จะเดินต่อไปหรือจะหยุดดี

เรื่องมีอยู่ว่า....เรากับแฟนเรา เราคบกันมาเกือบจะสองปีละเรารักกันมากตัวติดกันตลอดเรากับแฟนเราไม่ค่อยจะมีปัญหากันมากนะจะมีทะเลาะกันบ้างก็เรื่องเล็กๆน้อยๆ เรื่องจะเมาเกิดก็ตอนที่เเฟนเราพาเราไปรู้จักกับครอบครัวเขา พาไปรู้จักแม่เขา พ่อเขา เเม่เขาทำความตอนรับเราอย่างดีไม่ได้มีปัญหาอะไรดูเหมือนจะรักเรามากด้วยซ้ำ แต่ทางฝังพ่อเขาไม่เหมือนนะแต่คงจะใช่เลยแหละ ใช่พวกเขาไม่ชอบเรา เราก็ไม่เขาใจนะว่าทำไม คงเป็นเพราะเราไม่สวยมั้ง เราหน้าตาไม่ดีเหมือนคนอื่นหลอก พวกเขาเลยไม่ชอบ พวกเขามาว่าเรา ว่ามาเกาะลูกชายเขากิน พวกเขาคิดว่าบ้านเราจน พวกเขาคงคิดว่าเขารวยล้นฟ้าจะดูถูกใครๆก็ได้ พวกเขายังไม่รู้จักเราเลยว่าเราเป็นคนยังไง นิสัยยังไง ทำไมถึงด่วนตัดสินว่าเราเป็นแบบนั้น มาว่าเราไม่ทำงานอยู่บ้านนอนเกาะลูกชายเขากิน คือเราอยากให้พวกเขาเข้าใจนะ ว่าเราก็มีงานมีการทำนะ หาเงินเอง พ่อแม่ก็ไม่ได้สอนให้ไปเกกกาะใครเขากิน ไม่เคยสอนให้ดูถูกคนที่ด้อยกว่า เราชอบงานบริการ ย่าเขาก็มาพูดกับเราว่า เรียนจบแล้วทำไมไม่หางานอื่นทำ ทำงานแบบนี้ไม่มีศักดิ์ศรีหรอก คือไรอ่ะ ศักดิ์ศรีของคนเรามองกันตรงไหน มองที่งานที่เงินหรอ สำหรับพวกคุณนะใช่แต่คำว่าศักดิ์ศรีของเราคือ เราไม่ได้ไปแบมือของเงินใครหาเงินใช้เองได้โดยไม่ได้เดือดร้อนคนในครอบครัว มีส่งให้พ่อแม่ใช้ ศักดิ์ศรีของเราคือแบบนี้ แฟนก็ปลอบเราตลอดนะว่าอย่าไปคิดมาให้ทำเป็นหูทวนลมไป เห้ยยย มันก็อดคิดไม่ได้ป่าว่ะ ถ้าไม่ได้มายืนในจุดที่เรายืนอยู่คงไม่มีใครรู้หรอกว่ามันรู้สึกแย่ขนาดไหน บางทีเราก็ท้อว่าทำไมเราไม่เคยไปทำไรให้เขานะแต่ทำไมพวกเขาถึงมายุ่งกับเราจัง ทำไมไม่ลองเปิดใจดูก่อนว่านิสัยใจคอเราเป็นยังไงค่อยตัดสินก้ยังไม่สาย ไม่ใช่คิดเองเออเอง ถ้าเปนแบบนี้ต่อๆไปเราจะทนได้ไหม เราควรทำยังไงดี