++ ความสะใจของกองเชียร์กับชีวิตหนึ่งชีวิต++

ขอกล่าวถึงคดีวิศวกร ยิงเด็กตายอีกซักกระทู้

ผมยังไม่กล้าแสดงความเห็นและตั้งกระทู้มาก่อนจนได้เห็นคลิปทั้งหมด
กระแสแรกๆ 99 % ซะใจที่เด็กโดนยิงตาย และสนุบสนุนวิศวกรผู้ยิง จนบัดนี้ กระแสส่วนมาก ยังเห็นใจวิศวกร
ท้ายๆด่าลามไปถึงตัวแม่เด็กเองที่เข้าข้างลูก ว่า มีแม่แบบไหน ก็มีลูกแบบนั้น

ผมเลยแปลกใจสังคมไทยของเราเป็นอะไรไป ทำไมไม่ใช้เหตุและผลวิเคราะห์เป็นประเด็นๆ ไป
พอมีข่าว ก็รีบเทกระหน่ำไปฝั่งใดฝั่งหนึ่งว่าเลว และชั่วจนสมควรตาย

ผมก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ดูจากคลิปและเรียงลำดับเหตุการณ์
1. รถตู้ จอดขวาง เพราะลงไปซื้อของ  วิศวกร ไม่พอใจ  พอให้ขยับรถ วัยรุ่นบอก รอแป๊บได้ไหม วิศวกรบอกรอไม่ได้ และเกิดโต้เถียงกัน มีการใช้คำรุ่นแรงจากฝ่ายวิศวกร และมีเสียงชัดเจนว่า เอาปืนมา เดี๋ยวยิงเลย
2. หลังโต้เถียงและมีการออกรถไปแล้ว วิศวกร ขับรถตาม ดิบไฟสูงรัวๆ และบีบแตรยาว รวมทั้งขับปาดหน้าและเบรค
3. ถึงจุดที่เกิดเหตุก็ามที่สื่อทั่วไปนำเสนอ

ถึงคำถามที่ผมอยากรู้ว่า
1. การกระทำของเด็ก มีโทษถึงต้องชดใช้ด้วยชีวิตเลยเหรอ หัวหกพ่อแม่ที่ต้องสูญเสียลูก ใครไม่เจอกับตัวไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นหรอก
2. เด็กคนนี้เลว หรือเป็นขยะสังคม ที่พวกเราต้องสะใจที่น้องเขาเสียชีวิตเลยเหรอ
3. วิศวกรที่พกปืนขณะขับรถและมีอารมณ์ร้อน ขนาดมีลูกเมียและแม่ที่แก่ๆอยู่ในรถ ยังไม่ยอมจบหลังโต้เถียง ยังมีการปาดหน้าเอาคืนพวกท่านๆคิดว่าน่ากลัวกว่าดีเจเก่ง ไหม

ึกระทู้นี้อาจจะขัดใจหลายๆคนที่เชียร์วิศวกร และคงจะด่าว่าผมเข้าข้างเด็ก

แต่ผมไม่ได้เข้าข้างใคร เพราะการกระทำของทั้งสองฝ่าย เป็นตัวอย่างที่ไม่ได้แก่สังคม ไม่ว่าจะเป็นเด็ก หรือวิศวกร
อยากให้เป็นอุทาหรณ์ ให้กับผู้ใช้รถว่าหลังจากที่ออกรถมาได้จากการจอดขวาง เราควรจะจบและขับรถพาลูกเมียและแม่กลับบ้านไปไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีก

จะได้สมกับคำว่า...ในรถผมมี ผู้หญิงกับเด็ก และคนแก่.....จะได้ไม่สูญเสียทั้งสองฝ่าย