย ดี๊ดี อันนี้พ่อกับแม่เล่าให้ฟัง
พออายุ 7 ขวบ เรากับพี่อ้อ พี่เลี้ยงเราที่เป็นญาติเราเองแหละ เป็นลูกพี่ลูกน้อง ชวนเราหนีไปเล่นน้ำในสระบัวของทวด
เล่นอยู่เหมือนโดนดึงขาลงไปใต้น้ำ ด้วยความตกใจเราก็พยายามจะตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดแหละ คว้าอะไรได้เราก็ดึง
มีหญ้าคาที่ปลูกริมฝั่ง เราพยายามดึงหญ้าแต่ไมไ่เป็นผลนะ หญ้ามันหลุดติดมือเรามาหมดเลย
เรากลัวมากเลยนะ แต่เราได้ยินเสียงในหัวเราบอกเราว่า ไม่ต้องกลัว กลั้นหายใจก่อนสิ หลับตา แล้วเดินไปข้างหน้า
แปลกที่เรานิ่งได้และทำตามเสียงนั้น แขนเรายิ่นไปข้างหน้า หลับตากลั้นหายใจแล้วเดิน อยู่ๆก็เหมือนมีมือคนมาดึงขึ้นจากน้ำ
ความรู้สึกเราตอนนั้น มันรู้สึกชัดๆว่ามือคน จำความรู้สึกได้แม่นเลย ว่าถูกดึงขึ้นไป แต่ปรากฏว่าไม่มี
ที่มือกลายเป็นหญ้าคาที่ริมสระพันข้อมือเราแน่นเลย แล้วหญ้ามันก็ไม่หลุดออกจากขอบสระเหมือนตอนแรกด้วยนะ
ส่วนอีพี่อ้อ ตัวการที่พาเราหนีไปเล่นน้ำ ไม่ได้อะไรเลย พอเราขึ้นมาได้ก็ช่วยดึงเราขึ้นมาบนขอบสระ เราก็นั่งร้องไห้ดิ เราตกใจ
พี่อ้อเค้าบอกอยู่ๆเราไหลลงน้ำไปเลย จมลงไปเลย เค้าตกใจ แล้วอยู่ๆเราโผล่พรวดขึ้นมาเหมือนมีคนยกขึ้นมา
ปล.พี่อ้อเป็นญาติกัน เป็นลูกพี่ลูกน้อง อายุมากกว่าเรา 3 ปี คิดดูดิ เด็ก 7-8 ขวบ กับเด็ก 10 ขวบ แอบหนีไปเล่นน้ำที่กลางทุ่งนา ในสระบัวของย่าทวด
แหม เกือบไม่รอดกลับมาเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง
พออายุ ประมาณ 10 ขวบ จมน้ำอีกแล้วที่หนองโศก ฝายกั้นน้ำที่ท้ายหมู่บ้าน
พีคตรงที่จมหายไปนานมาก เพื่อนๆรุ่นพี่ที่แอบหนีไปเล่นกันก็มีอายุราวๆ 13-20 ตามประสาวัยรุ่นไปเล่นน้ำจีบกัน
เราอ่ะเด็กแต่อยากตามเค้าไปด้วย พี่ที่ไปเค้าบอกเราจมหายไปนานมากเลย เค้าใจเสียกันหมด เค้าอุ้มขึ้นมาตัวนี่ซีดเลย
พี่ๆเค้าว่าตายแน่ๆ ทำอะไรกันไม่ถูก แต่อยู่ๆสำลักน้ำเอง ฟื้นเอง งงกันเป็นแถบดิ - -* เราเข็ดเลยกับน้ำ ทุกวันนี้ไม่เล่นเลย
คลอง หรือสระน้ำ ถ้าไม่ใส มองไม่เห็นข้างล่าง ถ้าไม่ใช่สระว่ายน้ำ เราไม่ลงเด็ดขาด
อายุ 16 เป็นสายแว๊น มอไซค์แบบผู้ชายอ่ะ ls แต่งมาใหม่ๆ ขับบนถนนหลวง แซงปิคอัพมา 8 คัน พ้นแล้วด้วย
อีกฝั่งเป็นสิบล้อสวนมา อยู่ๆ รถดับเองค่ะ แล้วก็ส่ายไปมา นี่เลยโดนรถสะบัดตกจากรถ กลิ้งตามมอไซค์ไป
ก้อกลิ้งตามอ่ะ หมุนติ้วๆเลย แต่แปลก ยังกะมีคนมากอดไว้เลยนะ ไม่เจ็บเลย นอกจากแขนที่ครูดไปกับถนนร้อนๆจนเป็นแผลเป็น
นอกนั้นไม่มีรอยเลย หน้าสวยไร้แผล ทั้งที่นี่กลิ้งผ่านล้อสิบล้อ รอดมางงๆ แบบไม่โดนเหยียบ
แถมรถปิคอัพที่ตามหลังมา เบรคทันแบบจ่อพี่เลย แต่เบรคทันหมดทั้งที่เหยียบกันมา 100+ ทั้งนั้นอ่ะ
ครั้งนั้นถึงจะไม่ตายแต่จะว่าไปก็มีแผลเป็นที่แขนนะ เป็นรอยถลอกที่ครูดกับถนนอ่ะค่ะ ทุกวันนี้ก็จางลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังทิ้งรอยไว้พอสมควร
เอาจริงๆ ครั้งนั้นมันไม่น่ารอดเลยนะ เพื่อนที่ขับตามหลังมา ร้องไห้โฮๆเลย นึกว่าเราตาย เรานี่ยังลุกขึ้นเดินได้เฉยเลย
ไม่มีอะไรแตกหักเลย จะมีก็แค่รอยถลอกที่แขน - -"
คนเราจะเฉียดตายแล้วรอดได้กี่ครั้งกันนะ
อาจจะอ่านแล้วเหลือจะเชื่อ แต่มันก็เกิดกับเราจริงๆอ่ะค่ะ
เมื่อตอนอายุ 3 ขวบ สมัยนั้นพ่อกับแม่เรายังมีแต่รถมอเตอร์ไซด์ตัวใหญ่ จะเทียบก็คล้ายบิ๊กไบค์สมัยนี้กระมังคะ พ่อขับรถข้ามอำเภอ
พาแม่กับเราและน้องชายที่ยังแบเบาะอยู่เลย ไปเยี่ยมย่าที่ต่างอำเภอ พ่อขับรถกำลังลงเขา ยางรถพ่อแตก รถก็เสียการควบคุม
พอรถเสียหลักลงข้างทาง แม่กอดน้อง ส่วนเรากลิ้งหลุนๆลงไปในพงหญ้า เราไม่เป็นอะไรเลย ดี๊ดี อันนี้พ่อกับแม่เล่าให้ฟัง
พออายุ 7 ขวบ เรากับพี่อ้อ พี่เลี้ยงเราที่เป็นญาติเราเองแหละ เป็นลูกพี่ลูกน้อง ชวนเราหนีไปเล่นน้ำในสระบัวของทวด
เล่นอยู่เหมือนโดนดึงขาลงไปใต้น้ำ ด้วยความตกใจเราก็พยายามจะตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดแหละ คว้าอะไรได้เราก็ดึง
มีหญ้าคาที่ปลูกริมฝั่ง เราพยายามดึงหญ้าแต่ไมไ่เป็นผลนะ หญ้ามันหลุดติดมือเรามาหมดเลย
เรากลัวมากเลยนะ แต่เราได้ยินเสียงในหัวเราบอกเราว่า ไม่ต้องกลัว กลั้นหายใจก่อนสิ หลับตา แล้วเดินไปข้างหน้า
แปลกที่เรานิ่งได้และทำตามเสียงนั้น แขนเรายิ่นไปข้างหน้า หลับตากลั้นหายใจแล้วเดิน อยู่ๆก็เหมือนมีมือคนมาดึงขึ้นจากน้ำ
ความรู้สึกเราตอนนั้น มันรู้สึกชัดๆว่ามือคน จำความรู้สึกได้แม่นเลย ว่าถูกดึงขึ้นไป แต่ปรากฏว่าไม่มี
ที่มือกลายเป็นหญ้าคาที่ริมสระพันข้อมือเราแน่นเลย แล้วหญ้ามันก็ไม่หลุดออกจากขอบสระเหมือนตอนแรกด้วยนะ
ส่วนอีพี่อ้อ ตัวการที่พาเราหนีไปเล่นน้ำ ไม่ได้อะไรเลย พอเราขึ้นมาได้ก็ช่วยดึงเราขึ้นมาบนขอบสระ เราก็นั่งร้องไห้ดิ เราตกใจ
พี่อ้อเค้าบอกอยู่ๆเราไหลลงน้ำไปเลย จมลงไปเลย เค้าตกใจ แล้วอยู่ๆเราโผล่พรวดขึ้นมาเหมือนมีคนยกขึ้นมา
ปล.พี่อ้อเป็นญาติกัน เป็นลูกพี่ลูกน้อง อายุมากกว่าเรา 3 ปี คิดดูดิ เด็ก 7-8 ขวบ กับเด็ก 10 ขวบ แอบหนีไปเล่นน้ำที่กลางทุ่งนา ในสระบัวของย่าทวด
แหม เกือบไม่รอดกลับมาเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง
พออายุ ประมาณ 10 ขวบ จมน้ำอีกแล้วที่หนองโศก ฝายกั้นน้ำที่ท้ายหมู่บ้าน
พีคตรงที่จมหายไปนานมาก เพื่อนๆรุ่นพี่ที่แอบหนีไปเล่นกันก็มีอายุราวๆ 13-20 ตามประสาวัยรุ่นไปเล่นน้ำจีบกัน
เราอ่ะเด็กแต่อยากตามเค้าไปด้วย พี่ที่ไปเค้าบอกเราจมหายไปนานมากเลย เค้าใจเสียกันหมด เค้าอุ้มขึ้นมาตัวนี่ซีดเลย
พี่ๆเค้าว่าตายแน่ๆ ทำอะไรกันไม่ถูก แต่อยู่ๆสำลักน้ำเอง ฟื้นเอง งงกันเป็นแถบดิ - -* เราเข็ดเลยกับน้ำ ทุกวันนี้ไม่เล่นเลย
คลอง หรือสระน้ำ ถ้าไม่ใส มองไม่เห็นข้างล่าง ถ้าไม่ใช่สระว่ายน้ำ เราไม่ลงเด็ดขาด
อายุ 16 เป็นสายแว๊น มอไซค์แบบผู้ชายอ่ะ ls แต่งมาใหม่ๆ ขับบนถนนหลวง แซงปิคอัพมา 8 คัน พ้นแล้วด้วย
อีกฝั่งเป็นสิบล้อสวนมา อยู่ๆ รถดับเองค่ะ แล้วก็ส่ายไปมา นี่เลยโดนรถสะบัดตกจากรถ กลิ้งตามมอไซค์ไป
ก้อกลิ้งตามอ่ะ หมุนติ้วๆเลย แต่แปลก ยังกะมีคนมากอดไว้เลยนะ ไม่เจ็บเลย นอกจากแขนที่ครูดไปกับถนนร้อนๆจนเป็นแผลเป็น
นอกนั้นไม่มีรอยเลย หน้าสวยไร้แผล ทั้งที่นี่กลิ้งผ่านล้อสิบล้อ รอดมางงๆ แบบไม่โดนเหยียบ
แถมรถปิคอัพที่ตามหลังมา เบรคทันแบบจ่อพี่เลย แต่เบรคทันหมดทั้งที่เหยียบกันมา 100+ ทั้งนั้นอ่ะ
ครั้งนั้นถึงจะไม่ตายแต่จะว่าไปก็มีแผลเป็นที่แขนนะ เป็นรอยถลอกที่ครูดกับถนนอ่ะค่ะ ทุกวันนี้ก็จางลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังทิ้งรอยไว้พอสมควร
เอาจริงๆ ครั้งนั้นมันไม่น่ารอดเลยนะ เพื่อนที่ขับตามหลังมา ร้องไห้โฮๆเลย นึกว่าเราตาย เรานี่ยังลุกขึ้นเดินได้เฉยเลย
ไม่มีอะไรแตกหักเลย จะมีก็แค่รอยถลอกที่แขน - -"